تمرین نوجوان مدال‌آور روی تاتامی چهل‌تکه

تابستان هشت‌سال پیش ستایش برای پرکردن اوقات فراغتش، در باشگاه محله، کونگ‌فو را شروع کرد. آن روز فکرش را هم نمی‌کرد این‌قدر در این رشته ورزشی بدرخشد.

سیده‌ستایش اسحاقی پانزده‌ساله است و ساکن محله ایثارگران. او با داشتن پانزده‌مدال کشوری و استانی در این ورزش به پر افتخارترین ورزشکار باشگاه تبدیل شده است.



- چطور با کونگ‌فو آشنا شدی؟
برای پر‌کردن اوقات فراغت این ورزش را شروع کردم. اوایل علاقه‌ای به این رشته نداشتم و به نظرم مردانه و خشن می‌آمد، اما وقتی شروع کردم، دیدگاهم به‌کلی تغییر کرد.

- پس به‌مرور به آن علاقه‌مند شدی؟
خیلی زود به این رشته ورزشی علاقه‌مند شدم و به‌مرور در مسابقات مقام‌هایی کسب کردم، به‌طوری‌که با داشتن ۱۰ مقام استانی و پنج‌مقام کشوری عنوان‌دار موفق‌ترین ورزشکار باشگاهمان هستم.

- خاطره‌ای از مسابقات داری؟
در مسابقات کشوری با اینکه در مرحله نهایی از رقیبم جلو افتاده بودم، چون داور وسط، مربی حریف مقابلم بود، دو امتیازم را نادیده گرفت و با دادن دو امتیاز، او را برنده مسابقه اعلام کرد. هرچه من و مربی‌ام، سیده زهرا بیات، اعتراض کردیم، بی‌فایده بود. این ماجرا به بدترین خاطره ورزشی‌ام تبدیل شد.

- غیر از ورزش در اوقات فراغت چه می‌کنی؟
به نقاشی خیلی علاقه دارم و حتی قبل از ورزش نیز نقاشی می‌کشیدم. الان هم اگر فرصتی پیش بیاید، نقاشی می‌کشم، به‌ویژه به کشیدن مناظر طبیعت علاقه زیادی دارم.

- دوست داری در آینده مربی ورزشی شوی یا شغل دیگری را دوست داری؟
به دندان‌پزشکی خیلی علاقه دارم. حسابی درس می‌خوانم تا به آرزویم برسم. البته دوست دارم مدرک مربیگری را هم بگیرم و به‌رایگان مربی بچه‌هایی شوم که توان مالی ندارند.

- امکانات ورزشی محله ایثارگران چطور است؟
باشگاه ما امکانات ورزشی زیادی ندارد و تنها مکان ورزشی دخترانه در محله است. تاتامی زیر پای بچه‌ها تکه‌تکه و دست‌چندم است و ما آن را با سوزن به هم دوخته وآماده کرده‌ایم. از لحاظ دیگر وسایل ورزشی مثل کیسه بوکس، وزنه و میله بارفیکس هم امکانات باشگاه بسیار کم است.

- فکر می‌کنی امکانات ورزشی در موفقیت ورزشکار مؤثر است؟
به نظرم امکانات ورزشی بهتر در پیشرفت تأثیرگذاراست. اما باز هم فرد باید اراده و توان ورزش را داشته باشد، چون بدون اراده و تمرین امکانات ورزشی ارزش و تأثیر چندانی ندارد.

- اگر این باشگاه نباشد، چه می‌کنی؟
حتی فکر تعطیلی باشگاه و ندیدن دوستانم برایم سخت و عذاب‌آور است. به‌همین‌دلیل از مسئولان و خیران می‌خواهم از این باشگاه که تنها باشگاه دخترانه محله است، حمایت کنند تا دختران بیشتری بتوانند به ورزش بپردازند.