نوشته های فرنود فغفور مغربی در سایت مشهد چهره

زورخانه شهید احمدی در محله خیرآباد، سال‌هاست که مأمن ورزشکاران باستانی است. این زورخانه افزون بر برنامه‌های متعارف دیگر زورخانه‌ها، برنامه‌هایی ویژه کودکان و نوجوانان دارد که پیش از تعطیلی اماکن ورزشی به علت کرونا سه نوبت در هفته برپا می‌شد. گود شهید احمدی توانست این تصور که ورزش باستانی ویژه بزرگ‌سالان و کهن‌سالان است را تغییر دهد و بین نسل نوجوان و این ورزش اصیل، الفتی تازه برقرار کند.

احمد قلندری شهروند محله مهرگان معتقد است دیوارهای محله، بهترین رسانه محلی است! او پیام‌هایی را که از دل مردم برمی‌آید، نه در قالب و شکلی حرفه‌ای که به‌نوعی همدلانه و با زبانی عامه‌پسند بر روی دیوارهای محله می‌کشد.

صدیقه قلی‌زاده (میلان) بانویی است که به صنعت-هنری که کمتر از آن یاد می‌شود می‌پردازد. او خورجین‌باف است و در منطقه سیس‌آباد زندگی می‌کند. صدیقه خانم این هنر را از مادرش آموخته و الان حدود ۳۰ سال است که در در کنار خانه‌داری خورجین بافی را هم ادامه می‌دهد و از این راه منبع درآمدی دارد.

«دکتر حسین خلیلی‌یزدی» پزشک خوش‌نام مشهدی چهره ماندگار رشته تخصصی پوست در کشور است. وجهه مردمی و ویژگی‌های اخلاقی‌ او، جدا از شخصیت علمی‌اش در میان مردم پررنگ است.

سعیده فیاض مدرس دانشگاه و دبیرستان در رشته تربیت‌بدنی است و تیم‌داری هم می‌کند. این مربی فوتسال و هندبال دختران اهل محله فاطمیه شاگردان پرشماری را به سطح حرفه‌ای معرفی کرده است. سعیده صراحت لهجه دارد و بی‌دانشی برخی مربیان سابقش را دلیل مصدومیت همیشگی‌اش می‌داند

به منزل مادربزرگم رفته بودم، بزرگ‌تر‌ها با هم صحبت می‌کردند. به خاطر ندارم که حرف سر چی بود که عموحسن برگشت و به من گفت تو حتی نمی‌توانی سوره توحید را حفظ کنی! این حرف به من سنگین آمد. می‌دانستم بزرگ‌ترین سوره قرآن، «بقره» نام دارد. جلوی جمع برگشتم و به عمویم گفتم می‌خواهی سوره بقره را حفظ کنم؟ عمویم خندید و گفت اگر حفظ کردی برایت یک جفت اسکیت می‌خرم. همین شد که حفظ قرآن را شروع کردم و درحالی‌که حتی روخوانی را هم تکمیل نکرده بودم، در کمتر از ۵۰ روز سوره بقره را حفظ کردم

وجیهه اسدی خیاط محله بلال نزدیک به 20سال است که به کار و آموزش هنر خیاطی می‌پردازد. او دوره‌های آموزشی از سطح ساده تا دوخت‌ حرفه‌ای‌ را برای هنرجویانش برگزار می‌کند. تفاوت این آموزشگاه با دیگر موارد مشابه در این است که بخش زیادی از شاگردانش بانوانی هستند که از کمیته امداد به او معرفی می‌شوند و هدف این‌کار هم توانمندسازی این افراد برای زندگی‌ای بهتر است به‌طوری که خودشان بدون نیاز به کمک‌های جبرانی کمیته امداد یا دیگر نهادهای خیریه دولتی و خصوصی بتوانند امرارمعاش کنند.

مِخراج کاری یا مرصع‌کاری یا نگین کاری یا جواهرنگاری عبارت است از نشاندن جواهر (سنگ‌های قیمتی و نیمه قیمتی) بر روی ظروف، زیورآلات و اشیای تزیینی دیگر. در این شماره به سراغ استادکاری باسابقه در این بخش رفتیم که سال‌ها مرصع‌کاری می‌کند. حسینعلی حسن‌پور مردی آرام است که جملات مختصرش همراه با نکته‌سنجی است. بی‌دلواپسی از کارش می‌گوید و نکات ظریفی را در میان می‌گذارد که شاید با سال‌ها زحمت به دست آورده است. او از قالی‌بافی شروع کرده و پس از یک مرحله تغییر شغل به مرصع‌کاری رسیده است.