سیدمحمد محمدی سرشت می‌گوید: زیستن در فضایی که بزرگانی مثل فردوسی و عطار تا معاصرانی مثل مطهری، رهبر انقلاب و ... در آن زیسته اند، الهام بخش است. مشهد مستندسازخیز است؛ چون چنین عقبه‌ای دارد.
احسان عزیزی طراح داخلی و دارنده عنوان سومی جشنواره هنرهای تجسمی درباره ویژگی‌های مکانی آرام می‌گوید.
الهام مهربان سنگ‌آتش و سارا ایمنی می‌خواهند در پاره‌چین (موزاییک) سازی نوآوری کنند. مواد خام آن‌ها کاشی، آینه، شیشه، سفال و چوب و صدف و... است.
مرتضی نیازی از نوجوانی آستین همت را بالا زده و دوشادوش پدر کار کرده، اما نه در لباس نارنجی؛ بلکه در کارگاه معرق کاشی و با نقش‌زدن آیات وحی و طرح‌های ایرانی و اسلامی. اما زمانه، مسیر دیگری را برایش رقم زده.
کارگاه نمدمالی «مهدی علیزاده» هم که چسبیده به مشهد است، سرد و ساکت و تاریک است؛ جایی در «روستای گرجی» در انتهای «بولوار بهمن» که حالا جزئی از شهر است.
هنرستان هنرهای زیبای پسران مشهد از سال ۷۲ افتتاح شده، اما از سال ۸۴ در خیابان ادیب ۳۳ قرار دارد تا به‌عنوان مکانی ثابت میزبان علاقه‌مندان به هنر نه تنها از سراسر مشهد، بلکه از سایر شهرستان‌های استان باشد.
مهربان ساسانی، بانوی موفق محله ردّه با هنرش شریک شادی و غم بچه‌هاست. او می‌گوید: سعی کردم برخلاف سنت مرسوم که چهره عروسک‌ها انیمیشنی طراحی می‌شود، ثنا و سینا شبیه انسان واقعی باشند.