کوچه دلاوران ۷ در محله سرافرازان به نام شهیدحق‌شناس مزین شده است. این معبر تا سال ۱۳۷۰ جزو محدوده شهری نبود و پس از آن به‌تدریج وارد بافت شهر شده است.
این کوچه به‌خاطر هم‌جواری با بوستان وفا، حال‌وهوای خوبی دارد.
تا پنجاه‌سال پیش، کوچه احد در فداییان اسلام۲۹ پر از زمین‌های کشاورزی و گندمزار بود. در دهه۷۰ این کوچه به نام «احد» پلاک‌گذاری شد و تا پیش از آن، به «آخرین کوچه نخریسی» شهرت داشت.
در آن زمان، تنها سه خانوار در کوچه شهیداصلانی۹۷ زندگی می‌کردند. این خیابان، خاکی بود و امکاناتی نداشت. حسین غلامی، شاهد رشد تدریجی این محله از دهه۸۰ بود؛ روز‌هایی که محله کم‌کم روی آبادانی به خود دید.
آن سال‌ها در خیابان ثابتی۴ خبری از دیوار‌های سیمانی نبود، اما حالاردیف‌به‌ردیف خانه ساخته‌اند. اینجا یک زمین خاکی وسیع بود که برای ما بچه‌ها حکم استادیوم آزادی را داشت. با یک توپ پلاستیکی ساعت‌ها می‌دویدیم و خاک از سر و رویمان بلند می‌شد.
کوچه شهید‌ابراهیمی۲۷ یکی از کوچه‌های پررفت‌وآمد و خاطره‌انگیز محله فاطمیه است؛ کوچه‌ای با حدود سیصد‌متر طول و بیست‌متر عرض که نامش به یاد میرزا‌احمد آقایی بناد‌کوکی مزین شده؛ شهیدی که روزگاری در همین محله زندگی می‌کرد.
گلشور؛ مزرعه‌ای قدیمی که امروزه به بوستانی بزرگ تبدیل شده است. این مکان زمانی قبرستان اصلی مشهد بوده؛ گورستانی احاطه‌شده در میان دودکش‌های بلند کوره‌های آجرپزی. گلشور قدیم همچنین به‌عنوان یک سنگر دفاعی یا هجومی نیز شناخته می‌شد.
۵۵ سال پیش که ربابه نخودچیان در خیابان فلسطین۱۶ ساکن شد، هنوز از آپارتمان‌سازی و کوچه‌های آسفالت خبری نبود.خاطرات ربابه‌خانم از اهالی محل بسیار است؛ از دوختن لباس برای رزمندگان جنگ‌تحمیلی تا پختن سوپ افطاری برای مسجد محل.