زهره یزدی‌خشت‌مال از پنج‌سالگی پای دار قالی بزرگ شده است. او صفر تا صدکار‌های قالی‌بافی را خودش انجام می‌دهد. کارآفرینی است که تاکنون صد‌ها نفر با آموزش‌هایش پای دار قالی نشسته و به درآمد رسیده‌اند.
مریم پاسبان مدار زندگی‌اش بر چرخش هنرمندانه چند نخ با میل قلاب‌بافی و میله‌های بافتنی چرخید تا به امروز که به استادی ماهر در هنر بافتنی تبدیل شده و حالا شاگردانی را آموزش داده و آنها هم از این هنر نان می‌خورند.
شیخ‌الاسلامی پس‌از ده‌‌سال، با استفاده از الگوی «من محروم نیستم» تلاش کرده جمعیت‌ها و افراد دغدغه‌مند بسیاری، دست به کار‌های عظیمی بزنند و یکی از نتایج این تغییر، ایجاد شبکه منظمی از تولید و فروش صنایع‌دستی دختران سیستان‌وبلوچستان است.
علی مولایی بیشتر ۴۸سالِ عمرش را با نخ و سوزن گذرانده است. او باور دارد هر لحاف، قصه‌ای دارد. قصه علی‌آقا، داستان مردی است که هنوز با همین حرفه روزگارش را می‌گذراند.
جرقه کارآفرینی سمیرا نوربافی، پنج‌سال پیش به دعوت یکی از همسایگانش زده شد. جنس کارآفرینی‌اش با سبک زندگی اهالی محله جور درمی‌آید. آنها در خانه، با وصل‌کردن رویه و زیره کفش به هم یک کار خانگی را پیش می‌برند و کسب درآمد می‌کنند.
مجتبی دارچینی، مردی از نسل آب‌نبات‌پز‌های قدیمی مشهد، بیشتر از سه‌دهه می‌شود که در خیابان شیخ صدوق، شغل آباواجدادی‌اش را ادامه می‌دهد.
در این کوچه هنوز همسایه‌ها یکدیگر را می‌شناسند و اگر کسی گرفتار شود، دستش را می‌گیرند. اینجا از ابزارفروشی قدیمی حاج‌ابراهیم کلامی تا بقالی کوچک حمیدرضا دانه و میوه‌فروشی پررفت‌و‌آمد مهدی صادقی، همه پر از مهربانی و خاطره‌اند.