زهره مشکاتیان می‌گوید: خانم! پرسه‌زنی سگ‌ها در کوچه و خیابان‌ها شده کابوس شب و روز ما. ما که بزرگ هستیم از این صدا‌ها لرزه به جانمان می‌افتد، چه برسد به بچه‌ها.
مشهدی‌ها، منطقه ۱۲ را با نام «الهیه» می‌شناسند، محله‌ای نوپا و مهندسی‌ساز که کوچه‌های عریض و ساختمان‌های شیک و نورانی‌اش دلیل اقبال زیاد مشهدی‌ها به آن بوده است. وجه تسمیه محله الهیه برگرفته از نام یکی از محلات پایتخت بوده و ساخت‌وساز در آن از اواسط دهه ۸۰ کلید خورده و در سال‌های اخیر رشد چشمگیری داشته است.
تاریخچه شکل‌گیری معبر الهیه۶ به کمتر از پانزده‌سال می‌رسد. این خیابان در محله الهیه واقع شده است و ساختمان‌های آجر‌سه‌سانت آن، که در سال۸۹ احداث شده و به بهره‌برداری رسیده است، اولین بنا‌های آن هستند.
زهرا‌خانم تعریف می‌کند: ما در روستا هم برق داشتیم، هم آب و هم گاز لوله‌کشی، اما به اینجا که آمدیم نه آب داشتیم، نه گاز و نه برق. دوباره رفتیم سراغ دبه‌های آب و نفت و چراغ والور.
اعضای این مجموعه با همراهی بنیاد عماد لحظات شادی را سپری کردند. برپایی این مراسم کمک کرد تا اعضای مجموعه الهیه، لحظات خوبی را سپری کنند و برای دقایقی از رنج‌ها و سختی‌هایی که دارند، فاصله بگیرند.
مریم جهانگشته، نویسنده محله‌مان مادر دو فرزند نوجوان است، کتاب‌های «انعکاس»، «نیایش سرخ»، «حجاب فاطمی»، «پابوسی»، «سهم کبوترها» و «تو هم با من بخوان» از جمله آثار اوست.
دخترم دو ساله بود که به دلم افتاد برای اجابت خواسته‌ای ۴۰روز به زیارت حرم بروم و در همان روز‌ها با دختری آشنا شدم که او نیز مرا با دوره‌های قرآنی که در حرم برگزار می‌شد آشنا کرد.
یادم می‌آید وقتی کودک بودم، اسم محمد‌علی کاسیوس کِلی را زیاد می‌شنیدم. از شما چه پنهان گاهی هم خودم را جای او تصور می‌کردم و به در و دیوار مشت می‌زدم!