مادر «مهدی» از نگهداری فرزند معلولش خسته نمیشود 
روزگار درخشان خفتانپور در کیوکوشین 
بانوی ورزشکار مشهدی در سافتبال، ژیمناستیک و والیبال سرآمد است
ساره یوسفی| ریحانه غفوریان، ساکن محله شهید مطهری در بسیاری دیگر از مناطق نیز شاگرد تربیت میکند. هشت سال تربیت نونهالان کوچکی که برای پیمودن مسیر طولانی ورزشکاری، کار خود را با این هممنطقهای ما به عنوان مربی شروع کردهاند، دلیل خوبی برای به گفتوگو نشستن با اوست.
علاقه به ورزش از کودکی
ریحانه غفوریان متولد ۱۳۶۴ و دانشجوی تربیتبدنی، ساکن محله شهید مطهری است و اکنون راه ورزش را در کنار تحصیلات دانشگاهی ادامه میدهد. او میگوید: من از همان دوران تحصیلات به ورزش علاقه خاصی داشتم و هر زمان که فرصتی پیدا میکردم از آن برای ورزش کردن استفاده میکردم و در این میان جذابیتهای رشته سافتبال و بیسبال سبب شد در این رشته فعالیت کنم.
از او در ارتباط با ورزش کریکت، بیسبال و سافتبال میپرسم و او اینگونه پاسخ میدهد: بیسبال ورزشی است که با چوب و توپ در یک زمین چمن دایرهای یا بیضیشکل با شعاع میانگین ۷۵متر میان دو تیم ۱۱نفری انجام میشود و درباره سافتبال هم باید گفت که یک ورزش تیمی برای آقایان و بانوان است که با توپ و چوب بازی میشود. دلیل نامگذاری سافتبال، توپ آن است که نسبت به توپ بیسبال بزرگتر و نرمتر است به طوری که از بیسبال به عنوان هاردبال هم نام برده میشود.
قهرمانی کشور با تیم سافتبال بانوان خراسان رضوی
غفوریان بیان میکند: نخستین حضور تیم سافتبال بانوان خراسان رضوی در رقابتهای کشوری این رشته، با قهرمانی تیم ما در میان ۱۰تیم شرکتکننده همراه شد و با این قهرمانی ثابت کردیم که خراسان رضوی قطب اصلی سافتبال بانوان کشور است؛ البته این را هم بگویم که این قهرمانی سال بعد نیز برای خراسان رضوی تکرار شد.
وی در ادامه میگوید: سال ۸۷، به اردوی تیم ملی دعوت شدم و قرار بود که برای تورنمنتهای بینالمللی آماده شویم. در یکی از رقابتهایی که با تیم آمریکا برگزار شد، تیم ما در مقابل این تیم در ورزشگاه آزادی صفآرایی کرد، اما این رقابت با شکست تیم ایران همراه بود.
این عضو تیم ملی سافتبال این را هم میگوید که از آن زمان تاکنون اردویی برای تیم ملی سافتبال بانوان برای شرکت در رقابتهای بینالمللی برگزار نشده است؛ همچنین اردوی خارج از کشور برای آمادگی اعضای این تیم نداشتهایم.
عضویت در تیم سافتبال خراسان رضوی در دبیرستان
این عضو تیم ملی سافتبال بانوان ایران در رابطه با حضورش در این تیم بیان میکند: دبیرستان بودم که بخشنامهای آمد و به دنبال آن مقرر شد تیم سافتبال بانوان در هیئت سافتبال، کریکت و بیسبال تشکیل شود که در این رقابت ورودی به تیم استان که شامل بخشهای رقابتی در بخش سافتبال و آمادگی جسمانی بود، شرکت کردم.
وی ادامه میدهد: در این رقابتها که سال ۸۶ برگزار شد ۱۵ نفر انتخاب شدند و من نیز یکی از افرادمنتخب بودم و به این ترتیب کار تیم سافتبال بانوان استان آغاز شد.
این عضو تیم ملی سافتبال بانوان در ادامه میگوید: هنوز ۶ ماه بیشتر از تشکیل تیم نگذشته بود که رقابتهای کشوری سافتبال و رشته بیسبال کشوری برگزار شد و تیم ما نیز مانند دیگر تیمها در این رقابتها شرکت کرد.
دستی به توپ و تور والیبال در سوپر لیگ هم دارد
اما در ادامه، این بانوی ورزشکار از حضور در تیم والیبال سیاهجامگان خراسان میگوید و به این نکته هم اشاره میکند که در همان دوران دبیرستان به عضویت تیم والیبال مدرسه درمیآید و این رشته را هم در کنار دیگر رشتههای ورزشی ادامه میدهد.
از غفوریان در رابطه با حضور و فعالیتش در تیم والیبال سوال میکنم که او در پاسخ میگوید: من در حال حاضر عضو تیم سیاهجامگان ابومسلم هستم که با این تیم در رقابتهای سوپرلیگ والیبال نیز شرکت کردم.
کسب عنوان چهارمی در رقابتهای سوپرلیگ والیبال
از این بانوی ورزشکار محله در رابطه با مقامهایی که تاکنون توانسته است در رشته والیبال کسب کند میپرسم که اینگونه پاسخ میدهد: من با تیم والیبال سیاهجامگان در رقابتهای سوپرلیگ والیبال شرکت کردم که به همراه تیم توانستم در دور رفت این رقابتها که حدود دو ماه قبل به پایان رسید، در جایگاه چهارم قرار بگیریم.
معلم بودن و آموزشدادن به افراد دیگر، نوعی زکات است
مربی ژیمناستیک نونهالان و معلم ورزش
اما افتخارات ورزشی بانوی ورزشکار منطقه ما همچنان ادامه دارد و او به فعالیت در ژیمناستیک و حضور در این رشته هم اشاره میکند تا باور کنیم اگر بخواهیم میتوانم در چند رشته و در چند عرصه گوناگون فعالیت کنیم چرا که توانایی محدود نیست مگر آن که خودمان آن را محدود کنیم.
غفوریان در بیان فعالیت خود در رشته ژیمناستیک عنوان میکند: من حدود هشت سالی است که در باشگاهها و سالنهای ورزشی، مربی رشته ژیمناستیک نونهالان و نوباوگان هستم و در مهدهایی که زیر نظر بهزیستی است، به آموزش کودکان در رشته ورزشی ژیمناستیک میپردازم.
سالی به ۱۰۰۰ کودک آموزش ژیمناستیک دادم
این بانوی فعال ورزشکار محله ادامه میدهد: من حدود هشت سالی است که در آموزش و پرورش ناحیه یک معلم تربیت بدنی هستم.
معلم بودن و آموزش دادن به افراد دیگر، نوعی زکات است، زکات آموختهها و این بانوی ورزشکار نیز با آموزش ۷ هزار کودک و دانشآموز در مدت فعالیتش به عنوان مربی و معلم توانسته است در این امر نیز موفق باشد تا همیشه ما حرفی برای گفتن در ورزش داشته باشیم.
در پایان از غفوریان، ورزشکار منطقهمان که ساکن بولوارشهید مطهری است درباره خانوادهاش میپرسم که این گونه عنوان میکند: همسر من ورزشکار رشته ژیمناستیک است که این امر در همراهی او و تشویق من برای تلاش در عرصه ورزش موثر بوده است. همچنین خواهر وبرادر من نیز با وجود آنکه در رشته مدیریت مالی تحصیل میکنند، به ورزش علاقه دارند و در رشته ژیمناستیک فعالیت میکنند.
*این گزارش شنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۱ در شماره ۲۲ شهرآرامحله منطقه ۲ منتشر شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
