میرزا‌مهدی ولایی، کوشش فراوانی در احیای گنجینه نسخه‌های خطی داشت و دوره جدیدی را در فهرست‌نویسی این کتب در ایران پایه‌گذاری کرد. دست‌نوشته‌های منظم و دقیقش نمونه نظم و دقت عالی این چهره ماندگار در فهرست‌نویسی است.
سیدجعفر قوامی‌اصفهانی، استاد قلم‌زنی که سال‌هاست از شهر و دیار خود کوچ کرده و ساکن مشهد و محله سیدرضی شده است. پدربزرگش، لباف بود و پدرش هم در کار ساخت وسایل فلزی تبحر داشت.
سراسر خانه عباس آگهی و محبوبه مهدوی، پرشده است از تابلو‌های خطاطی و تذهیب. محبوبه خانم می‌گوید: هر وقت که کسی به خانه ما می‌آید از ما می‌خواهد این هنر را به او آموزش دهیم.
علاقه حسین سعیدی به نقاشی با تکنیک رنگ روغن زبانزد است. او می‌خواست کسانی که مانند خودش تشنه یادگیری هستند، در مسیر درست هدایت شوند و حالا دوازده‌سالی می‌شود که مغازه کوچکش را در مجتمع زیست‌خاور برپا کرده است.
جلالیان معتقد است: آینه در حرم تنها جنبه تزیینی ندارد. انعکاس نور و شکستن تصویر انسان در قطعات ریز آینه، حس فروتنی و کوچکی در برابر عظمت الهی را تداعی می‌کند. این جنبه معنوی باعث می‌شود هنرمند هنگام اجرا هم با حال و نیت خاصی کار کند.
سیدعلی الموسوی شاعر ۳۱ ساله توان‌یاب محله راه آهن است که از ۱۶ سال پیش، درست در همان روز‌هایی که مادرش را از دست داد، طبع شاعری اش گل کرد و شعر می‌سراید.
دکتر قاسم رسا آخرین ملک‌الشعرای آستان قدس بود که اشعار او با سنگ و لعاب درآمیخته و بر معماری حرم، نقش بسته است. او همچنین پزشکی چیره دست بود.