علیرضا جهانشاهی از ریاضیات به شعر رسید 
دنیای برادران گلدوز گلشهر ۴۰۰ رنگ دارد 
نیایش برزگر با ورزش بهتر درس میخواند
چهارسال از آغاز فعالیت ورزشی نیایش میگذرد و او موفق شده سه مقام اول کشوری و یک مقام نقره استانی در رده نونهالان در رشته دفاع شخصی کسب کرده است.
نیایش برزگر سیزدهسال دارد و از نهسالگی رشته دفاع شخصی را آغاز کرده است. او زمانیکه اجرای گروهی دفاع شخصیکاران را در مدرسهاش دید، علاقهاش به این رشته آنقدر زیاد شد که تصمیمش را گرفت و روز بعد در باشگاه محله ثبتنام کرد.
اکنون چهارسال از آغاز فعالیت ورزشی نیایش میگذرد و او در این مدت موفق شده است سه مقام اول کشوری و یک مقام نقره استانی در رده نونهالان کسب کند. نیایش در رشته دفاع شخصی، سبک «رزم توس»، فعالیت میکند و دارای کمربند قهوهای است.
او هدف بزرگی در سر دارد و میخواهد مسیر را برای سایر بانوان و دختران علاقهمند به ورزشهای رزمی در محله طرق هموار کند تا بتوانند با امکانات بهتر، این رشته ورزشی را دنبال کنند.
-چرا این رشته را دنبال میکنی؟
دفاع شخصی ارادهام را قویتر کرده و باعث شده است برای رسیدن به هر خواستهای تلاش کنم. به نظر من، این رشته برای همه بانوان و دختران، نیاز است و باید بتوانند دربرابر آسیبها از خودشان دفاع کنند.
-تمرینهای این رشته برایت سخت نبود؟
اوایل بعضی از تکنیکها را نمیتوانستم بهدرستی انجام بدهم و بارها اشتباه میکردم. تمرین و تکرار زیادی داشتم و با صبر و پشتکار توانستم کمکم به نتیجه دلخواهم برسم.
-سختیها باعث نشد منصرف شوی؟
حتی یک لحظه هم تصور منصرفشدن به ذهنم نیامد. دیدن تمرینهای سایر همباشگاهیهایم به من انگیزه میداد و باعث میشد بیشتر تلاش کنم.
-رمز موفقیتت در این مدت کوتاه چه بوده است؟
پشتکار و تلاش مداوم. تمرینهای زیادی انجام میدهم و حتی زمانی که در خانه هستم، تمرین میکنم. فکر میکنم اگر بخواهم موفق شوم، باید تلاش کنم و از بعضی تفریحها بگذرم تا بتوانم مقامهای خوبی به دست بیاورم.
-چه کسانی مشوقت بودند؟
پدر و مادرم با هموارکردن مسیر، همیشه مشوقم بودند. در تمام مسابقهها مادرم و خالهام کنارم حضور داشتند. همچنین ارشدم، شهناز هراتی، و مربیام، فهیمه عبدی، نقش مهمی در تشویقم برای ادامه تمرینها داشتند. مدیر مدرسهام، خانم تیموری، هر بار که مقام میآورم، برایم بنر بزرگی چاپ میکند و در مراسم صبحگاه تشویقم میکند.
-پیشبردن همزمان ورزش و درس سخت نیست؟
با برنامهریزی از درسهایم عقب نمیمانم. ورزش انرژیام را دوبرابر میکند. بعضی از والدین تصور میکنند ورزش وقت فرزندشان را میگیرد، درحالیکه بچهها نیاز دارند انرژیشان را تخلیه کنند.
-اوقات فراغت یک ورزشکار چطور میگذرد؟
اگر تمرین ورزشی نداشته باشم، مطالعه میکنم. عضو کتابخانه فرزانه جامع هستم و کتاب به امانت میگیرم. آخرین کتابی که خواندم «قصههای شاهنامه» بود. مدتی هم به کلاس نقاشی و سیاهقلم رفتهام و در اوقات فراغتم این هنرها را تمرین میکنم.
-اگر ورزش رزمی را شروع نمیکردی، چه رشتهای را انتخاب میکردی؟
یکی از دو رشته والیبال و شنا.
-برای آیندهات چه برنامهای داری؟
دوست دارم در رشته تربیت بدنی تحصیل کنم و ورزشم را بهصورت علمی ادامه بدهم. آرزویم این است که روزی مربی توانمندی شوم.
* این گزارش سهشنبه ۲۵ آذرماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۴۱ شهرآرامحله منطقه ۷ و ۸ چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
