علیاصغر نظامالملکی نخستین گوینده رادیو مشهد بود 
روایت خادمالخمسه؛ خیرِ خوشنام بیمارستان امام زمان(عج) 
اردو رفتن همسایه‌های دلاوران ۱۳
بسیاری از همسایه‌های خیابان دلاوران۱۳ یکدیگر را می‌شناسند و احوالپرس هم هستند. نزدیک‌بودن آنها به مسجد سیدالشهدا (ع) باعث شده که خیلی وقت‌ها آنجا دور هم جمع شوند و برنامه‌های مختلف بریزند.
بسیاری از همسایه‌های خیابان دلاوران۱۳ در محله سرافرازان یکدیگر را می‌شناسند و احوالپرس هم هستند. نزدیک‌بودن آنها به مسجد سیدالشهدا (ع) باعث شده است که خیلی وقت‌ها آنجا دور هم جمع شوند، گپ‌وگفت داشته باشند و برنامه‌های مختلف بریزند. در‌این‌بین، اعظم‌خانم اصفهانیان چهره‌ای آشنا بین همسایه‌ها‌ست. همه او را به اردو‌هایی می‌شناسند که برای اهالی برگزار می‌کند. برای مثال، همین چند ماه پیش هفت‌اتوبوس هماهنگ کرد و دسته‌جمعی راهی روستای فرخد شدند.
خاطرات این اردو‌ها برای اهالی با اعظم‌خانم گره خورده است.
احوالپرسی در طبیعت
فرخد، میامی، دشت بهشت، شاندیز و... جا‌هایی است که اعظم‌خانم اصفهانیان هماهنگ کرده و همسایه‌ها و اهالی را برای تفریح به آنجا برده است. تعداد متقاضیان این طبیعت‌گردی‌ها این‌قدر زیاد است که چندین اتوبوس می‌شوند.
اعظم‌خانم بدون هیچ چشمداشتی این هماهنگی‌ها را انجام می‌دهد. به نظر او این اردو‌ها علاوه‌بر تجدید روحیه، راهی است برای احوالپرسی و دید و بازدید همسایه‌ها.
او می‌گوید: خیلی وقت‌ها ممکن است همسایه‌مان کار یا مشکل خاصی نداشته باشد، ولی همین که به هم سر بزنیم و از حال هم خبر داشته باشیم، باعث می‌شود کسی احساس تنهایی نکند.
به نظر او، همسایه خوب باید خوش‌اخلاق و صادق باشد و در مواقع لزوم حوائج همسایه‌اش را برطرف کند. اعظم‌خانم معتقد است گاهی همسایه‌ها قدر هم را نمی‌دانند، اما وقتی از هم دور می‌شوند، می‌فهمند که چقدر به درد هم می‌خورند.
تسلی دل همسایه‌ها
اعظم خانم، منصوره نجمی را به‌عنوان یکی از همسایه‌های خوبشان معرفی می‌کند و می‌گوید: خیلی وقت‌ها که مهمانی دارم، منصوره خانم زودتر می‌آید که کمک کند. وقت‌هایی که بیمارم، برایم سوپ درست می‌کند و می‌آورد.
وقت‌هایی بوده همسایه‌ها کلیدشان را یادشان رفته است و پشت درمانده‌اند؛خودم را می‌رسانم که در خیابان نمانند
منصوره‌خانم می‌گوید: وقت‌هایی بوده است که اعظم‌خانم یا همسایه‌های دیگر کلیدشان را یادشان رفته است و پشت درمانده‌اند؛ من خودم را می‌رسانم و نمی‌گذارم که در خیابان بمانند. علاوه‌براین در جشن‌ها و اردو‌ها هم حضور فعالی دارم و هرکاری از دستم برآید انجام می‌دهم، مثلا در پخت غذا و کیک، کمک‌حال اعظم خانم هستم.
منصوره نجمی ۲۸سال است که در این محل سکونت دارد و دو‌سوم عمرش را اینجا بوده است. او آن‌قدر از همسایه‌هایش راضی است که به خاطر آنها دوست ندارد از این محله برود.
به نظر او، ارتباطات همسایگی آرامش‌بخش است و کمک می‌کند همسایه‌ها تسلی دل یکدیگرباشند.
پای دیگ بیدار‌ماندن برای همسایه‌ها
منصوره‌خانم، معصومه قدسی را به‌عنوان یکی از همسایه‌های خوبشان معرفی می‌کند و می‌گوید: او خیلی مهربان است. هر کاری از دستش بربیاید، بدون منت انجام می‌دهد. دست‌پخت خوبی هم دارد و وقتی می‌خواهیم در مناسبت‌ها آش یا غذا‌های دیگر را درست کنیم، قبول زحمت می‌کند. خیلی وقت‌ها با اینکه تا ساعت۱۲ شب پای دیگ است، باز صبح زود، برای نماز بیدار می‌شود و مجدد پای دیگ می‌آید تا همسایه‌ها از آش‌های خوشمزه‌اش لذت ببرند.
معصـومه‌خانم قدسی که خیلی از همسایه‌هایش راضی است، تعریف می‌کند: پسرم که بیکار بود، همسایه‌ها مدام دلداری‌ام می‌دادند و می‌گفتند که خدا بزرگ است. از آخر هم خودشان دست به دست هم دادند و برایش کار پیدا کردند. وقتی پسرم برای خودش درآمدی داشت، باز همین همسایه‌ها بودند که آستین بالا زدند و با انتخاب یک دختر خوب، دامادش کردند. خدا خیرشان بدهد. نمی‌گذارند احساس تنهایی و غریـبی کنیم.
* این چهارشنبه ۳۰ مهرماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۳۸ شهرآرامحله منطقه ۹ و ۱۰ چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
