حسین قائمی ۱۰ ساله بود، به‌خاطر خط خوشی که داشت، همراه پدرش به معراج شهدا می‌رفت و مشخصات شهدا را روی کفن آن‌ها می‌نوشت، تا اینکه با پیکر برادرش در معراج مواجه شد.
لرزش هر تار استرس‌هایت را فرومی‌نشاند و تو را در عالم موسیقی غوطه‌ور می‌کند. این سه‌تار سال‌هاست رفیق خوشی و ناخوشی محسن عاقل است؛ مدرس سه‌تارنواز محله جلال‌آل احمد که از نوجوانی با این ساز انس دارد.
بچه‌های «آسایشگاه معلولان ذهنی بی‌سرپرست شهید‌بهشتی» هنرمند انی هستند که در سکوت و خلوت، نقش هنر می‌زنند، از کارگاه ساقه‌کاری و تولید اسکاچ تا معرق و قالیبافی.
نوید رضاخانی و زهرا ولیخانی، زوج هنرمند ، زندگی مشترکشان را زیر سایه اعتقاداتشان شروع کرده‌اند و معتقدند تولید محصولات فرهنگی در این برهه از زمان یک مبارزه است.
سحر طوسی‌آبکوه می‌گوید: تشویق مربی و تعریف و تمجید از کار‌ها در من چنان انگیزه‌ای به وجود آورد که باعث شد طرح‌های عملی را در‌نهایت ظرافت و دقت ترسیم کنم.
مهدی رجب‌نیا با راه اندازی کارگاه مصنوعات سنگی برای چند خانواده شغل ایجاد کرده است.
ابراهیم قویدل دوتار زنی است که بخشی از خاطرات اهالی توس به شمار می‌آید. هر بار که به آرامگاه فردوسی می‌رویم، زیر سایه درختی نشسته و با صدای دل‌نواز دوتارش، آرام‌بخش شلوغی‌های پیشخوان است.