برای ووشو ساخته شده‌ام

نازنین‌زینب مؤمن، دانش‌آموز پایه پنجم مدرسه نسیبه و از ساکنان محله رسالت است. تیر ۱۴۰۱ ورزش ووشو را شروع کرده و در این مدت با شرکت در سی‌مسابقه بین‌باشگاهی، شهری و استانی افتخارات متعددی به دست آورده است. او آذر همان سال در اولین حضور خود در مسابقات ووشوی قهرمانی استان، رتبه سوم را کسب کرد. تیر سال بعد، در مسابقات انفرادی بین‌باشگاهی رتبه نخست و در شهریور‌۱۴۰۲ مدال طلای استان را از آن خود کرد. تازه‌ترین افتخار او، به اسفند پارسال و قهرمانی در مسابقات معتبر کمربند طلایی مربوط می‌شود که صرفا ووشوکاران صاحب‌افتخار در آن حضور پیدا می‌کنند. گفت‌وگوی ما با این نخبه ورزشی و از امید‌های قهرمانی در مسابقات ملی و بین‌المللی را در ادامه می‌خوانید.

- چطور شد که سراغ ورزش و هنر‌های رزمی رفتی؟
فضای خانواده سه‌نفره ما ورزشی است. پدرم قبلا کشتی را به‌صورت حرفه‌ای دنبال می‌کرد و مادرم، الان بدن‌سازی کار می‌کند. آن‌طور‌که تعریف می‌کنند، قدرت بدنی من از وقتی خیلی کوچک و چند‌ماهه بودم، بیشتر از هم‌سن‌و‌سال‌هایم بود. اینها باعث شد از هفت‌سالگی در کلاس ورزشی ثبت‌نامم کنند.

- از میان هنر‌های رزمی، چرا ووشو را انتخاب کردی؟
ابتدا کونگ‌فو و مدتی کاراته کار کردم، اما پیشرفت خاصی نداشتم. علاقه‌ام را در ووشو، گرایش سانتا و در مبارزاتش پیدا کردم، انگار که برای این رشته ساخته شده‌ام.

- بعد از انتخاب ووشو، در این رشته، فعالیت پیوسته داشتی یا با وقفه آن را دنبال کردی؟
کاملا پیوسته دنبال کردم. در این حدود یک‌و‌نیم سال، شاید در حد یکی‌دو جلسه، آن هم به‌دلیل کسالت، از کلاس‌هایم در باشگاه نیک‌تن غیبت کردم. سه‌روز در هفته و هر‌بار به مدت یک ساعت زیر‌نظر مربی‌ام، خانم محبوبه مهدی‌زاده، تمرین می‌کنم. به‌جز این، قبل یا بعد‌از جلسات، حدود سه‌ساعت در یکی از بوستان‌ها یا در پارکینگ منزلمان، ورزش می‌کنم. اینها باعث شد که بتوانم طی هفده‌ماه فعالیت، کمربند بنفش را
کسب کنم.

- آسیب‌دیدگی هم داشته‌ای؟
در حد ضرب‌خوردن مچ پا، کتف و گردن، بله. آستانه تحملم بالاست و بعداز یک هفته استراحت دوباره سر پا شده‌ام.

- ورزش در زندگی‌ات چه تأثیری داشته است؟
ورزش در زندگی ما یک جور تفریح است. نه‌تن‌ها مزاحم درس‌خواندنم نیست، بلکه به خواب و بقیه کارهایم نظم داده است. از‌آنجا‌که خواب کافی برای یک ورزشکار خیلی مهم است، شب‌ها ساعت‌۱۰ می‌خوابم و حتی گاهی مهمانی‌هایمان را به‌دلیل ورزشم لغو می‌کنیم.

- ووشو در آینده‌ات چه جایگاهی دارد؟
در رشته ووشو هدفم فراتر از راه‌اندازی باشگاه یا تربیت چند ووشو کار است. می‌خواهم مربی تیم ملی ووشو باشم و در چنین سطوحی فعالیت کنم. در زمینه درسی هم می‌خواهم تربیت بدنی را به عنوان رشته دانشگاهی‌ام انتخاب کنم.

- نکته‌ای مانده است که بخواهی بگویی؟
خوشحالم که توانستم یکی از هم‌کلاسی‌هایم را هم جذب ووشو کنم. امیدوارم مسئولان مدارس با تشویق دانش‌آموزانی که درزمینه‌های مختلف، موفقیتی کسب کرده‌اند باعث دلگرمی آنها و ترغیب بقیه بچه‌ها به این سمت شوند. از والدین و نیز مربی‌ام که علاوه‌بر ورزش، برای تربیت اخلاقی‌ام تلاش می‌کنند، سپاسگزارم. از شما هم که سراغم آمدید، متشکرم. امیدوارم به‌زودی و بعد‌از موفقیت‌های بین‌المللی دوباره با هم صحبت کنیم.