پیشینه خیابان «شیرازی» در بالاخیابان 
همسایهداری به شیوه سنتی در محله خلج 
تغییر مسیر زهرا علیپور پس‌از آسیب‌دیدگی
زهرا علیپور بیشتر رشته‌های رزمی را امتحان کرد تا اینکه فهمید سبک وادوکای با روحیه و توانایی‌هایش سازگار است. او پس از کسب مقام‌های دوم و سوم کشوری و اولی تا سومی استانی دچار آسیب‌دیدگی شد و حالا پس از مدتی قرار است تمرین‌ها را از سر بگیرد.
زهرا علیپور بیشتر رشته‌های رزمی را امتحان کرد، اما هنگامی که در ده‌سالگی، کاراته سبک وادوکای را تجربه کرد، متوجه شد این همان رشته‌ای است که با روحیه و توانایی‌هایش سازگار است. زهرا هفده‌ساله و متولد و بزرگ‌شده محله طرق است و اکنون دان یک وادوکای را دارد.
او در سال‌های۱۳۹۸ تا ۱۴۰۲ موفق به کسب مقام‌های دوم و سوم کشوری و همچنین مقام‌های اول تا سوم استانی این رشته شد و علاوه‌بر‌این، دوره‌های مقدماتی داوری را گذرانده است. زهرا سال۱۴۰۲ در جریان یکی از مسابقات دچار آسیب‌دیدگی شد و مدتی از میادین دور ماند، اما اکنون دوباره تمرین را از سر گرفته است تا بتواند بار دیگر برای شهر و کشورش افتخار بیافریند.
-چطور به این رشته علاقه‌مند شدی؟
از دوران کودکی، مسابقات بانوان رزمی‌کار تیم ملی را در تلویزیون تماشا می‌کردم و این موضوع باعث شد کم‌کم به کاراته علاقه‌مند شوم. بعد درباره رشته‌های رزمی تحقیق کردم و فهمیدم میزان آسیب‌دیدگی در کاراته کمتر از سایر رشته‌هاست و از نظر روحی نیز با من سازگاری بیشتری دارد. همین شد که تصمیم گرفتم آن را به‌صورت جدی دنبال کنم.
-اولین مسابقه‌ای که شرکت کردی، چه حسی داشت؟
حدود سه‌ماه از شروع تمریناتم گذشته بود که فراخوان مسابقات نونهالان استان اعلام شد. باوجود استرس زیادی که داشتم، ثبت‌نام کردم. بعد از آخرین مسابقه گفتند تابلو نتایج دچار مشکل شده است و داوران اعلام کردند که نتیجه نهایی طی چند روز آینده مشخص خواهد شد. دو‌روز بعد با من تماس گرفتند و گفتند مقام سوم استان را گرفته‌ام. باورم نمی‌شد. شوکه شده بودم و خانواده‌ام خیلی خوشحال بودند.
-چطور آسیب دیدی؟
در مسابقات بین‌المللی هشتمین جام خورشید سال۱۴۰۲ شرکت کردم. در یکی از مبارزه‌ها، حریف پاکستانی‌ام ضربات سنگینی به بدنم وارد کرد و همین ضربات باعث آسیب‌دیدگی لگنم شد. پزشک تیم توصیه کرد ادامه ندهم و گفت ممکن است آسیب بیشتر شود. از همان‌جا راهی بیمارستان شدم و از آن زمان تاکنون درگیر درمان هستم.
-با وجود آسیب، باز هم قصد داری در این رشته ادامه بدهی؟
پزشکم گفته نباید تمرینات سخت داشته باشم؛ به همین دلیل تمرین سبک انجام می‌دهم تا آمادگی جسمانی‌ام حفظ شود. در این دو سال خیلی از مسابقات را از دست داده‌ام، اما هنوز به رشته‌ام علاقه دارم. امیدوارم بعد از درمان کامل، بتوانم دوباره به این مسیر برگردم و برای شهر و کشورم مسابقه بدهم.
-می‌خواهی مسابقه هم بدهی؟
اگرچه فعلا نمی‌توانم مسابقه بدهم، به سالن رقابت‌ها می‌روم و دوستانم را راهنمایی می‌کنم. از موفقیت آنها خوشحال می‌شوم، اما اینکه کنار زمین هستم و نمی‌توانم خودم مسابقه بدهم، ناراحتم می‌کند.
-برای آینده چه برنامه‌ای داری؟
به‌دلیل آسیب‌دیدگی، فعلا تمرکزم بیشتر بر داوری است و فکر می‌کنم داوری هم به اندازه مسابقه دادن هیجان دارد. در حوزه تحصیلی هم تصمیم دارم در کنکور زبان شرکت کنم و در آینده معلم شوم، چون به بچه‌ها علاقه زیادی دارم.
* این گزارش سه‌شنبه ۲۷ آبان‌ماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۳۷ شهرآرامحله منطقه ۷ و ۸ چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
