خبرنگار باید پیگیر باشد 
نفر اول آزمون وکالت خراسان ساکن محله طالقانی است 
ساجده ساطعی از فکرها و آرزوهایش انرژی می‌گیرد
ساجده می‌گوید: هر کسی یک جا‌هایی به سختی‌هایی برمی‌خورد و کم می‌آورد. من این‌جور وقت‌ها به خودم می‌گویم: باید دوباره بلند شوی. سختی‌ها نباید باعث توقفت بشود. آرزو‌هایم به من انرژی می‌دهند.
برای ساجده ساطعی، ثبت نام در کلاس کاراته، فرصتی بود به منظور تمدید رفاقت‌ها و دیدار بیشتر هم‌کلاسی‌های دوران ابتدایی‌اش، اما تنها چند ماه فعالیت در این هنر رزمی، او را طوری شیفته ورزش کرد که دیگر آمدن یا نیامدن دوستانش به باشگاه، تأثیری در تصمیمش برای ادامه کاراته نداشت.
امید محله مهر مادر، دانش‌آموز پایه یازدهم هنرستان فاطمه‌الزهرا (س) است و انتخاب رشته تربیت‌بدنی در مقطع متوسطه را یکی از تأثیرات کاراته در زندگی‌اش می‌داند.
- در چه سبکی کار می‌کنی و چه کمربندی داری؟
سبک «کی‌دبلیو» را کار می‌کنم. آزمون داده‌ام و به‌زودی از کمربند سبز به قهوه‌ای می‌روم.
- این کمربند، با چند سال تلاش و تمرین به دست آمده است؟
آبان امسال که بیاید فعالیتم در رشته کاراته، چهار‌ساله می‌شود.
- با این حساب، وقتی برای اولین‌بار سراغ کاراته آمدی، پایه هفتم بودی و فصل بازگشایی مدارس بوده است. خانواده‌ات به تصمیم تو برای ثبت نام کلاس ورزشی در چنین موقعیتی، چه واکنشی نشان دادند؟
خدا را شکر با فضای ورزش آشنا بودند. مخالفتی نکردند و حتی مشوق من هم بودند. قبل از من، برادرم مدتی رشته‌های ژیمناستیک و کشتی کار کرده بود. بین اقوام هم بودند کسانی مثل دختردایی‌ام که به کلاس ورزشی بروند.
- به چند مورد از افتخاراتی که به دسـت آورده‌ای اشاره کن.
پارسال، دو رتبه کشوری به دست آوردم؛ یکی برای مسابقاتی که به میزبانی مشهد برگزار شد و اول شدم. دومی هم مربوط‌به مسابقات کشوری قهرمان قهرمانان بود که با مربی‌ام شیهان مرضیه حسینی و بچه‌های باشگاه رفتیم تهران و من آنجا دوم شدم.
- از سختی‌هایی که برای رسیدن به این موفقیت‌ها کشیدی بگو، مثلا از آسیب‌دیدگی‌هایت.
در ورزش حرفه‌ای، آسیب‌دیدن طبیعی است. فقط به کاراته مربوط نمی‌شود و در همه رشته‌های ورزشی هست. آسیب‌هایم جدی نبوده است تا الان؛ در حد کوفتگی، کبودی و تورم. من حتی در لحظاتی که به خاطر این آسیب‌ها درد می‌کشم، پشیمان نیستم از راهی که انتخاب کرده‌ام.
- چه انگیزه‌هایی تو را به ادامه مسیر ورزش قهرمانی، ترغیب می‌کند؟
هر کسی یک جا‌هایی به سختی‌هایی برمی‌خورد و کم می‌آورد. من این‌جور وقت‌ها به خودم می‌گویم: باید دوباره بلند شوی. سختی‌ها نباید باعث توقفت بشود. من فکرها و آرزو‌هایی دارم که به من انرژی می‌دهند. اول، علاقه‌ام به ورزش و دوم، خانواده‌ام. دوست دارم در مسابقات برون‌مرزی شرکت کنم، موفق شوم و باعث افتخار خانواده‌ام باشم. به تدریس و مربیگری هم فکر می‌کنم. دلم می‌خواهد روزی باشگاه خودم را داشته باشم.
- برای رسیدن به این هدف‌ها چقدر تمرین می‌کنی؟
هر روز تمرین دارم. روز‌های زوج، عصر‌ها می‌روم به باشگاه و روز‌های فرد، صبح و عصر.
- از این برنامه فشرده، خسته نمی‌شوی؟
خستگی جسمی چرا ولی در همان خستگی‌ها هم احساس آرامش دارم.
- با تشویق دوستانت، جذب کاراته شدی. کسی را هم جذب ورزش کرده‌ای؟
بله. دو تا از هم‌کلاسی‌های پایه نهم من هم کاراته را شروع کردهاند.
* این گزارش یکشنبه ۱۹ مرداد ۱۴۰۴ در شماره ۶۲۶ شهرآرامحله منطقه ۳ و ۴ چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
