قلعه وکیل‌آباد در خاطرات حاج‌حسین حاجی‌پور 
دانش‌آموزان هنرستان محله زیباشهر، شاگرد اول‌های صحنه هنر 
ورزشکار محله مهرمادر ۳ سال تا رسیدن به آرزویش راه دارد
فاطمه باقریان دارنده مدال طلای کشوری در رشته کاراته، درخشش امروز خود را که با تلاش خود و پیگیری مربی‌اش، آینده‌ای روشن را برای او نوید می‌دهد، مرهون پیشنهاد آن روز می‌داند.
سال۱۳۹۷ که فاطمه باقریان برای پی گرفتن علاقه‌اش به رشته بوکس به نزدیک‌ترین باشگاه محل سکونتش رفت، متوجه شد در ورزش دلخواهش، کلاسی برگزار نمی‌شود. آن روز مسئول ثبت‌نام باشگاه، وقتی از علاقه فاطمه به ورزش‌های رزمی باخبر شد، به این دانش‌آموز پایه هفتم پیشنهاد کرد در کلاس کاراته ثبت‌نام کند. امید محله مهرمادر و دارنده مدال طلای کشوری در رشته کاراته، درخشش امروز خود را که با تلاش خود و پیگیری مربی‌اش، آینده‌ای روشن را برای او نوید می‌دهد، مرهون پیشنهاد آن روز می‌داند.
- موضوع با‌اخلاق بودن در کاراته چقدر مهم است؟
خیلی زیاد. کاراته همه‌اش احترام به طرف مقابل است و این چیزی است که مربی‌مان، خانم فاطمه امینی، بر آن تأکید می‌کند. کلاس ما با احترام شروع می‌شود و با ادای احترام تمام می‌شود.
- از تازه‌ترین افتخارات ورزشی‌ات بگو.
جدیدترینش مسابقات کشوری امسال به میزبانی همدان است که اوایل شهریور امسال برگزار شد و مدال طلا را به دست آوردم. پارسال هم در مسابقات کشوری اول شدم.
- رسیدن به کمربند قهوه‌ای و موفقیت‌هایی که به دست آوردی، مسیر همواری داشت؟
نه واقعا. در اولین مسابقه‌ای که شرکت کردم و استانی بود، سوم شدم. چون با تمام توانم به میدان رفته بودم و نتیجه دلخواهم را نگرفته بودم، آن‌قدر ناامید بودم که می‌گفتم دیگر به باشگاه نمی‌روم و تمرین را می‌گذارم کنار. مربی‌ام نگذاشت. دلداری‌ام داد و گفت: این اولین مسابقه‌ات است و به‌مرور بهتر می‌شوی. همین‌طور هم شد.
- هنوز هم به بوکس فکر می‌کنی؟
نه، کلا بی‌خیالش شده‌ام. الان می‌فهمم چیزی که من آن زمان دوست داشتم، ورزشی رزمی و مبارزه بوده، نه الزاما بوکس.
- خانواده و اطرافیانت اهل کاراته یا ورزش حرفه‌ای هستند؟
نه. برای همین اوایل که من تصمیم گرفتم کاراته کار کنم، مخالفت می‌کردند و می‌گفتند «نرو، آسیب می‌بینی.» بین فامیل و اطرافیان، من اولین نفری هستم که دارم حرفه‌ای ورزش می‌کنم. بعد از اینکه من ادامه دادم و علاقه‌ام را ثابت کردم، چند‌نفر دیگر هم جذب شدند؛ دو نفر کاراته، یک نفر بوکس و یک نفر والیبال.
- فرض کن پنج سال از امروز گذشته است و در سال ۱۴۰۸ به سر می‌بریم. به لحاظ ورزشی به کجا رسیده‌ای؟
کلی مدال آورده‌ام، مربی کاراته شده‌ام و باشگاه دارم.
- برای رسیدن به آرزویت چقدر تمرین می‌کنی؟
دوازده‌روز در ماه به باشگاه می‌روم و تمرین می‌کنم. اگر با همین روند پیش بروم، پنج سال که نه، سه سال دیگر به آرزویم رسیده‌ام.
- ادامه تحصیل هم در آینده‌ات جایی دارد؟
بله. دلم می‌خواست کنکور بدهم و تربیت‌بدنی بخوانم، اما شهریه‌اش بالاست. برای همین تصمیم گرفتم رشته‌ای مثل حسابداری را انتخاب کنم که زود وارد بازار کار می‌شوی. از درآمد آن برای ورزشم هزینه خواهم کرد؛ چون برای شرکت‌کردن ما در مسابقات و حتی بعد از مدال آوری‌مان، خبری از پاداش یا حمایت نیست.
* این گزارش یکشنبه ۲ دی ۱۴۰۳ در شماره ۵۹۷ شهرآرامحله منطقه ۳ و ۴ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
