مشهد

ملک‌الشعرای آستان‌قدس منصبی بود که از دوره قاجار ایجاد شد، روال به این ترتیب بود که نایب‌التولیه وقت، شاعر منتخب را به دربار معرفی و شاه نیز معمولا حکم ملک‌الشعرایی را به نام این شاعر صادر می‌کرد.

ساخت مسجد ثارالله (ع) حدود سال‌۷۰ به پایان رسیده، اما جرقه‌های اولیه شکل‌گیری آن برمی‌گردد به اواخر دهه۵۰ و پیگیری‌های مرحوم حسین اشتیاق‌حسینی که مدتی ریاست دانشگاه فردوسی را برعهده داشته است.

پرویز مشکاتیان اهل نمایش نبود. از شهرت و بازار هنر دوری می‌کرد. بیشتر از آنکه در جشنواره‌ها بدرخشد، در خلوت خانه‌اش می‌نشست و قطعاتی می‌نوشت که بوی خاک باران‌خورده نیشابور را می‌داد و تصنیف‌های بسیاری ساخت.

سیدحسین برومند با ۳۳ سال سن آن‌قدر افتخار در موتورسواری ایران کسب کرده که حالا دیگر چهره‌ای شناخته‌شده است. برومند به تازگی مقام نخست مرحله اول رقابت‌های سوپربایک قهرمانی کشور را کسب کرده است.

اگر امروز فکاهی‌سرایی ایران، حد و حدود تعیین شده و قدمتی دارد که نسل جوان به آن رجوع می‌کنند، از همت بلند غلامرضا روحانی‌ها بود. کسانی که زندگی خود را وقف کردند تا صدای مردم باشند و از درد و رنج آن‌ها بگویند و بنویسند.

غیرشمار‌ها یا به‌اصطلاح مشهد ی‌ها «قرشمال‌ها» گروهی بودند که با وجود حضور طولانی در مشهد و البته دیگر شهر‌های ایران، تفکیک فرهنگی خود را حفظ کرده بودند و به‌عنوان یک اقلیت نژادی، با فرهنگی متفاوت، به حیات خود ادامه می‌دادند.

حرم امام رضا(ع) چند صدای ماندگار دارد که برای خیلی‌ها حکم تشرف را دارند. یکی‌اش حاج علی ملائکه است با این شعر مشهورش: «ای صفای قلب زارم/ هرچه دارم از تو دارم».