خیابان رحمانیه یکی از اصلی‌ترین معابر منطقه است که بسیاری از مجتمع‌های مسکونی مدرن و فوق لوکس محدوده الهیه در ابتدای این خیابان قرار دارد و به‌نوعی گران‌ترین محدوده منطقه محسوب می‌شود.
تا پیش‌از دهه پنجاه، چند گودال بزرگ در اطراف حرم‌مطهر قرار داشت که یکی از آن‌ها «گودال نمازگاه» در اطراف پنج‌راه پایین‌خیابان، درست در انتهای کوچه کنونی 17شهریورشمالی یک بود؛ گودالی بزرگ که طبق گفته‌های حاج‌آقا محسنی، از قدیمی‌های پایین‌خیابان، محل برگزاری نمازجماعت، به‌خصوص در عیدها بود و مردم برای ورود و خروج از آن باید از پله استفاده می‌کردند. نام این گودال با پرشدنش در اواخر دهه1350 بین مردم به‌مرور کم‌رنگ شد.
این کوچه به طور قطع یکی از باصفاترین کوچه‌‌های مشهد که به غیر از اهالی شاید کمتر کسی گذرش به آن افتاده باشد. کوچه‌ای که انتهای آن به کوه می‌رسد و فاصله کمی تا پلکان باباکوهی دارد. البته بسیاری از کوهنوردان حرفه‌ای مسیر این کوچه را برای رسیدن به قله زو انتخاب می‌کنند چون تردد کمتری در آن وجود دارد و بکرتر است. بیشتر خانه‌ها در این کوچه قدیمی قولنامه‌ای هستند اما به نسبت بسیاری دیگر از محدوده‌های مسکونی پهنه صابر، وضعیت مطلوب‌تری به لحاظ دسترسی به خدمات شهری دارند.
امام خمینی(ره)78 یکی از خیابان‌های آرام محله امام رضا(ع) است و هنوز همان بافت قدیمش را حفظ کرده است. در این کوچه تقریبا تمام خانه‌ها ویلایی هستند، تعداد ساختمان‌های چندطبقه آن به انگشتان دست هم نمی‌رسد. این خیابان 20متری با درختان سر به فلک کشیده و سبز مکانی مناسب برای پیاده‌روی در روزهای بدون دود و دم است. البته سکوت حاکم بر این خیابان فقط در زمانی است که مدارس اینجا تعطیل باشند.
بولوار کرامت از معابر طولانی منطقه است که از عرض دو محله مهرآباد و ثامن عبور می‌کند. این بولوار باید سال‌های پیش به بهره‌برداری می‌رسید، اما متأسفانه هنوز منازل قسمتی از آن تملک نشده و به همین علت این معبر پرکاربرد را به دو بخش ابتدایی و انتهایی تقسیم کرده است. قسمت انتهایی این محور که در محله مهرآباد قرار دارد، از خیابان مطهر شروع و به نزدیکی ابتدای خیابان حر در منطقه6 منتهی می‌شود؛ معبری عریض و مناسب که باوجود مسدودبودن میانه آن، باز هم گره‌گشای ترافیک محله است.
خانه موسوی (پریشانی) یکی از خانه‌های قدیمی و تاریخی مشهد است که در سال 1384 در فهرست آثار ملی قرار گرفت. تمام شهرت این خانه قدیمی و تاریخی به هنر و معماری خاص آن است که توسط صاحب اولیه این خانه با نهایت وسواس و ریزبینی در جای‌جای آن مشهود است.
خانه موسوی (پریشانی) انتهای خیابان نوغان 6، کوچه محمدزاده قرار دارد و شکوه و جلال اولیه خود را از دست داده است اما اگر عینک زیبابینی به چشم بزنید و گرد و غبار ناملایمات روزگار را با دست از آینه نمایش پاک کنید، حتما زیبایی‌های این خانه را خواهید دید.
مردم روستای سی‌سواد یا سیس‌آباد سرگرمی و رسوم خاص خود را در مناسبت‌های مختلف داشتند. کشاورزان و دامداران پس از یک روز سخت کاری در خانه یکی از اهالی که سواد خواندن داشت، جمع می‌شدند و در کنار هم شب خوشی را می‌گذراندند. جالبی هم‌نشینی‌ها به این بود که میزبانان با خواندن کتاب از میهمانان پذیرایی می‌کردند. در بسیاری از شب‌ها اهالی روستا پس از یک روز سخت کاری در خانه یکی از اهالی که خواندن می‌دانست، جمع می‌شدند و فرد میزبان تا نیمه‌شب برای میهمانان کتاب می‌خواند.