بتول اصلی می‌گوید: کارگاه خانوادگی در خانه داشتیم و کار‌هایی که سفارش می‌گرفتیم را تولید می‌کردیم. سفارش‌ها که زیاد شد، از سال ۹۰ کارگاه زدیم و از چند نفر از خانم‌ها دعوت به کار کردیم.
محمدحسین جعفری هنرمند نقاش و مجسمه‌سازی است که با وجود معلولیت «خانه هنر افغانستان» را در گلشهر تاسیس کرد. او همچنین«اتحادیه معلولین و جانبازان افغانستان» و«باشگاه غدیر» را بنا کرد.
نیلوفر رهباردار‌مجاور از چهارسالگی ورزش حرفه‌ای را شروع می‌کند و چندین مدال رنگارنگ استانی در ژیمناستیک و تکواندو می‌گیرد. او همچنین از خردسالی به نقاش ی علاقه‌مند بوده است و حالا آن را حرفه‌ای دنبال می‌کند.
مهدی که اکنون در کلاس ششم درس می‌خواند، سال۱۴۰۲ توانست مقام سوم مسابقات نقاش ی آموزش‌وپرورش ناحیه۳ را کسب کند. می‌گوید: یک‌بار وسط کار ناراضی بودم و خواستم رهایش کنم. ولی استاد بهم یاد داده که باید صبر داشته باشم.
در آموزشگاه فرزانه نخعی، هنر تنها یک شغل نیست؛ بلکه یک سفر به‌سوی کشف و بیان خویشتن است؛ سفری که در هر بوم و در هر درس، به هنرجویان منتقل می‌شود و آنها نیز با اشتیاق و انگیزه، راه مربی‌شان را دنبال می‌کنند.
معصومه نظری، کارشناس ارشد روان‌شناسی‌بالینی تصمیم به ازدواج با هنرمندی می‌گیرد که دغدغه‌اش از جنس نگرانی‌های خودش است و حالا او هم‌پای همسر معلول افغانستانی‌اش شده است.
رضا محمدی در کودکی تصمیم می‌گیرد چهره یکی از همسایه‌هایشان را بکشد که اتفاقا خیلی خوب از آب درمی‌آید و دیگران او را به نقاش ی و ادامه این کار تشویق می‌کنند.