خیابان فرامرزعباسی ۵ معبری آموزشی است که مجموعه‌ای از مدارس و مراکز وابسته به آموزش‌وپرورش در آن قرار دارد. نام دیگر این خیابان به‌دلیل قرارداشتن مرکز آموزشی پسرانه نابینایان، «امید» است.
کوچه‌زردی در گذشته به کارگاه‌های قالی‌بافی‌اش معروف بوده است. حتی برخی می‌گویند نام «زردی» که بر کوچه گذاشته‌اند، به‌خاطر رنگ و روی زرد افرادی است که در این کارگاه‌ها کار می‌کرده‌اند.
محله نقویه از سال ۱۳۸۵ وارد بافت شهری شده و بسیاری از مجتمع‌های قدیمی و پرجمعیت منطقه ۱۲ شهرداری مشهد، را در خود جای داده است.
این گزارش درباره نخستین فرعی کنونی خیابان آیت‌الله عبادی است که روزگاری سرسبزی‌اش نقشه مشهد را رنگ می‌داده است.
خاطرات عباس رمضانی از کودکی با کوچه‌پس‌کوچه‌های شهرک شهیدباهنر گره‌خورده است. طبق گفته او آن روز‌ها اینجا پر از زمین‌های کشاورزی بود و خیابان شهیددرکی فعلی نیز تنها پنجاه خانوار داشت.
تعریف می‌کند: وقتی به این محله آمدیم، هنوز شانزده‌سال داشتم. همراه هم‌سن‌وسالانم عضو بسیج مسجد شدیم. جلوی مسجد، سنگر درست کردیم شب تا صبح کشیک می‌دادیم.
مصطفی امامیان درباره روزگار گذشته محله فردوسی تعریف می‌کند: آن زمان همه اهالی که ۳۵ خانوار می‌شدیم، در ده قلعه‌بالا زندگی می‌کردیم. همه این محدوده یک سند داشت به شماره ۱۲۷ اسلامیه.