محمد‌کیان محمدزاده تعریف می‌کند: تا الان شکست خورده‌ام و هر بار از باخت‌هایم درس می‌گیرم. اگر فنی را که با آن باخته‌ام بلد نباشم، یاد می‌گیرم و تمریناتم را بیشتر می‌کنم.
مشهدی‌ها، منطقه ۱۲ را با نام «الهیه» می‌شناسند، محله‌ای نوپا و مهندسی‌ساز که کوچه‌های عریض و ساختمان‌های شیک و نورانی‌اش دلیل اقبال زیاد مشهدی‌ها به آن بوده است. وجه تسمیه محله الهیه برگرفته از نام یکی از محلات پایتخت بوده و ساخت‌وساز در آن از اواسط دهه ۸۰ کلید خورده و در سال‌های اخیر رشد چشمگیری داشته است.
آتش‌نشان‌ها همچون یک خانواده هستند، آن‌ها کنار هم غذا می‌خورند، ورزش می‌کنند، نماز می‌خوانند و استراحت می‌کنند. به همین خاطر است که باهم گرمی و صمیمی هستند.
قرار بود گزارش خانه سلحشوران با تیتر «این خانه سیاه است» چاپ شود، اما در کمتر از دو هفته همه چیز تغییر کرد و این مکان جایش را به حسینیه‌ای داد که اهالی نامش را «بیت‌المهدی» گذاشته‌اند.
محمدعلی صالحی با کاشت ۱۵۰درخت در اطراف خانه خود سعی در سبز کردن زندگی‌اش دارد. حتی پیشنهادی هم مبنی بر ساخت دیوار سبز به جای دیوار بتنی در اطراف مجتمع‌اش مطرح کرده است.
در مرکز توان‌بخشی «ارم» در محله الهیه ۲۵۰ دختری زندگی می‌کنند که کوچک‌ترینشان ۷سال دارد و بزرگ‌ترینشان هم‌سن مادربزرگ‌ها است.
آمنه کفاش‌شمس‌آبادی، همسر شهید محمدعلی دبوری می‌گوید: ۱۸ سال بیشتر نداشتم که شهید دبوری رفت و مرا با دوبچه تنها گذاشت. تنها مانده بودم. به اصرار خانواده همسرم، با برادرشوهرم ازدواج کردم.
غلام‌رضا زاهدی و صدیقه همدانی هر دو معلول هستند و برای گذران زندگی خیاطی می کنند، اما با شدت گرفتن معلولیت آن‌ها خیاطی هم دیگر کفاف دخل و خرج‌شان را نمی‌دهد.