معصومه نظری، کارشناس ارشد روان‌شناسی‌بالینی تصمیم به ازدواج با هنرمندی می‌گیرد که دغدغه‌اش از جنس نگرانی‌های خودش است و حالا او هم‌پای همسر معلول افغانستانی‌اش شده است.
محله شهید آوینی که در میان عموم مردم به گلشهر شهرت دارد، میزبان بخش زیادی از مهاجران افغانستانی است. برخی از مشهدی‌ها به این محله کابل کوچلو هم می‌گویند. مهاجران در این محله احساس غربت نمی‌کنند. فراوانی مغازه‌های فروش لباس و غذای افغانستانی باعث شده این محله یکی از ظرفیت‌های گردشگری مشهد باشد.
تیم فوتسال فدک‌الزهرا ۱۸ سال است فعالیتش را از گلشهر آغاز کرده و در این سال‌ها عناوین رنگارنگ بسیاری را کسب کرده است. آن‌طور که یکی از بنیان‌گذاران می‌گوید، این تیم از ابتدا کار خود را با فوتبال آغاز کرده است.
سیدعلی حسینی مردی مهاجر از ولایت بامیان است که سقف بالای سرش، یعنی تمام دارایی‌اش را وقف کرده تا با قسمتی از آن، کتابخانه‌ای برای دانش‌آموزان افغانستانی و مهاجران بازمانده از تحصیل بسازد.
ریحانه فرح‌بخش می‌گوید: گر درس‌هایم را بخوانم و کمتر دردسر درست کنم، یا مثلا در خانه کمک مادرم باشم، پدر خوشحال‌تر می‌شود.
در این سال‌ها اسماعیل احمدی هیچ‌وقت محصولاتش را در گلشهر نفروخته یا مثلا کسی از همسایه‌ها برای سفارشی شخصی سراغش نیامده است. می‌گوید: مجبوریم به هر نوع شرایطی تن بدهیم تا تولیدات روی دستمان نماند.
در ابتدای محدوده گلشهر، بوستانی قرار دارد که نامش وام‌دار شهداست. در بوستان آلاله‌ها مزار سه شهید انقلاب قرار دارد؛ شهدایی که در روز خونین مشهد یعنی دهم دی‌ماه به شهادت رسیدند؛ اسماعیل صفری، محمد تدین‌چرمه و محمود قویدل.
دو دختر سخت‌کوش گلشهری از پشت نیمکت‌های مدارس محله شهیدآوینی گلشهر با زحمت فراوان خودشان را به صندلی‌های دانشگاه علوم پزشکی مشهد رسانده‌اند.