کد خبر: ۱۰۱۵۲
۱۶ شهريور ۱۴۰۳ - ۱۷:۰۰

بوم قنبرپور به وسعت دیوارهای مشهد است

جواد قنبرپور می‌گوید: تحصیلات آکادمیک ضروری است، اما ۹۹ درصد از کار را پای دیوار یاد می‌گیریم. بسیاری از نقاشان برجسته  کشورمان ممکن است وقتی پای دیوار قرار گیرند، نتوانند آن را انجام دهند.

نیلوفر جعفرزاده|  چند سالی می‌شود که دیگر شهرمان خاکستری نیست. طرح‌ها و رنگ‌هایی که از دست هنرمندان روی دیوار‌ها پاشیده می‌شود، رنگ و جلایی خاص به شهر داده است. طرح‌هایی که گاه از هویت ایرانی مان سخن می‌گویند و گاه سخنی پنهان را در دل خود نهفته اند و باید با قدرت بصری خود به آن بنگری.

نقاشی دیواری از گذشته‌های دور برروی دیوار‌های غار‌ها و قهوه‌خانه‌ها با دستان هنرمندان کشیده می‌شده و امروز میهمان نزدیک خانه‌هایمان شده است. این بار میزبان یکی از جوانان هنرمند منطقه‌ دو مشهد می‌شویم که سه سال می‌شود به صورت حرفه‌ای در حال طرح و رنگ زدن به دیوارهاست؛ جواد قنبرپور برای ما از کار و راز‌های نهفته در هنرش می‌گوید.

 

خانواده‌ای از جنس هنر

متولد ۱۵ فروردین‌ماه ۱۳۶۴ است و چهار برادر و دوخواهر دارد. هرچند که برادر بزرگ، راه متفاوتی از خواهر و برادرانش را انتخاب کرد و به معلمی مشغول شد، سه برادرو دوخواهرش در زمینه تذهیب، خطاطی و نقاشی در حال فعالیت هستند.

قنبرپور می‌گوید: در دوران دبیرستان رشته‌ام تجربی بود و به خوشنویسی علاقه‌مند بودم.۲۰ سال داشتم که وارد نیروی دریایی ارتش در رشت شدم و پنج سال خدمت کردم. دو سال پایانی خدمت در دانشگاه علمی‌کاربردی رشت دوره کاردانی نقاشی را گذراندم و از جایگاه خود در ارتش استعفا دادم. خانواده ام مخالف ادامه نقاشی و استعفایم بودند، اما من به خودم اعتماد داشتم و حرفه نقاشی را ادامه دادم، سپس در دانشگاه علمی‌کاربردی مشهد در رشته تصویر‌سازی مدرک کارشناسی‌ام را گرفتم.


به من اعتماد نمی‌کردند

قنبرپور بیان می‌کند: روزی در خیابان کار نقاشی روی دیوار را دیدم و به آن علاقه‌مند شدم. پس از تحقیق و بررسی درباره آن، به خانه هنرمندان که زیر نظر شهرداری است مراجعه کردم و اولین کارم را در منطقه ۹ انجام دادم.

وی در ادامه اظهار می‌دارد: البته به دلیل اینکه در زمینه کار نقاشی دیواری تجربه نداشتم، اعتماد زیادی برای سپردن این مسئولیت به من نداشتنداما اکنون سه تیم اجرایی چهار‌نفره هستیم که به صورت گروهی اجرای نقاشی‌های روی دیوار را انجام می‌دهیم.


از دانشگاه تا پای دیوار

قنبرپور تصریح می‌کند: تحصیلات آکادمیک و تئوری برای ورود به این حوزه ضروری است، اما ۹۹ درصد از کار را پای دیوار یاد می‌گیریم. بسیاری از نقاشان مطرح و برجسته  کشورمان ممکن است وقتی پای دیوار قرار گیرند، نتوانند آن را انجام دهند، چون نوع کار بوم و دیوار با هم تفاوت بسیار زیادی دارد.

وی در ادامه خاطر نشان می‌کند: ما علاوه بر آموزه‌های دانشگاه، پس از تصمیم‌گیری نهایی شورایی که در شهرداری برای انتخاب طرح و رنگ و دیوار تصمیم‌گیری می‌کند، پای دیوار‌ها کار را شروع می‌کنیم.او درباره طرح‌های روی دیوار‌ها می‌گوید: طرح‌ها با فراخوان و گاهی توسط خود نقاشان به شهرداری داده می‌شود و با توجه به فضای دیوار، کار اجرایی آن شروع می‌شود.

 

پای صحبت های جوانی که نقاشی‌های دیواری شهر‌مان را می‌کشد؛


دوست دارم در این زمینه بیشتر پیشرفت کنم

این هنرمند هم‌منطقه‌ای‌مان اذعان می‌دارد: تمام کسانی که کار هنری انجام می‌دهند در هر شاخه‌ای که باشند، هنگام کار حس خاصی به آن‌ها دست می‌دهد که تنها با حضور در این حوزه می‌توان آن را درک کرد. هیچ وقت از کارم خسته نمی‌شوم، چون با آن احساس آرامش دارم و با فعالیت و کار بیشتر لذت مضاعفی از آن می‌برم. دوست دارم در این زمینه بیشتر پیشرفت کنم و به مراحل بهتری برسم.


۱۰ ساعت رنگ پاشیدن بر روی دیوار

هنرمند موفق منطقه مان عنوان می‌کند: با توجه به آب و هوا و وضعیت جسمی مان ساعت کارمان تغییر می‌کند، اما به‌طور معمول ۸ تا ۱۰ ساعت در روز کارمی‌کنیم که به صورت معمول ۱۰۰ تا ۲۰۰ متر از دیوار می‌شود.

این موضوع با توجه به درجه بندی و زیرسازی دیوار کم یا زیاد می‌شود. وی اذعان می‌دارد: بیشترین فشار کار هنگام استقبال از بهار و مهر ماه است که ما باید دیوار‌های بوستان ها، مدارس، زمین‌های ورزشی و دیوار‌های حاشیه اصلی خیابان را رنگ کنیم. قنبرپور در ادامه تصریح می‌کند: هنگام کار از ماسک، کلاه و دستکش استفاده می‌کنیم، اما در دراز مدت اثرات کار بر جسممان دیده می‌شود.


نقاشی بر روی دیوار و نگاه عابران

جواد قنبرپور بیان می‌کند: طرح‌های رئال و انتزاعی هرکدام به نوعی با مخاطب ارتباط برقرار می‌کند و ارتباط برقرارنکردن از با هر یک از انواع نقاشی، دلیلی برای استفاده نکردن آن نیست. نقاشی رابطه مستقیم با روحیه بیننده دارد و نوع ترکیب رنگ و نقاشی _ چه رئال و چه انتزاعی_ برای مخاطب پیام دارد و از نظر روان‌شناسی بر او تأثیر می‌گذارد.

قنبرپور می‌گوید: خیلی از عابران هنگام گذر از کنار ما چند دقیقه‌ای کنارمان می‌ایستند و با ما و نقاشی ارتباط برقرار می‌کنند و برخی دیگر درباره مشکلات شهر و گلایه‌های خود از شهرداری صحبت می‌کنند و ما هم درباره کار خود و مشکلات آن توضیحاتی می‌دهیم.

خیلی از عابران هنگام گذر از کنار ما چند دقیقه‌ای کنارمان می‌ایستند و با ما و نقاشی ارتباط برقرار می‌کنند


نمایشگاه‌ها وموفقیت‌ها

قنبر‌پور درباره موفقیت‌ها و نمایشگاه‌هایی که در آنها شرکت کرده است، می‌گوید: کار ما دیواری است و مدت کوتاهی است که در کشور رواج دارد بنابراین تاکنون مسابقات و جشنواره‌های زیادی در رابطه با آن برگزار نشده است.

او درادامه بیان می‌کند: شرکت در نمایشگاه گروهی «مشق اول»، شرکت در اولین نمایشگاه اجرای زنده نقاشی دیواری، اولین جشنواره نقاشی دیواری که از طرف خانه هنرمندان در حال اجراست، جشنواره رضوی در سال‌۱۳۹۰ و جشنواره امام رضا (ع) از موفقیت‌های هنری ام است؛ و باز هم حمایت...
این هنرمند جوان هم‌ منطقه‌ای مان در پایان می‌گوید: کار نقاشی روی دیوار در حال پیشرفت است و حمایت بیشتری را در این زمینه می‌طلبد. این امر علاوه‌بر اشتغال‌زایی برای فارغ‌التحصیلان و دانشجویان رشته هنر، تأثیر فرهنگی زیادی نیز می‌تواند داشته باشد؛ حتی در صنعت توریسم و افزایش زیبایی شهر نقش در خور توجهی دارد.


* این گزارش پنجشنبه  ۲۵ شهریور ۱۳۹۱ در شماره ۲۳ شهرآرا محله منطقه دو چاپ شده است.

ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
03:44