نوشته های حمیده صفایی در سایت مشهد چهره
بازگشت ستوان یکم جعفرزاده به مشهد، ۲۶ سال طول کشید
جعفر جعفرزاده پس از موافقت صیادشیرازی، گمان می‌کرد راه بازگشت به مشهد هموار شده است. برای تسویه‌حساب نهایی نزد فرمانده‌اش رفت اما او تسویه‌حساب را امضا نمی‌کرد و از جعفرزاده خواست نیروهایشان را به هویزه ببرد؛ ماموریتی که پرماجرا شد!
روضه در بوستان؛ یادگار دوره کرونا
کرونا که شد، گروهی از همسایه‌ها، هیئت عشاق‌الحسین (ع) را در بوستان سرو راه انداختند تا چراغ عزاداری‌های محرم‌صفر روشن بماند و حالا بعد از شش‌سال، این روضه‌ها همچنان در این بوستان برپا می‌شود.
خلاقیت نان‌آور
«آوابوک» نرم‌افزاری بود که توانست تعدادی جوانِ خلاق و تحصیل‌کرده در شاخه‌های کامپیوتری را که دغدغه کار فرهنگی داشتند، در سال ۱۳۸۶ در خیابان دانشگاه دورهم جمع کند.
مرحوم حاج‌حسن غفاری به کار خیر «نه» نمی‌گفت
آنچه نام مرحوم غفاری را در دل هم‌محله‌ای‌ها جاودانه کرد، دل بزرگ و دست بخشنده‌اش بود. در هر امر خیری پیشقدم بود؛ هیچگاه به راحتی از کنار نیازمندان نمی‌گذشت. دریغ کردن برای او واژه‌ای ناشناخته بود.
حسینیه جوادالائمه(ع) روی دست نوجوان محله می‌چرخد
محمد صدیقی می‌گوید: بیشتر کار‌ها را به‌دست بچه‌های محله می‌سپاریم. نوه‌ام، امید که امانتی الهی بود، همه کار‌های فنی و صوتی حسینیه را انجام می‌داد و حالا که دیگر بین ما نیست، بچه‌های محله بیشتر از قبل پای کار آمده‌اند.
انس طیبه سروری با محله اسماعیل‌آباد به واسطه قرآن
طیبه سروری، یکی از گنجینه‌های پنهان اسماعیل‌آباد، داستان متفاوت زندگی‌اش از دوازده‌سالگی آغاز شد. او از همان زمان تصمیم گرفت ساعات خالی روز را با نوای قرآن و آموزش قرآن به کودکان پر کند.
هوای آلوده پالایشگاه غلامعلی شکوهی را عطار کرد
احتمالا کسی از اطرافیان غلامعلی شکوهی، ساکن محله شهید مطهری، کارمند سخت‌کوش تأسیسات برق شرکت نفت در خانگیران سرخس، فکرش را هم نمی‌کرد که او روزی پشت پیشخان یک عطاری بنشیند.
با تشکیل هیئت ام‌البنین(س) روضه‌های خانگی اسماعیل‌آباد سامان یافت
بانوان محله اسماعیل‌آباد از سه سال پیش ۲۷برنامه روضه خانگی را سامان دادند و این مراسم معنوی را به مسجد و حسینیه حضرت ابوالفضل (ع) در خیابان شهید اشکذری هم کشاندند.
هنر اسرا در دل محدودیت‌ها شکوفا می‌شد
همراه علی‌محمد صفر‌مقدم به دل اسارت رفتیم و یک دور، همه تجربه‌های تلخش را از زبانش شنیدیم. چطور گرفتار نیرو‌های بعثی شد، چطور تا پای مرگ رفت و جان سالم به در برد و چطور دوران اسارت را گذراند؟
آنقدر دروغ گفته بودند که باور نمی‌کردیم آزاد شدیم
سید مصطفی میرشجاعی عنبرانی درباره نحوه اسارتش می‌گوید: من ترکش خورده بودم و خودم را به کناری کشیدم. هوا گرگ و میش شده بود. عراقی‌ها همان‌طور که جلو می‌آمدند، تیر خلاصی می‌زدند؛ تیر خلاصی را در قلب یا مغز می‌زنند.
۱ بعدی