۲۳ مهر۱۳۰۶ راهآهن ملی ایران احداث میشود و کار خودش را رسما آغاز میکند و پس از آن قرار بر این میشود خط آهن گرمسار-مشهد نخستین خطی باشد که احداث میشود؛ ازاینرو ۲۴اسفند۱۳۱۶ با تشریفات رسمی کار زیرسازی و ریلگذاری این خط آغاز میشود.
منطقه ۳
روستاهای دیروز، محلههای امروز
منطقه ۳ بهلحاظ تاریخی سابقه روستایی دارد. یعنی بسیاری از محلههای امروز آن، در گذشتهای نه چندان دور روستا بوده و حالا جزئی از شهر شده است. برایناساس، بخش زیادی از اراضی این محدوده را زمینهای کشاورزی تشکیل میداده که بهمرور زمان و با توسعه شهر، به کاربریهای شهری تغییر یافته است. محدوده منفصل قرقی که اسفند ۹۱ به محدوده شهری پیوست، یکی از جدیدترین الحاقات به این منطقه است. استقرار فضاهای مهمی مانند ایستگاه راهآهن و سیلوی گندم از حدود سال ۱۳۴۰ را میتوان نقطه عطف این منطقه برای تبدیل پهنههای روستایی به بافت شهری و افزایش جمعیت آن دانست. پس از انقلاب بهدلیل شکلگیری شریانهای مهم منطقه مانند محور گاز، رسالت، طبرسی و مجلسی، تحولات منطقه سرعت گرفت. آرامگاه و باغموزه نادری و آرامگاه خواجهربیع ازجمله مکانهای هویتی و تاریخی منطقه ۳ است که جمع زیادی از گردشگران و زائران را راهی این منطقه میکند. در مساحت ۳۳۰۷ هکتاری شهرداری منطقه ۳ حدود ۴۱۷ هزار نفر زندگی میکنند.
برای همسایههای کوچه رسالت ۶۴.۱، به فکرهمبودن و از حال هم خبرگرفتن، بخشی از زندگی روزمره است. حال همسایههای مهربان این کوچه، وقتی خوب است که بدانند غمی در دل دیگری خانه نکرده است.
زهره خیابانی بیستسال است که با بافتنی، حال خوب را به خود و دیگران، هدیه میدهد؛ بافتنیهایی با طرحهای فانتزی که لبخند را به لب کودکان مینشاند و امیدآفرین است برای بانوانی که زندگیشان با نیاز به استقلال مالی، گره خورده است.
فاطمهسادات و زهراسادات علویپناه دوخواهر رزمیکار محله بلال هستند. فاطمه سادات ۱۲ سال دارد و رزمی کار است، اما خواهرش ۹ ساله است و در رشته ژیمناستیک و کاراته فعالیت میکند.
بانوان مدرسه علمیه حضرت زینب(س) در محله خواجهربیع با اینکه سن و سال بیشتری دارند، اما دست از کسب علم برنداشته اند. این مرکز به دنبال پیگیریهای مکرر تلفنی و حضوری بانوان محله خواجهربیع راهاندازی شده است.
مغازه محمد برزو، برای خیلیها جذاب است، او کارهای بسیاری میکند؛ حکاکی روی سنگ قبر، قلمزنی بر ظروف مختلف، ساخت و فروش صنایع دستی و...اما مهمترین هنری که ما او را با آن میشناسیم، نقاشی است.
ابوالحسنخان شاگرد یگانهاستاد نقاشی اواخر قاجار و اوایل پهلوی، کمالالملک غفاری بود. او در طول عمرش آثار زیادی به جا گذاشته است که بیشترین آنها مربوط به فردوسی است.