شاید بهتر باشد کوچه شهید عطایی را کوچه شش شهید بنامیم؛ کوچه‌ای در دل دومین فرعی کوچه جوادیه که امروز بیشتر ساکنان قدیمی‌اش را از دست داده است، اما هنوز سکونت در آن قوت دارد. طبق گفته برادران تشکری که از قدیمی‌های کوچه هستند، کوچه پس از شهادت مرتضی عطایی به‌نام او شد.
محله پایین‌خیابان به‌دستور شاه‌عباس اول صفوی به‌طول یک کیلومتر از حرم مطهر تا دروازه پایین‌خیابان ایجاد شد. از آن‌جا که بخش انتهایی خیابان اصلی شهر در این محله قرار داشت، مردم مشهد به این محله «ته خیابون» می‌گفتند. اکنون بسیاری از هتل‌های معروف مشهد در پایین خیابان قرار دارد.
درباره کوچه‌ای کهن در دل مشهد که با کمترین تغییرات کالبدی به زمان ما رسیده است.
حرف‌های منبری مسجد گوهرشاد در جان و دل بزرگ لوطی‌های محل اثر کرد تا «اصغر حلبی» برود پی درس دین و نماز و روزه واجب و مستحبی، آن‌طور که گویی این مرد، آن مرد قبلی نیست و به کلی عوض شده است.
گشتی در یکی از کوچه‌های به‌یادگارمانده از عهد صفوی که روزگاری سکونتگاه هندی‌ها و داروغه مشهد بوده است.
پدر شهیدان علی‌اکبر، حمیدرضا و حسین دهنوی به فرزندان شهیدش پیوست. او تا آخرین نفس‌های نودوهفت‌سالگی‌اش از اصول و آرمان‌هایش دست نکشید.
حاج رجبعلی دهنوی می‌گوید: مادرش برای آنکه حمید را پایبند خانه کند، به او گفت: دختری را برایت انتخاب کرده‌ام؛ بیا امشب برویم خواستگاری. حمید گفت: من با جبهه ازدواج کرده‌ام.
نخستین نام مطرح‌شده برای معرفی این کوچه که هنوز هم گاهی قدیمی‌های کوچه به آن اشاره می‌کنند، «قراولخانه حاج‌بهادر» است؛ نامی که قصه‌ای قدیمی دارد.