مرحوم حسین بمبئی‌چی در دهه ۳۰ یک سال با موتورسیکلت به کشورهای مختلف سفر کرد تا با استانداردهای زمین ورزشی آشنا شود.
پس از نوغان و سراب، سرشور از قدیمیترین محلات مشهد است که پیش از سال ۱۳۰۰خورشیدی به بافت شهری پیوسته است. بیشتر ساکنان محله سرشور از گذشته تا کنون شغل بازاری داشتند. این محله پس از سراب، اعیان‌نشین‌ترین محله‌شهر بوده است. راسته بازار اصلی مشهد از این محله شروع و به محله‌نوغان ختم می‌شده است.
۵۳ نوعروس از خانواده ایتام با حمایت نیکوکاران به خانه بخت رفتند.
وضع آب‌انبار تشکری را در یک کلمه خلاصه می‌کنند: «بحرانی». همان بحرانی که به سراغ این آب‌انبار ۱۵۰ ساله آمده است؛ بنایی که عمر آجرهایش به دوران قاجار بر می‌گردد.
مردی به‌نام خواجه روشنایی که باخدا، مردم‌دار و اهل ادب بود. سلوک خاصی داشت و بیش از آنکه شبیه کاسب‌ها باشد، به اهل عرفان شبیه بود. او حسینیه و مسجدی را در اختیار بابامسجدی گذاشته بود.
شاید بهترین معرفی برای این مسجد همانی باشد که آیت‌الله خامنه‌ای در خاطراتشان می‌گویند: اولین بار امام جماعت مسجدی بودم به نام امام حسن مجتبی (ع). نزدیک منزلمان بود و در خیابان نسبتا خلوت
کوچه چهل پایه روزگاری به‌عنوان میانبر چهارباغ به بازار سرشور، رونق داشت، اما این روز‌ها بدون سکنه دائمی است.
موسی عمرانی می‌گوید: در قدیم که مشهدالرضا (ع) در چند محله و خیابان خلاصه می‌شد، زائران و مجاوران از مسیر بازار سرشور برای زیارت به حرم مطهر مشرف می‌شدند.