برای شهریار قلینژاد زندگی یعنی توپ بسکتبال 
یک اتفاق، عزت خداشناس را از کودکی به پزشکی علاقه‌مند کرد 
آیناز فرامرزی هفت سال با کبدی نفس کشیده است
مژده رنگیان| احتمالا هرکدام از ما حتی برای یک بار هم که شده بازی «زو» را تجربه کرده‌باشیم و خاطره‌ای پرشور و نشاط از آن در ذهنمان نقش بسته باشد. اما شکل حرفه‌ای و رسمی و قدیمی آن بازی جذابی با نام «کبدی» شناخته می‌شود که سوغاتی از سرزمین مهاراجه‌هاست. حالا دختر جوان مشهدی توانسته یکی از ستاره‌های این رشته باشد و در تیم ملی ایران بدرخشد.
آیناز فرامرزی، دختری بیست‌ودوساله که هفت سال از زندگی خود را با کبدی نفس کشیده و چهار سال است که به صورت حرفه‌ای و با تمام وجود برای این رشته جنگیده و افتخار پوشیدن پیراهن تیم ملی را کسب کرده و در بین بهترین‌های آسیا جای گرفته است.
یک انتخاب دشوار
آیناز از دوران کودکی با ورزش انس داشت، اما تکواندو اولین عشق ورزشی او بود و توانست تا انتهای آن و دان ۳ و کمربند مشکی پیش برود، ولی در این نقطه زندگی برای او غافلگیری دیگری داشت؛ در پانزده‌سالگی، به دعوت یکی از دوستانش، برای اولین بار پا به دنیای کبدی می‌گذارد. او اعتراف می‌کند که تا آن زمان حتی نام این رشته را نشنیده بود، اما جو پرشور تمرینات، هیجان بازی و تشویق مربیان که ظرفیت بالای او را در این رشته پیش‌بینی می‌کردند، او را شیفته کبدی کرد.
این آشنایی، او را در برابر یکی از سخت‌ترین انتخاب‌های زندگی‌اش قرار داد؛ تکواندو یا کبدی؟ ادامه دادن هم‌زمان دو رشته حرفه‌ای، تقریبا نشدنی بود و ریسک آسیب‌دیدگی را به شدت افزایش می‌داد. با وجود تمام علاقه‌ای که به تکواندو داشت، هیجان و فضای تیمی کبدی او را جذب کرد.
فرامرزی می‌گوید: «تکواندو یک رشته انفرادی با فضایی جدی و حتی کمی خشن است، اما کبدی دقیقا نقطه مقابل بود؛ یک رشته تیمی با جوی فوق‌العاده دوستانه، جایی که همه برای موفقیت تیم تلاش می‌کنند.»
مسیر پر فراز و نشیب تا تیم ملی
با آمادگی بدنی بالایی که آیناز از تکواندو داشت، از همان روز اول ورود به سالن کبدی توانست عملکرد خوبی از خود نشان دهد. تنها چهار ماه بعد، با تیم استان به مسابقات کشوری رفت و در مسابقات عنوان سوم کشور را کسب کردند. پس از آن، در قهرمانی کشور و لیگ برتر با تیم مشهد بار‌ها به روی سکو رفتند. سال ۹۹، کبدی ساحلی برای اولین بار بازیکنی از خراسان رضوی را به اردوی تیم ملی دعوت کرد و او کسی نبود جز آیناز فرامرزی، اما همه‌گیری کرونا همه چیز را تعطیل کرد و کبدی ساحلی برای او به خاطره پیوست.
دو سال بعد، با از سرگیری مسابقات، فرامرزی زیر نظر سرمربی هندی تیم ملی بانوان، در تمامی اردو‌های مسابقات آسیایی هانگژو حضور داشت. بعد از هانگژو ایران میزبان مسابقات قهرمانی آسیا در تهران شد و آیناز در ترکیب تیم ملی بانوان ایران موفق شد با غلبه بر رقبا، نایب قهرمان آسیا شود. پس از قهرمانی آسیا، اردو‌های مسابقات جهانی در پیش بود که فرامرزی همواره جزو نفرات انتخابی برای جهانی بود. قرار بود هند میزبان مسابقات باشد، اما تنها چهار روز مانده به اعزام، برگزاری مسابقات لغو شد.
رؤیا‌های بزرگ؛ ژاپن، کاپیتانی و المپیک
او می‌گوید: «هدف بعدی تیم ملی، مسابقات بازی‌های آسیایی ژاپن است که شهریور سال آینده برگزار می‌شود، اردو‌های اصلی از اسفندماه آغاز خواهد شد. ترکیب نهایی تیم ملی در این مدت مشخص می‌شود.»
آیناز فرامرزی اکنون تنها خراسانی حاضر در اردو‌های تیم ملی است و امیدوار است که در ترکیب نهایی نیز قرار گیرد. یکی از آرزو‌های بزرگ او، حضور در بازی‌های آسیایی ژاپن به همراه تیم ملی و تاریخ‌سازی است، اما رؤیای اصلی او کاپیتانی تیم ملی است، امیدوار است روزی بازوبند کاپیتانی را به دست ببندد؛ هدفی که به گفته او فقط با سال‌ها تجربه و حضور در مسابقات مختلف محقق می‌شود.
ترکیب هیجان، سرعت و هوش
آیناز می‌گوید: «کبدی در واقع یک بازی محلی گروهی است که تکنیک‌هایی ترکیبی از راگبی و کشتی را دارد و به آمادگی جسمانی بسیار بالایی نیاز دارد.» او تأکید می‌کند که بازیکن کبدی علاوه بر آمادگی بدنی، باید باهوش باشد و بتواند از تمام ظرفیت خود در میدان استفاده کند. سرعت، فاکتور بسیار مهمی در این بازی است. بازی در دو نیمه پانزده دقیقه‌ای با پنج دقیقه استراحت بین دو نیمه برگزار می‌شود که به گفته آیناز، بسیار نفس‌گیر، پرسرعت و هیجان‌انگیز است.
امیدوار است روزی بازوبند کاپیتانی را به دست ببندد؛ هدفی که با سال‌ها تجربه و حضور در مسابقات مختلف محقق می‌شود
چالش سخت بی‌حرکتی
او از تلخ‌ترین خاطره خود در کبدی هم می‌گوید: «یکی از تلخ‌ترین خاطرات من از دنیای حرفه‌ای کبدی، زمانی بود که در یکی از اردو‌های تیم ملی، درست در روز اول، دچار آسیب‌دیدگی جدی از ناحیه زانو شدم.»
او که برای حضور صددرصدی در تیم ملی برنامه‌ریزی کرده بود، مجبور شد اردو را ترک کند و حدود شش تا هفت ماه درگیر آسیب زانو و دور از رشته ورزشی خود بود. «برای یک ورزشکار، هیچ چیز بدتر از خانه‌نشینی و دور بودن از تمرینات نیست. در آن مدت افسردگی گرفتم، اما با خودم عهد کردم که برمی‌گردم.»
کبدی را تجربه کنید!
آیناز به دخترانی که به این رشته علاقه‌مند هستند، توصیه می‌کند حتما آن را تجربه کنند. در مشهد، تنها باشگاه فعال کبدی در سالن شهید بهشتی است که سمانه افخم، یکی از بهترین مربیان این رشته و ملی‌پوش سابق و مربی فعلی تیم ملی، در آنجا تمرین می‌دهد.
او تأکید می‌کند: «اگر هدف یک ورزشکار، قهرمانی حرفه‌ای است، توصیه می‌کنم تمام تلاشش را بکند تا بعد‌ها حسرت نخورد.»
او می‌افزاید: «یکی از مزایای کبدی، هزینه بسیار پایین آن نسبت به اغلب رشته‌های ورزشی است. در ابتدای راه فقط یک جفت کفش کشتی لازم است. شهریه باشگاه نیز نسبت به رشته‌های دیگر بسیار پایین است. خواسته او به عنوان بازیکن کبدی در سطح تیم ملی این است که اداره ورزش و جوانان از همه ورزشکاران، به ویژه کبدی‌کاران، حمایت حرفه‌ای بیشتری داشته باشد.»
او می‌گوید: «بچه‌های ملی‌پوش به تغذیه، تجهیزات و حمایت نیاز دارند. از مسئولان تقاضا دارم که از ما حمایت کنند تا ما هم با جان و دل، با تمام افتخارمان برای تیم ملی بجنگیم».
* این گزارش پنج‌شنبه ۱۷ مهرماه ۱۴۰۴ در شماره ۱۶۳ شهربانو روزنامه شهرآرا چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
