کوچه ذوالفقار منشعب از کوچه سرشور یا فرعی شماره۲ خیابان اندرزگوی مشهد، یکی از کوچه‌های پیچ‌در‌پیچ است که انسان از تغییر جهت‌های بسیار آن متعجب می‌شود.
پس از نوغان و سراب، سرشور از قدیمیترین محلات مشهد است که پیش از سال ۱۳۰۰خورشیدی به بافت شهری پیوسته است. بیشتر ساکنان محله سرشور از گذشته تا کنون شغل بازاری داشتند. این محله پس از سراب، اعیان‌نشین‌ترین محله‌شهر بوده است. راسته بازار اصلی مشهد از این محله شروع و به محله‌نوغان ختم می‌شده است.
مسجد سهله محله سرشور به «نظریافته» معروف است درتاریخ ۹۲۷ هجری‌قمری توسط بی‌بی سیده‌رقیه‌خاتون فرزند شاه‌کریم بنا گردید. اینکه چرا مسجد به «نظریافته» تغییر نام داده است، شاید به‌دلیل اعتقادات مردم باشد.
علی قانع خیاط استاد می‌گوید مردان روزگاران دور، نوعی کلاه بلند بر سر می‌گذاشتند و عمامه سیاهی دور آن می‌بستند و طیلسانی هم روی سر و عمامه می‌انداختند که ادامه آن، تا روی شانه‌ها را می‌گرفت.
اندکی پس از ایجاد مسجد منبرگلی در اواخر دوران قاجاریه، ابتدا خود این بنای مذهبی به دلیل منبر خاصی که برخی ماه‌های سال در کنار آن ایجاد می‌شد، به مسجد منبرگلی مشهور شد. در ادامه هم کوچه مسجد به همین نام شناخته شد.
از روز‌های نخست ساخت خانه گلپرور خبری نداریم و نمی‌توانیم به تاریخ دقیق آن دست پیدا کنیم، اما شواهد موجود نشان می‌دهد که در اوایل دوره پهلوی اول و به سبک معماری تهران ساخته شده است.
سال‌های عمر این کوچه به تازگی در محدوده سه‌رقمی‌شدن قرار گرفته است و تعداد نام‌هایی که در این دوران بدان شناخته شده، درخورتأمل است. این کوچه به نام حاج ابراهیم چاووش خوانده می‌شده است.
محمدعلی مسئله‌گو ساکن محله سرشور متولد سال۱۳۰۱، مدت ۶۰ سال امام جماعت مسجد سهله بوده، پدرش هم از عالمان زمان قدیم بود و همین سبب شده بود تا نام فامیل آنها «مسئله‌گو» باشد.