خیابان فدائیان اسلام 6 در گذشته به نام شاعر نامی کشور «مهرداد اوستا» شناخته می‌شده است. ابتدای کوچه چند مغازه دزدگیر و تعمیرات خودرو قرار دارد اما سبک و سیاق قدیمی آن به‌دلیل خانه‌هایی که قدمتشان به بیش از 30سال می‌رسد هنوز حفظ شده است فقط چند آپارتمان نوساز در کوچه به چشم می‌خورد. اهالی می‌گویند تا همین چند سال پیش نیز در تابلو سر کوچه نام اوستا حک شده بود اما با تعویض تابلوها این نام حذف شد.
ماجرا از جایی شروع می‌شود که حوالی سال 1352 خورشیدی آستان قدس رضوی با کارخانه قند شیرین تفاهم‌نامه‌ای را امضا می‌کند و 40هکتار از اراضی طرق را به این کارخانه واگذار می‌کند، شهرکی جمع و جور با ٣٨٥کیلومتر مربع مساحت. این اراضی سهم کارگران این کارخانه می‌شود تا صاحب‌خانه شوند. بسیاری از آن کارگران بعدها خانه و زمین خود را می‌فروشند و ساکنان جدید جای آن‌ها را پر می‌کنند. این شهرک به دلیل اینکه زیرمجموعه کارخانه قند شیرین بود بعدها به شهرک شیرین معروف شد.
شیرازی 17دیواربه‌دیوار آرامگاه و باغ بزرگ نادری است و به گفته خیلی‌ها به کوچه پشت باغ معروف است. پیشنهاد می‌کنیم هرکس دل‌بسته فرهنگ و هویت محله است، کوچه پشت باغ را ببیند. بنای مهدیه مرحوم عابدزاده، که نقل است با سرمایه شخصی خودش از شغل حلبی‌سازی (ساخت آینه‌های حلبی جیبی) ساخته شده است، در همین کوچه قرار دارد. خانه سالاری‌ها که ثبت ملی شده است، از دیگر جذابیت‌های این معبر است و در میانه‌های کوچه چشم را میخ‌کوب قدمت و هنر خود می‌کند. یک کتاب‌فروشی قدیمی نیز هست که جزو هویت کوچه به شمار می‌رود. همه این‌ها به علاوه ویژگی نزدیک‌بودن به حرم، ایجاب می‌کند که کوچه پشت باغ یکی از کوچه‌های زائرپذیر باشد و هتل‌ها و مهمان‌پذیرها را دربربگیرد.
کوچه نجف44 از گذشته‌های دور به نام کوچه قبرستان معروف بوده است. کوچه‌ای است بن‌بست که سمت راست آن قبرستان و انتهای آن منتهی به زمین‌های آستان قدس رضوی است. شلوغ‌ترین روز این کوچه هنگام عاشوراست. هر سال هم‌زمان با روز عاشورا هیئت‌های عزاداری از محلات نوده، کوشک‌مهدی و پرکندآباد مقابل این قبرستان جمع شده و عزاداری می‌کنند. قولی که سینه به سینه در بین اهالی این منطقه نقل شده این است که این قبرستان از زمان امام رضا(ع) وجود داشته و امام رضا(ع) هنگام عبور از این قبرستان برای مرده‌های آن دعا کرده است.
کوچه شهید ستاری4/4 در محله شریف واقع شده است و به‌واسطه وجود درختان نسبتا قدیمی جزو معابر سرسبز منطقه محسوب می‌شود. همدلی اهالی این کوچه سبب شده است که مشکلات شهروندان در زمان کمی در جلسات مسجد امام رضا(ع) مطرح و حل شود. ساکنان این معبر در حل معضلات عمومی کوچه هم با یکدیگر همراه هستند و برای رفع آن‌ها به‌طور گروهی پیگیری می‌کنند. این همراهی و حسن نیت ساکنان کوچه در قبال یکدیگر سبب شده است که این معبر جزو معابر محبوب برای سکونت در منطقه باشد.
150سال پیش اگر قرار بود رد یکی از ثروتمندان مشهدی را بزنیم، باید قدم در کوچه عسکریه می‌گذاشتیم که در دلش بیش از 20تاجر و ارباب و مالدار زندگی می‌‌کردند. معروف‌ترینشان هم داروغه شهر بود که خانه‌ای رو به خانه تاجر کشمش مشهد، آقای کشمشیان، داشت.
کوچه امامیه20 را کال پهن روبازی که سرچشمه آن بند گلستان است، از وسط به 2قسمت تقسیم کرده است. این معبر یکی از محوری‌ترین کوچه‌های محله شریعتی است. جمعیت زیادی روزانه در هر 2قسمت رفت‌وآمد دارند. سمت شمالی آن را بیشتر با مسجد ولی‌عصر(عج) می‌شناسند که تنها مسجد محدوده از ابتدای بولوار امامیه است و سمت جنوبی آن را با مجموعه مدارس و آموزشگاه‌ها. در میانه کوچه و در محل تقاطع با خیابان یاس، روی کال را پوشانده‌اند تا به اندازه یک چهارراه مسیر عبور و مرور خودروها و عابران باز شود.