همسایه خوب، ملاک انتخاب خانه در خیابان فلاحی ۵۰

همسایه‌های خیابان شهیدفلاحی۵۰ در محله لشکر چندان با هم غریبه نیستند. قدیمی‌ها به‌واسطه آشنایی دیرینه و تازه‌وارد‌ها به‌واسطه جلسات مهدویت حسین‌آقای پارسامنش با یکدیگر سلام‌وعلیک دارند.

حسین‌آقا از سال ۱۳۹۳ که در شهر مشهد و این خیابان ساکن شد، کانون منتظران مهدی (عج) را در خیابان دانشگاه تأسیس کرد، اما، چون درباره محله‌اش بی‌تفاوت نبود، از همان ابتدا بخشی از این فعالیت‌های مهدوی را به خیابان و محله خودش آورد.

همین موضوع باعث شده است که تعداد زیادی از همسایه‌ها و اهالی او را بشناسند. به‌واسطه این جلسات مهدوی، همسایه‌ها این‌قدر با هم آشنا شده‌اند که جلسات ورزش صبحگاهی و دورهمی‌های خانوادگی تشکیل داده‌اند.

مطلب مرتبط رسم زیبای همسایگی در کوچه استاد یوسفی ۲۲

توسعه همسایه‌داری در جلسات مهدویت

حسین‌آقای پارسامنش برگزارکننده و سخنران جلسات مهدویت در مسجد صاحب‌الزمان (عج) واقع در خیابان شهیدفلاحی۳۸ است. او مثل خیلی از قدیمی‌های محله لشکر، بازنشسته ارتش است و به گفته خودش، ابتدا به‌واسطه هم‌شغلی، با همسایه‌ها آشنا شده و سپس جلسات مهدویت این ارتباطات را توسعه داده است.

او در اهمیت همسایه‌داری می‌گوید: همسایه خوب، همه‌جوره از نظر فردی، خانوادگی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و… می‌تواند به درد همسایه و محله‌اش بخورد. همسایه‌ها باید با یکدیگر همکاری کنند و از حال هم باخبر باشند.

حسین‌آقا یکی از ارکان خانه امن، آرام و بانشاط را همسایه می‌داند و می‌گوید: اگر همسایه خوب نباشد، اطرافیانش هم از دست او آرامش ندارند.

او حسین نظیفی‌مقدم را به‌عنوان یکی از همسایه‌های خوبشان معرفی می‌کند.

در محله ما قهر بی‌قهر

پارسامنش می‌گوید: حسین‌آقای نظیفی‌مقدم درباره مشکلات محل و همسایه‌ها بی‌تفاوت نیست و با صبر و اخلاق خوبی که دارد، برای رفع مشکلات ورود پیدا می‌کند.

او ادامه می‌دهد: من هروقت حسین‌آقا را می‌بینم، با هم شوخی می‌کنیم و از این معاشرت حس شادی و نشاط پیدا می‌کنم. او بسیار صبور است. همسایه‌های دیگر را دیده‌ام که از بعضی مسائل گلایه می‌کنند، اما حسین‌آقا نه.

اگر ببینم دو نفر عصبانی هستند و دعوایشان بالا گرفته، تا آشتی‌شان ندهم، ول‌کن نیستم

خود نظیفی‌مقدم هم می‌گوید: در محله ما قهر بی قهر. ارتباط خوب همسایه‌ها خط قرمز من است و اگر ببینم در محله دو نفر عصبانی هستند و دعوایشان بالا گرفته است، تا آنها را آشتی ندهم، ول‌کن نیستم. وقت‌هایی هم بوده است که مثلا بین خادم مسجد و نمازگزاران مشکلی پیش آمده، اما بازهم مداخله کرده‌ام و موضوع ختم به خیر شده است.

حسین‌آقا از سال ۱۳۷۵ که مردی سی‌وپنج‌ساله بوده، در فلاحی۵۰ ساکن شده است. او می‌گوید: ما مرد‌ها سر کار هستیم، ولی وقتی همسایه‌ها خوب هستند، خاطرمان جمع است که اگر مشکلی پیش بیاید، آنها زن و بچه‌مان را تنها نمی‌گذارند.

گذشت در عالم همسایگی

نظیفی‌مقدم، محمد درخشان را به‌عنوان یکی از همسایه‌های خوبشان معرفی می‌کند. جدا از اخلاق خوبش، درباره او می‌گوید: مدتی پیش دخترم مجلسی زنانه داشت که آن را در خانه محمدآقا گرفتیم. خدا خیرشان دهد. با روی خوش کنارمان بودند.

برای جای پارک ماشین هم این دو همسایه هوای یکدیگر را دارند؛ ماشین‌هایشان را کنار خانه هم پارک می‌کنند، ولی هر وقت لازم باشد، سریع آن را جابه‌جا می‌کنند.

محمدآقا می‌گوید: در دوره و زمانه حالا نمی‌توان با هرکسی ارتباط برقرار کرد. برای همین، پیش از اینکه خانه‌ای بگیرم، اول به همسایه‌ها نگاه می‌کنم. اگر خوب باشند، خانه را انتخاب می‌کنم. موقع خرید این خانه هم همین کار را کردم. خدارا شکر همسایه‌هایمان خوب هستند.

به‌نظر او این گذشت و درک متقابل، لازمه همسایه‌داری است و او هم سعی می‌کند این ویژگی را داشته باشد. می‌گوید: مثلا بچه همسایه طبقه بالای ما کوچک است و بدو‌بدو و سرو‌صدا دارد، اما کاری به کارش نداریم و مدارا می‌کنیم.

* این گزارش چهارشنبه ۲۱ آبان‌ماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۴۱ شهرآرامحله منطقه ۹ و ۱۰ چاپ شده است.