کوچه چهنو۴ که این روز‌ها تابلوی «مهراندیش» بر دیوار آن نصب است، مسیر فرعی‌ای بوده که اکنون به زائرپذیر‌های کوچک و بزرگ اختصاص دارد، روزگاری محل سکونت دراویش بوده است.
پس از نوغان و سراب، سرشور از قدیمیترین محلات مشهد است که پیش از سال ۱۳۰۰خورشیدی به بافت شهری پیوسته است. بیشتر ساکنان محله سرشور از گذشته تا کنون شغل بازاری داشتند. این محله پس از سراب، اعیان‌نشین‌ترین محله‌شهر بوده است. راسته بازار اصلی مشهد از این محله شروع و به محله‌نوغان ختم می‌شده است.
اسناد موجود نشان می‌دهد که کوچه «مهرآیین»، در سال‌های میانی سده۱۳خورشیدی، مسیری شناخته‌شده در بین مردم شهر بوده است و قدمتش حداقل به سال‌های نخست حکومت قاجار‌ها بر ایران می‌رسد.
حسن حسینی می‌گوید: دوران کودکی‌ام به خیابان دانش «پل فردوسی» می‌گفتند. در وسط محله کالی بود و روی آن پلی آجری قرار داشت. ساکنان دوطرف این کال ازنظر اعتقادی و فکری درست مقابل یکدیگر قرار داشتند.
کوچه «سرشور۲۸» در روزگار ناصرالدین‌شاهی به‌دلیل قرار گرفتن در قسمت انتهای جنوبی محله «سرشور» که دارای باغ‌های بزرگ بوده و درنتیجه کم‌رفت‌و‌آمد محسوب می‌شده، «آرام» نام گرفته است.
محمدهادی حائری از لحظه‌ای که متوجه جهان پیرامونش شده، در‌حال نقاشی‌کشیدن بوده است. آن‌قدر این کار برایش لذت‌بخش است که کمتر پیش آمده روزی را بدون دست‌گرفتن قلم‌مو و کشیدن نقاشی گذرانده باشد.
کوچه باغ‌ویسی (مهرافروز کنونی) یکی از مسیر‌های ایجاد‌شده بر‌اثر تغییر و تحولات رخ‌داده در درون حصار یا باروی ایجاد‌شده در دوره شاه‌طهماسب صفوی است.
«حاج‌احمد اسکویی‌نیا» موسس هتل آپارتمان و موسسه خیریه «موسسه راهیان نور آسمان هشتم» است. او پذیرای زائرانی است که دستشان خالی است و تا‌به‌حال حرم را ندیده‌اند.