اعضای هیئت «عزاداری سیدالشهدا(ع)» از سال۱۳۵۵ در محله «کوی سلمان» فعالیت خود را شروع کردند.شروعی برای بنیان هیئت و گروه شبیهخوانیِ خانوادگی که نسلبهنسل تا به امروز ریشه دوانده است.
«علی یزدفاضلی» از همان دوران دبستان همزمان با یادگیری خواندن و نوشتن به خطاطی علاقه پیدا میکند. میگوید: آن دوران بستههای چوبکبریت، جعبههایی چوبی بود که با شکستن آنها، سه تا قلممو درست میکردم.
حسن رضادادی از آن دسته قهرمانانی است که در سکوت، افتخارآفرین میشوند. او بدون حامی، مسیر پرپیچوخم قهرمانی و ایستادن بر سکوی اهدای مدال جهانی را طی میکنند.
تاریخ تولد و شهادت «مهدی گلباریانطرقی» فقط چهار روز اختلاف دارد. او که در ۲۲ بهمن ۱۳۴۲ متولد شده بود، در ۲۶ بهمن ۱۳۶۱ در منطقه فکه به شهادت رسید؛ شهادتی که مادر اینگونه توصیفش میکند: «بچهام خالص و مخلص رفت.»
ایستگاه ۱۸ آتشنشانی محله شهیدآوینی، ایستگاهی کوچک است که شیرمردانی بزرگ، در آن حضور دارند، آتشنشانانی که ۸۰ درصد عملیاتهای نجات منطقه را بهتنهایی انجام میدهند.
آسایشگاه معلولان ذهنی با نام «مهر پناهندگان ضامن آهو» در مهدیآباد ۹ خدمات نگهداری، توانبخشی و درمانی را خیرخواهانه بهطور شبانهروزی به معلولان بیسرپرست ارائه دهد.
صدای چرخهای کارگاه آقای مرشدی و پسرش، امید را به زندگی چند زن سرپرست خانوار کوک زده است؛ زنانی که خوشحالند حالا دیگر نیاز نیست دغدغههای هرروزه مالی را در بغضهای مداومشان گریه کنند.
سرگرمی حسن قاسمی فوقلیسانس مهندسی هوافضا، اختراع بالگرد و هواپیماست. شغلش هم هر روز یک چیز است؛ «کارگر روزمزد ساختمان»، «جوشکار»، «گچکار»، «نویسنده» و... میگوید: «آچارفرانسه هستم.»