نخستین ساکنان مشهد، زائرانی بودند که به شوق زیارت خود را به مشهد میرساندند. به این افراد باید تعدادی از اهالی نوغان، تابران، سناباد، «تروغبذ» و شاید «تروغ» را هم افزود.
هیئت غمزدگان آلزهرا (س) متوسلین به حضرت اباالفضلالعباس (ع) از معدود هیئتهای مذهبی در مشهد است که بانیان آن بچهها هستند و در عصر روز عاشورای ۱۳۵۴ شکل گرفت.
درست از همان روزی که محله ایثارگران جز تلی خاک و تکوتوکی خانه چیزی نداشت، خانواده خوشدل روضه دهه اول ماه محرم را به اینجا آوردند.
هنوز چندکیلومتری دور نشده بودند که طوفانی به پا شد. حسن اسماعیلی هرچه چشم میگرداند هیچیک از همراهانش را نمیدید. تعریف میکند: چفیه دور گردنم را باز کردم و روی سر و صورتم پیچیدم، اما فایده نداشت.
۵۷ نفر وقفشان را به محرم و صفر گره زدهاند تا همزمان با این ایام سوگواری، بهنیت واقف روضهای خوانده شود. در این بین ۵ نفرشان کرمانی هستند.
در محرم و صفر، مشهد شهر عزا و عزاداری بوده است و علم و علمکشی. هنوز هم در روزهای عزا، در تاسوعا و عاشورا، در اربعین و چهلوهشتم، علمهای مشهدی ردیف میشوند تا به حرمرضوی برسند.
از همان سالهای قدیم هیئتهای بسیاری با هیئت «بنیاسد متوسلین به امامزینالعابدین (ع)» که یک قرن قدمت دارد، اتحاد داشتند که تعداد آنها در سالهای اخیر به ۵۵ هیئت از نقاط مختلف شهر مشهد میرسد.