حاج‌علی غلام‌پور معروف به اوستا ماشالا از جمله کارگرانی بود که در طرح بازسازی آرامگاه فردوسی در سال ۱۳۴۳ در کسوت آهنگر مشارکت داشت و طرح‌های خلاقانه‌ای نیز ارائه کرده که موجب پیشرفت کار شد.
هومن مرصعی و هدایت گواهی، برمبنای یک الگوی جهانی کارشان را «واچینی» و دوباره‌چینی بنا‌های تاریخی مشهد قرار دادند و به این روش توانستند تعداد زیادی از خانه‌های تاریخی مشهد را در انبار‌های تاریک و نمور شهرداری حفظ کنند.
سرای امیرفخریان با خاک یکسان شد؛ به این عبارت که ابتدا برای خروجش از لیست آثار ملی، رای دیوان عدالت گرفته وبلافاصله تخریب شد تا جای خود را به یک پروژه اقامتی جدید بدهد.
خانه تاریخی زرین‌زاده در دورۀ قاجار ساخته شده است و قدمت آن به حدود ۱۳۰ سال می‌رسد. این منزل، از همان ابتدای ساخت در مالکیت آقای زرین‌زاده از بازاریان سرشناس و ثروتمند مشهد بوده است.
خانه امینی در حال حاضر محل تجمع معتادان شده و با ریزش جبهه شمالی ساختمان، خانه‌های اطراف نیز دچار صدمه و آسیب شده‌اند.
از‌آنجا که چهارباغ جزو محلات اعیان‌نشین مشهد به‌شمار می‌رفته، محل سکونت جمعی از سرشناس‌ترین خانواده‌های شهر بوده است.
کتابخانه تخصصی معماری در خانه تاریخی غفوری افتتاح شد تا این خانه پاتوقی باشد برای رفع گره‌های مرمت شهری و مرجعی باشد برای معماری بنا‌های مشهد.