خدا نکند مادر، چشمبهراه فرزندش باشد 
قصه صبوری یک مادر 
هاشم آموزگار شاهد اولینهای اقدسیه بوده است
هاشمآقا، ۱۵ سال قبل راهی محله الهیه شد. در آن زمان امکانات این محله، از روستا هم کمتر بود، اما آرامشی داشت که نظیرش در هیچ جای شهر پیدا نمیشد. البته کار خانواده آموزگار جنبه سرمایهگذاری هم داشت.
حدود پانزدهسال قبل بود که هاشم آموزگار بهاتفاق خواهر و برادرانش تصمیم گرفتند برای ادامه سکونت در شهر مشهد از خیابان اقبال لاهوری راهی معبر اقدسیه ۵ در محله الهیه شوند. به قول خودش در آن زمان امکانات این محله، از روستا هم کمتر بود، اما آرامشی داشت که نظیرش در هیچ جای شهر پیدا نمیشد. البته باتوجهبه افقی که برای آینده این محدوده از شهر تصور میشد، کار خانواده آموزگار جنبه سرمایهگذاری هم داشت.
حالا از آن روزها پانزدهسال میگذرد و هاشمآقا و خانوادهاش ساکن همان بنایی هستند که خودشان ساختند. از هاشم آموزگار هم در محله به واسطه فعالیتهای فرهنگی و دغدغههای شهری و محلیاش، به نیکی یاد میشود. یک روز پاییزی، ساعتی را در خیابان اقدسیه با این شهروند گذراندیم و خاطراتش را در الهیه مرور کردیم.
به محض اینکه ساختمان ما تکمیل شد، تا سال ۹۴ پیلوت مجموعه را به نماز جماعت و برنامههای هیئت اختصاص دادیم. پاییز و زمستان، اهالی محله در این ساختمان، نماز مغرب و عشا اقامه کرده و برنامههای هیئتشان را برپا میکردند. خیلی صفا داشت و شلوغ هم میشد.
همزمان با شروع ساخت خانه در سال۱۳۹۰، عضو هیئتامنای مسجد درحالساخت جوادالائمه (ع) در اقدسیه ۳ شدم. زمینش را حاجآقا عنبری وقف کرده بود و ما کار ساخت مسجد را آغاز کردیم. پیگیری کارهای مصالح و استاد بنّا و... با من بود و خداراشکر توانستیم کار را با همکاری اهالی محله پیش ببریم.
تا سال۱۳۹۵ بازارمحله خیابان بوستان در محله جاهدشهر، نزدیکترین بازار به خانه و زندگی ما بود که فاصله زیادی با ما داشت. ولی چارهای نبود و برای خرید میوه و وسایل خانه باید این راه را میرفتیم.
این فضا در اقدسیه ۳ که الان دراختیار آموزشوپرورش است، زمین ناهمواری بود. سال۱۳۹۴ آن را صاف کردم، تیر دروازه گذاشتم و دورش را مرتب کردم تا یک زمین فوتبال خاکی باشد؛ به نظرم اینجا اولین زمین ورزشی محله الهیه بود.
خیلی از اهالی و بهویژه مسنترهای محله، بهواسطه راهاندازی برنامه زیارتی حرم، من را میشناسند. این برنامه را هفتسال قبل آغاز کردیم و روزهای دوشنبه، سالمندان عزیز را راهی زیارت حرم امامرضا (ع) میکنیم.
نانوایی اقدسیه ۶، تنها نانوایی در محدوده زندگی ما بود. درست است که از ما دور بود، اما به یمن خلوتی محله و سکونت کم، همیشه خلوت بود و نان خوبی هم داشت. بعدا دو نانوایی کنار خانه ما مشغول به فعالیت شد.
* این گزارش پنجشنبه ۲۰ آذرماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۲۱ شهرآرامحله منطقه ۱۱ و ۱۲ چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
