چهل سال خیرخواهی حسین‌آقا با تأسیس خیریه‌ رحمت رضاشهر

نگار دانشور| گفت: کفش‌هایت را آورده‌ای داخل؟ گفتم نه، چطور مگر؟ گفت: حتما به همراه لباس‌هایی که جلوی در گذاشته شده آن را برده‌اند. می‌روم و می‌بینم کفش‌هایم نیست. از اینکه شاید کفش‌هایم پای دختری باشد که به آن نیاز داشته است، خوشحال می‌شوم اما خدا کند اندازه‌اش باشد.

بی‌خیال این دغدغه می‌شوم و فکرم را به سمت خیریه‌ای می‌برم که رحمت‌ رضا‌شهر نام دارد. راسته‌ بولوار پیروزی را برای رسیدن به آنجا می‌پیمایم که به نبش خاقانی برسم و آنجاست که موسسه خیریه از دور دیده می‌شود؛ خیریه‌ای که حسین حکمی، معتمد محله، به خاطر اعتقاداتش سال‌۶۰ تصمیم احداث آن می‌گیرد.

او ابتدا منزل شخصی خود را به این کار اختصاص می‌دهد تا اینکه هیئت‌امنای مسجد‌المهدی(عج) او را یاری می‌کنند و اتاقی را در آن مسجد در اختیارش قرار می‌دهند؛ او نیز همان سال خیریه‌اش را با نام رحمت رضاشهر به ثبت می‌رساند. سپس مغازه‌ای را اجاره می‌کند و پس از آن در سال‌۷۱ خانه‌ای را که هم‌اکنون به نام خیریه رحمت رضاشهر مشهور است، خریداری می‌کند که موسسه فعلی‌ و همیشگی‌اش می‌شود.

او حتی خانه‌اش در محله رضاشهر مشهد را که هشت سال فعالیت خیرخواهانه‌اش در آن انجام می‌گرفت، از حس و حال معنوی‌اش خارج نکرده و یک طبقه از آن را به حسینیه اختصاص داده است تا نام حسین(ع)‌ حامی کارهای خیرش باشد.

مطلب مرتبط یتیم‌نوازی؛ چکیده زندگی ۹۰ ساله حاج‌حسین علمایی

مبادا سلام بر امام زمان(عج) را فراموش کنی!

وقتی وارد موسسه می‌شوی، نام زیبای امام زمان(عج) را بر سردر آن می‌بینی که نوشته شده است:«السلام علیک یا صاحب‌الزمان(عج)» تا با سلام و عرض ادب به پیشگاه آن حضرت پا به آن بگذاری. درست در زیر نام آقا، صندوق‌های پلاستیکی صدقه این مرکز خیریه قرار گرفته است؛ مردم با عبور از آنجا به امام عصرشان سلام می‌دهند و در کمک به افراد مستمند و نیازمند دخیل می‌شوند.  

البته در داخل موسسه صندوق‌های فلزی صدقه مخصوص منازل افراد نیز موجود است.   در نخستین سال‌های تاسیس که هنوز صندوق‌ها ساخته نشده بود، کمک‌ها از طریق قبض‌هایی که در اختیار مردم قرار می‌گرفت، دریافت می‌شد.  

حسین آقا در کودکی از دانش‌آموزان دارا پول جمع می‌کرده تا به دانش‌آموزانی که وضع مالی خوبی نداشتند کمک کند

افرادی که بی‌مزد و منت کار می‌کنند

افراد زیادی در این خیریه مشغول به کارند که همه آنان بدون هیچ چشمداشت و پاداشی در آنجا فعالیت دارند. عده‌ای صندوق‌ها را به در منازل می‌برند، بعضی، وسایل ضروری زندگی نیازمندان را تهیه می‌کنند و دیگران هم لوازم خریداری‌شده را بسته‌بندی می‌کنند.  

حسین حکمی، مدیر و موسس این خیریه ۷۶‌سال دارد. او کارشناس ارشد حقوق اسلامی و هم‌اکنون سر‌دفتر دار مرکز ثبت ازدواج و طلاق طبقه دوم موسسه است. آغاز کارهای خیر آقای حکمی به وقتی در کلاس چهارم دبستان درس می‌خوانده، ‌برمی‌گردد؛ زمانی‌که در یکی از دبستان‌های کاشمر مشغول به تحصیل بوده و از دانش‌آموزان دارا، پول جمع می‌کرده که به دانش‌آموزانی که از لحاظ مالی در وضعیت نامناسبی بودند، کمک کند. همچنین برای آن‌ها لوازم تحریر خریداری می‌کرده که آنان هم مقابل دیگر همکلاسی‌هایشان بتوانند سرشان را بالا بگیرند.

حکمی می‌گوید: این موسسه ۱۶۰‌خانواده را تحت پوشش خود دارد که از نقاط مختلف شهر هستند و فقط منطقه‌۹ را شامل نمی‌شود. افراد از طریق فرم‌هایی که در اختیارشان  قرار می‌گیرد، به ما مراجعه می‌کنند و پس از آن بازرسان ما به خانه‌های آنان مراجعه می‌کنند و تحقیقات لازم را انجام می‌دهند.

اول هر ماه، این موسسه برای خانواده‌های تحت پوشش که تعداد آنان به ۱۶۰‌خانوار و ۸۰۰نفر می‌رسد، مواد خوراکی چون برنج، روغن، قند، چای و گوشت تهیه می‌کند. البته این فقط ویژه ابتدای هر ماه نیست، در روزهای دیگر سال نیز تمامی مواد خوراکی و ضروریاتی که در هرخانه به آن نیاز است، به آنان تعلق می‌گیرد. این موسسه با ۵۰‌نانوایی در ۵۰‌نطقه شهر قرارداد دارد که با هزینه‌ای که موسسه به آنان پرداخت کرده است، نان رایگان به نیازمندان اهدا می‌کنند؛ همچنین این موسسه ماهیانه مبلغی را به افراد نیازمند می‌پردازد.

با شروع سال نو و سال تحصیلی برای فرزندان خانواده‌های نیازمند، پوشاک‌، کیف و کفش و نوشت‌افزار خریداری می‌شود و بدون آنکه همسایه‌ها خبردار شوند، این موسسه به افراد بی‌بضاعتی که توان مالی ندارند کمک می‌کند.

هزینه‌های سنگین مرا به اینجا آورد

به سراغ یکی از خانم‌هایی که تحت پوشش این موسسه است، می‌روم. او با دیدن من بغضش را فرو می‌برد و سفره دلش را باز می‌کند و می‌گوید: همسرم ۱۳‌سال پیش فوت کرده و چهار فرزند دارم. در تمام این سال‌ها مسئولیت زندگی بر عهده خودم بوده است.

از صبح تا شب به خانه‌ها و هتل‌ها می‌رفتم و کار می‌کردم. به هر سختی بود دو فرزندم را به خانه بخت فرستادم تا اینکه چند سال پیش یکی از دخترانم سرطان گرفت. شما به‌خوبی می‌دانید که هزینه درمان این بیماری‌ها چقدر سنگین است.

من که دوست نداشتم دستم را جلوی کسی دراز کنم، برای درمان دخترم مجبور شدم یکی از کلیه‌هایم را بفروشم. خوشبختانه حال دخترم بهتر شده. اما چند وقت بعد  کلیه‌ام دچار خونریزی و برایم مشکل‌ساز شد. دیگر قادر به کار کردن نبودم، از طرفی هزینه‌ها سنگین بود و من باید هزینه دو دختر و نوه‌ام را تامین می‌کردم، مانده بودم چه کنم که کسی نشانی این موسسه خیریه را به من داد و اکنون مدتی است که زیر پوشش آن هستم.

من که دوست نداشتم دستم را جلوی کسی دراز کنم، برای درمان دخترم مجبور شدم یکی از کلیه‌هایم را بفروشم

افطاری در شب‌های ماه رمضان

در روزهای خاص به‌خصوص اعیاد به افراد تحت‌پوشش بن‌‌‌های نقدی و غیر‌نقدی مثل شیرینی، میوه، آب‌میوه، تخم‌مرغ و... اهدا می‌شود؛ در شب‌های ماه رمضان نیز هر شب افطاری آماده می‌شود تا خانواده‌ها با خود به منزل ببرند. همچنین اگر خانه افراد بی‌بضاعت نیازمند بهسازی باشد، با کمک موسسه و پرداخت وام این کار انجام می‌شود.  

اعطای وام برای هم‌محله‌ای‌ها 

صندوق قرض‌الحسنه مسجد‌المهدی(عج) نام صندوقی است که سرمایه آن از طریق موسسه خیریه رحمت رضاشهر تامین می‌شود و اگر اهالی محل نیاز به وام داشته باشند، با مراجعه به مسجد می‌توانند آن را دریافت کنند.  

هیچ نیازمندی از این مکان دست خالی بیرون نمی‌رود

نیازمندانی نیز که عضو خانواده‌های تحت پوشش نباشند، از این مکان بی‌بهره بیرون نمی‌روند و در صورت فراهم بودن مواد خوراکی و لباس، به آنان اهدا می‌شود. برای دخترانی که تازه ازدواج کرده‌اندو توانایی خرید جهیزیه را ندارند، لوازم ضروری خریداری می‌شود. این موسسه، سالیانه ۵۰ تا ۶۰ دست جهیزیه نوعروسان تحت پوشش را فراهم می‌کند.

نام‌گذاری براساس روایتی از امام‌علی‌(ع) 

حکمی، مدیر و موسس این مجموعه در ادامه اظهار می‌کند: بر اساس روایتی از امام‌علی‌(ع)، علامت مومن، رحمت به ضعفاست و همین شد که نام رحمت را برای آن برگزیدم. وقتی این نام را به ثبت احوال تهران اعلام کردم، با آن موافقت و قرار شد نام محله را به آن اضافه کنم؛ بنابراین موسسه «رحمت رضاشهر» نام گرفت.  

این خیریه‌ زیاد بزرگ نیست اما متعلق به شهرداری است. یکی از افرادی که سالیان سال در این خیریه کار کرده است، می‌گوید: چند سال پیش تصمیم گرفتیم فضای موسسه را گسترش دهیم تا فعالیت‌های فرهنگی و آموزشی را نیز به آن بیفزاییم. به همین دلیل از شهرداری خواستیم که ساختمان بین موسسه خیریه را در اختیار ما قرار دهد.

مسئولان شهرداری گفتند در صورت عقب‌نشینی ساختمان ما، آن فضا را در اختیارمان قرار خواهند داد. پس از بررسی چون دیدیم که این کار نه‌تنها هزینه‌بر است، به شرایط فعلی ما کمکی نمی‌کند از آن صرف‌نظر کردیم. برای انجام یک کار خیر نیازی نیست که حتما فضایی بزرگ در اختیار ما باشد بلکه خانه‌ یا اتاقی کوچک هم می‌تواند برای آن کافی باشد. شاید خیریه رحمت رضاشهر، موسسه‌ای با ظاهری زیبا یا چندان بزرگ نباشد اما زیر سقف آن کارهای خوبی انجام می‌شود.

* این گزارش چهارشنبه، ۱۶ اسفند ۹۱ در شماره ۴۶ شهرآرامحله منطقه ۹ چاپ شده است.