نوشته های هما سعادتمند در سایت مشهد چهره
جواد صبوحی خانه‌اش را به زورخانه تبدیل کرده است
جواد صبوحی خانه‌اش در خیابان شهید قانع ۲۰ را به زورخانه تبدیل کرده و ساعت ۸ شب روز‌های فرد و جمعه‌ها منتظر هم محله‌ای‌ها و علاقه‌مندان به ورزش باستانی‌است.
چله نشینی به سبک دانشجویان بنیاد امید ایرانیان
در باور گذشتگان، رنگ سرخ، رنگ رفتن و فراز آمدن روشنایی در غروب آفتاب و سپیده‌دمان است که در آیین مهر از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است.
جواد گنجعلی شاعری که به دنبال خوشحال کردن مردم است
جواد گنجعلی شاعر مشهدی است که تحصیلاتش را تا مقطع کارشناسی‌ارشد مشاوره ادامه می‌دهد و حالا علاوه بر آموزش و پرورش در یک مرکز مشاوره مشغول کار است.
ساز و آواز نسل به نسل به استاد محمد یگانه به ارث رسیده است
استاد محمد یگانه «بخشی» است و بخشی‌ها از همان‌هایی هستند که با ساز و آواز، آداب و رسوم ایل را سینه به سینه و نسل به نسل به دنیای امروز رسانده‌اند.
چرخ نقره‌دوزی عموعباس همیشه کوک است
سر نخ یکی از گل‌های روی پارچه را که بگیری می‌رسی به کاشانی ۱۲ و مغازه‌ای که چرخش همیشه کوک است؛ کوک کوک. از خود عباس پوریزدیان، گلدوز ۶۳ ساله این مغازه که بپرسی می‌گوید «همه‌اش قسمت بود».
زنی که درخواست کرد مدرسه به نام «شهید غلامی» نامگذاری شود، که بود؟
حوالی پاییز سال ۷۵ یا ۷۶ زنی که چادرش را تا روی پیشانی جلو کشیده و رهگذرانه از کنار بنای نیم ساخته مدرسه در حال عبور بوده، از کارگران بنا و معمار می‌خواهد که مدرسه را با نام پسر شهیدش تابلو بزنند.
تیله بازی پیرمردها زیر سایه ایوان طرق
چند گروهند؛ عده‌ای که از همه پیرترند و سنشان به ۸۰ پهلو می‌زند گوشه‌ای نشسته‌اند، تماشاگرند و به اصطلاح خودشان، بازنشسته تیله بازی. مهم ۶۰ساله‌ها هستند که گرد و خاک می‌کنند.
خانه کودک و شاهنامه پاتوق کودکان در آرامگاه فردوسی
خانه کودک و شاهنامه در اتاقی در انتهای باغ آرامگاه قرار گرفته است. خیلی سخت هفت‌دیوار و زاویه برایش تعریف کرده‌اند تا یکی هفت‌خوان رستم را روی آن نقش بزند.
با جاذبه‌های زعفرانی اطراف مشهد آشنا شوید
«زَرپران» که عموم مردم آن را زعفران تلفظ می‌کنند، گران‌ترین ادویه جهان است که لقبِ «طلای سرخ» یا «طلای کویر» را از آن خود کرده است. زعفران این قابلیت را دارد تا به‌عنوان یکی از جاذبه‌های گردشگری مطرح شود.
سید‌جعفر سعادتخواه، تنها شهید ترور در محله طرق است
درست ۲۴ شهریور ۱۳۶۰ جایی در کوچه‌های خیابان نخریسی، پشت بیمارستان امدادی مشهد، اتفاق افتاد؛ اما فردای آن روز هیچ روزنامه‌ای ننوشت: «دیروز راس ساعت ۳:۳۰ دقیقه یک جوان انقلابی ترور شد»