رضا کمالی نوجوان حافظ قرآن محله طلاب است 
آموزش خوشنویسی در سوپرمارکت 
«بازرگان» تنها خانم مربی فوتبال که مدرک آسیایی دارد
این فعالیت همین که زندگی ورزشیام را متفاوت کرده، برایم کافی است. شاید بتوان گفت علاقه یا شاید هم تفاوت این ورزش است که مرا به این رشته ورزشی کشانده است. همه میگویند این رشته ورزشی مردانه است، اما من معتقدم اینگونه نیست. اصلا ورزش زن و مرد نمیشناسد.» این جمله نجمه بازرگان، تنها مربی سطح یک فوتسال و فوتبال بانوان در خراسان بزرگ است. این جوان ۲۶ ساله منطقه ما که ساکن شهرک شهیدبهشتی است و برحسب علاقهاش به ورزش، دانشجوی کارشناسی تربیت بدنی نیز هست، مهمترین علت گرایش خود به این رشته ورزشی را خانواده فوتبالی خود میداند.
موفقیتهای این جوان ورزشی باعث شد پایصحبتهای او بنشینیم.
-از خودت بگو؛ اینکه چطور شد میان ورزشها فوتبال و فوتسال را انتخاب کردی؟
پدرم مربی فوتبال است و علاوهبر آن سه برادر دارم که دو تای آنان فوتبالیست هستند و یکی هم مربی فوتبال است. زندگی در خانوادهای که همه فوتبالیست هستند و البته علاقه خودم مرا فوتبالیست کرد. از کودکی زیرنظر پدرم فوتبال کار میکردم. الان هم علاقه اصلیام ورزش فوتبال است، اما متاسفانه، چون در مشهد نمیتوان این ورزش را ادامه داد ودر آن فعالیت داشت به فوتسال روی آوردم.
-چند سال است که بهطور جدی و حرفهای ورزش میکنی؟
از ۱۶ سالگی ورزش را بهطور جدی دنبال کردم. اولین دوره یا بهعبارتی سطحیترین دوره مربیگری فوتبال یعنی سطح D را سال ۸۲ گذراندم. بعداز آن در سال ۸۴ سطح C آسیا را در شیراز گذراندم که در آن زمان تنها نماینده استان خراسان بزرگ برای این سطح از مربیگری بودم. سال ۹۰ هم موفق به گذراندن سطح B مربیگری کنفدراسیون آسیا زیرنظر استاد فریدون معینی و وحید شریفی شدم و البته حکم این سطح از مربیگری را هم دریافت کردم. ازآنجاکه باید میان دریافت هر سطح از مربیگری دو سال سابقه کاری فاصله بیفتد، در حال حاضر تنها مربی زن با این سطح مربیگری در خراسان بزرگ هستم.
-از فعالیتهای ورزشیات بگو.
فعالیت فوتسال را ابتدا با تیم گچ رضای خراسان آغاز کردم و در آن سال توانستیم اولین تورنمنت (مسابقه چهارجانبه در سه روز) را به میزبانی مشهد و مهمانی کشور ترکمنستان برگزار کنیم. بعد از آن به مدت دو سال مربی تیم فوتسال بانوان نیروی هوایی مشهد بودم. سپس مربی باشگاه ستارگان جهانآرا و بعد از آن هم به عنوان مربی تیم استانی فوتسال بانوان در نیروی هوایی کارم را ادامه دادم. آن سال تیم ما مقام دوم استان را به خود اختصاص داد. بعد از این دوره مربی لیگ برتر خراسان شدم که در آن زمان هم در مسابقات تهران تیم ما مقام سوم را کسب کرد.
-در این مدت چه مقامهایی به دست آوردهای؟
دلیل موفقیت در مسابقات فقط کسب مدال و مقام نیست؛ با این وجود با یک حساب سرانگشتی میتوان گفت درمجموع موفق به کسب حدود ۳۰ مقام مختلف شدهام.
-مهمترین هدف نجمه بازرگان در زندگی ورزشیاش چیست؟
در حال حاضر خودم را برای دریافت سطح A مربیگری آسیا آماده میکنم تا بعد از دریافت این حکم بتوانم کار تدریس را که هدف نهاییام است، ادامه بدهم.
-یک خاطره خوب و یک خاطره بد از ۱۰ سال تجربه ورزشیات بگو.
بهترین خاطرهام این است که امسال به عنوان نخبه ورزشی شهر محل تحصیلم یعنی فریمان انتخاب شدم و بدترین خاطرهام مربوط به چند سال پیش است که یکی از فوتسالیستها در مسابقهای، با بازیکن مهاجم تیم مقابل بهشدت برخورد کرد و به شکل خطرناکی به زمین افتاد. در آن لحظه حاضر بودم تمام هستیام را بدهم و فقط چشمان باز آن بازیکن را که اتفاقا امروز یکی از بهترین مربیهای شهر است، ببینم.
سال ۹۰ موفق به گذراندن سطح B مربیگری کنفدراسیون آسیا زیرنظر استاد فریدون معینی و وحید شریفی شدم
-ورزش سختتر است یا درسخواندن؟
هر کاری سختیهای خودش را دارد، اما به نظر من درس و تحصیل مهمتر از ورزش است. این توصیهای است که من همیشه به تمامی بازیکنانی که وارد این عرصه میشوند، گوشزد میکنم. باید درس را در هر وضعیتی ادامه داد. کسی که بتواند در درس و تحصیل همراه با ورزش موفق شود، کارسختی انجام داده است.
-آرزوی ورزشیات چیست؟
رشته مورد علاقهام فوتبال است، اما بهدلیل موانع موجود و نبود زمین چمن برای بازیکنان زن در مشهد بهسراغ ورزش فوتسال رفتهام. امیدوارم روزی برسد که فعالیت بانوان فوتبالیست را در مشهد ببینم.
-توصیهات به همه آنانی که میخواهند فوتسالیست شوند، چیست؟
بهتر است توصیه را اول به پدر و مادرها بگویم؛ اینکه خانوادهها از علاقههای فرزندانشان حمایت کنند، اگر فرزندشان دوست دارد به فوتبال و فوتسال بپردازد، مانع یا عامل بازدارندهای برای ادامه فعالیت او نشوند. درست است که من در خانوادهای فوتبالدوست بزرگ شدهام، اما اگر حمایتهای خانواده بهویژه پدر و مادرم نبود، الان در این جایگاه قرار نداشتم. اما توصیهام به کسانی که تازه در این راه قدم گذاشتهاند این است که ابتدا علاقه خود را درنظر بگیرند سپس با توکل به خدا و تلاش و پشتکار خود این ورزش را با تمرین ادامه دهند. اگر بهطور متوسط هفتهای ۹ ساعت برای ورزش وقت بگذارند، بعداز حدود یک سالونیم میتوانند به یک بازیکن بهاصطلاح «روپا» تبدیل شوند.
-حرف آخر؟
از مسئولان میخواهم از هر مربی متناسب با سطح علمی و سابقه کاریاش استفاده کنند و روابط در تعیین انتصابها حذف شود. سطح مربیگری من با بسیاری از مربیان مرد در استان برابری میکند. این حق من است که در سطح مربی لیگ برتر کارکنم. از هیئت فوتبال استان درخواست دارم تا به این موضوعات توجه بیشتری داشته باشند.
نکته دیگر اینکه کمبودها در حوزه فوتسال بانوان زیاد است. در بسیاری از استانها مربیان با این سطح مربیگری معمولا در تیمهای لیگ برتر مشغولند، اما دراینجا کم لطفیهایی وجود دارد. علاوهبر این بانوان فوتسالیست در استان مظلوم واقع شدهاند؛ سالنهای بازی اندک و البته اجاره سالنها هم زیاد است. اگرچه الان با مجتمع غدیر صحبت شده است تا در زمینه استعدادیابی و ارائه این رشته ورزشی به جوانان، فعالیت شود، اما اینگونه برنامهها موقتی است. از فوتبال هم که بهتر است نگویم؛ متاسفانه هنوز مشهد زمین چمن برای فوتبال بانوان ندارد.
*این گزارش در شماره ۸۸ شهرآرا محله منطقه ۶ مورخ ۲۱ بهمن ماه سال ۱۳۹۲ منتشر شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
