الهام ابراهیمی‌مجرد هنر نقاش ی را بدون اینکه کلاس یا دوره‌ای ببیند شروع می‌کند. به همین دلیل است که روش نقاش ی او روی بوم با سایر نقاش ان تفاوت دارد. نقاش محله 17شهریور با تکیه بر همین تفاوت نیز نقاش ی و طراحی لباس را با هم ترکیب کرده و تولیداتی روانه بازار می‌کند که طرف‌داران خاص خود را دارد. این هنرمند که اکنون بیشتر وقتش را صرف امور خیریه می‌کند به‌تازگی تولید تابلوهای نقاش ی برجسته با کمک مواد مختلف را شروع کرده است.
راضیه صفدری هنر نقاش ی را در آموزشگاه‌های مختلف شهر و نزد استادان مختلف آموخته است. در این سالها مدتی آموزش می‌دیده و تمرین و تکرار می‌کرده تا دوباره فرصتی ایجاد شود و بتواند آموزش ببیند. نتیجه تمام این سالها به اینجا رسیده است که در حال حاضر خودش آموزش می‌دهد. درباره سابقه‌اش در تدریس می‌گوید: چهار سالی می‌شود که نقاش ی تدریس می‌کنم و دو سال است که کارگاه در این مکان دایر است.
زهرا ساعی دوازده‌ساله و دانش‌آموز کلاس ششم دبستان هدی در منطقه آموزشی تبادکان است و به نقاش ی علاقه زیادی دارد. جز این، او گویندگی، صداپیشگی و مجریگری هم از دستش برمی‌آید، به قول مادرش وقتی زهرا صحبت می‌کند انگار که صدای رادیو باز است و مجری شما را مخاطب قرار داده است. زهرا با اینکه سن‌وسالی ندارد در نقاش ی مهارت خوبی دارد.
تصور عده‌ای از مردم بر این است که حیوانات با استفاده از برق خشک می‌شوند اما حیوانات موزه محیط زیست به روش تاکسیدرمی خشک شده‌اند.در این روش، ابتدا تمام محتویات درون شکم حیوان را بیرون می‌ریزند. پوست او را نیز جدا می‌کنند و در چندین مرحله، دباغی و گندزدایی می‌شوند. اسکلت بدن حیوان هم با مواد مخصوصی شست‌وشو داده و گندزدایی می‌شود. سپس تندیس یا مجسمه‌ای از بدن حیوان را که به طور معمول از گچ است آماده می‌کنند و پوست را روی آن می‌گذارند. هر کدام از مراحل تاکسیدرمی اهمیت خاص خود را دارد.
فائزه عطرآبادی، دختر نقاش محله پایین‌خیابان معتقد است که مقام و حقوق زن در جامعه امروزی بسیار نادیده گرفته می‌شود و همین نادیده گرفته شدن، موضوع بیشتر نقاش ی‌های اوست: «مشکلات زنان در ایران کمتر روی بوم نقاش ی به تصویر کشیده شده است. من همیشه در پیاده‌روی‌هایم در کوچه و خیابان به زنان نگاه می‌کنم که چطور از حق خود می‌گذرند و در برابر فشارها و مشکلات همیشه سکوت می‌کنند. آرامش زنان همیشه برایم جالب بوده و همین موضوع خیلی وقت‌ها موضوع نقاش ی‌ام می‌شود.»
مسعود شیخی‌زاده، کارگر ساکن محله بهمن، کارگر هنرمند و اهل دلی که از کودکی خط مشق می‌کرده است. او که سال 1386 به عنوان پاکبان وارد شهرداری می‌شود، با پشتیبانی و حمایت مدیران شهرداری منطقه3، امروز به هنرمندی تبدیل شده است که نقاش ی‌دیواری‌های بسیاری در سطح منطقه دارد. مسعود چند روزی است که رنگ سفید بر تن دیواری می‌زند که شعله‌های آتش وجب‌به‌وجب آن را سیاه کرده بود. او خانه شهروندی کم‌بضاعت و نابینا را نقاش ی می‌کند، خانه‌ای که طعمه حریق شده بود. مسعود می‌خواهد با این کار باری از دل صاحب‌خانه بردارد.
داستان زندگی پاک دستانی که چرخ شهرمان با زور بازوی آن ها می چرخد