داستان کبوتر سیاه امیرحسین خاورری، بحران هویت را فریاد می‌کشد. این کودک هشت‌ساله با قلمش جادو کرده و انگار تمام درد سال‌های سال مهاجرت پدرانش را در نوشته‌هایش نشان داده است.
راسله رضاپور می‌گوید: عده‌ای فکر می‌کنند درک شاهنامه سخت است، درحالی که وقتی من داستان‌های شاهنامه را برای کودکان تعریف می‌کنم، می‌بینم که به‌خوبی موضوع را درک کرده‌اند.
محدثه رضایی فقط یک نویسنده نیست؛ او یک تصویرگر چیره دست در سن‌و‌سال خودش نیز هست.
علی دشتبان، نگارنده کتاب «روزی، روزگاری آبکوه» برای جمع‌آوری تاریخچه محله‌اش پنج‌سال زمان گذاشته است.
مرضیه امینی از آن نویسندگانی است که سوژه‌هایش خیالی و فضایی نیستند بلکه تمام داستان‌هایش را از دل آنچه در محله‌اش دیده، روایت کرده است. داستان‌هایی محلی و واقعی.
زمان‌های قدیم در محدوده محله رضاییه باغ‌های میوه وجود داشت که مردم آن را چهار درویش نام‌گذاری کردند. همچنین این محله در گذشته چهار حمام به نام‌های حمام زمانی، حاج احمد، بی‌نظیر و حمام مهر داشته است.
دوستداران ادب و هنر مشهد، نام خانه‌اش در خیابان راهنمایی را «خانه بانو» گذاشته‌اند. در این خانه آمنه فاضل از خاطرات زندگی مشترکش با مرحوم دکتر حسین امینی می‌گوید.