تماشای پرندگان مهاجر در تالاب کشف‌رود 
امیریه ۳۷ شهر چهار‌هزارنفری 
رضا کدخدایی، بوکسور برتر خراسان است
مهدی آخرتی| یادم می‌آید وقتی کودک بودم، اسم محمدعلی کاسیوس کِلی را زیاد می‌شنیدم. از شما چه پنهان گاهی هم خودم را جای او تصور می‌کردم و به در و دیوار مشت می‌زدم! دلم می‌خواست جای او باشم. رقیبان را یکی‌یکی ناک‌اوت کنم و بعد دستم را در رینگ بالا ببرند و جمعیت تشویقم کنند...
بزرگ‌تر که شدم، فهمیدم هیچ استعدادی در قهرمان شدن ندارم و همان بهتر است که درسم را بخوانم. مشت‌زنی در دنیا طرف‌داران زیادی دارد و قهرمانان برجسته‌ای نیز تحویل جهان داده است؛ قهرمانانی مثل محمدعلی کلی یا جو فریزر، اما این را که این ورزش در کشور ما چه وضعیتی دارد، باید از زبان یک مشت‌زن حرفه‌ای بشنویم؛ کسی که ساکن یکی از خیابان‌های محله الهیه است و مربی بوکس ورزش‌دوستان اقدسیه.
حکم بین المللی مربیگری
رضا کدخدایی متولد اسفند۱۳۵۶ است. تا مقطع دیپلم تحصیل کرده و حالا چند سالی می‌شود که رشته مشت‌زنی را به‌طور حرفه‌ای دنبال می‌کند. از سال۱۳۷۳ مشت‌زنی را با استاد‌انی مانند آقایان ویژه و خدنگ شروع کرده است و این اواخر زیر نظر استاد سالار معاف، نایب رئیس بوکس خراسان این ورزش را دنبال می‌کند.
او از ابتدا به بوکس علاقه‌مند بوده و با آن انس گرفته است. این ورزشکار محله ما تا‌کنون در یک دوره مسابقات قهرمانی بوکس کشور انتخاب شده که به‌خاطر مشکلاتی نتوانسته در آن مسابقات شرکت کند.
او یک مقام دومی استان در سال۷۴ و مقام‌هایی مانند اولی استان، دومی استان و مقام سوم در سال‌های بین ۷۴ تا ۸۱ در دفتر افتخاراتش به ثبت رسانده است. رضا کدخدایی در حال حاضر مربی است و حکم بین‌المللی مربیگری این رشته ورزشی را دارد.
به دور از شر و بدی
اگر بخواهید بدانید چرا رضا کدخدایی این ورزش را انتخاب کرده است، باید با صدای گرم خودش این را بشنوید، «ورزش هم برای سلامت جسم بسیار مفید است و هم برای سلامت روح. من در حال حاضر ۳۵سال دارم و هنوز بعد از اینکه از محل کارم برمی‌گردم، به باشگاه می‌روم و یکی‌دو ساعتی تمرین می‌کنم. ورزش در روحیه‌ام بسیار تاثیر دارد و حتی بازخورد این شامانی و نشاط را همسر و فرزندم در خانه می‌بینند.»
حالا حرف‌هایش با این جملات شیرین‌تر می‌شود: «چرا نباید دنبال ورزش رفت، وقتی این همه سلامتی و نشاط به دنبال خود دارد؟ اصلا کسی که ورزش کند دنبال خیلی کار‌ها نمی‌رود؛ به‌ویژه اگر ورزش را از کودکی شروع کند.
آسیب‌رسانی فوتبال بیش از مشت‌زنی است
همه ما در مورد خشونت ورزش مشت زنی چیز‌های زیادی شنیده‌ایم، اما این هم‌محله‌ای ما چیز دیگری می‌گوید و این ورزش را طور دیگری شناخته است؛ «بر‌خلاف چیزی که بیشتر مردم فکر می‌کنند، بوکس نسبت به خیلی از ورزش‌های دیگر ورزش خشنی نیست.
آن طور که به طور علمی اثبات شده آسیب‌زننده‌ترین ورزش، فوتبال است که حتی از مشت‌زنی آسیب‌زاتر است
چقدر خوب است همه اطلاعات ورزشی‌شان تکمیل باشد و اگر حرفی می‌زنند از روی علم و آگاهی باشد نه شنیده‌ها و دیده‌هایشان. آن طور که به طور علمی اثبات شده است آسیب‌زننده‌ترین ورزش، فوتبال است و بر‌خلاف چیزی که مردم در مورد بوکس تصور می‌کنند، خیلی از ورزش‌های رزمی از مشت‌زنی خشن‌تر و آسیب‌زاتر است.
کدخدایی لبی‌تر می‌کند و می‌گوید: به نظر من مشت‌زنی یا بوکس از روی همین اصل شکل گرفته که باید مشت بزنی، نه اینکه مشت بخوری وگرنه می‌شد: مشت‌خوری! حالا این نظر عامیانه‌اش بود؛ اگر بخواهم دقیق‌تر بگویم در این ورزش اصلا آسیب جدی به کسی وارد نمی‌شود و تمام حرکات کنترل‌شده است تا‌جایی‌که من هم در بین شاگرد، کودک هم دارم؛ اگر این رشته ورزشی خطرناک بود، مطمئن باشید برای کودکان توصیه‌اش نمی‌کردم.
سالن خوب است، اما استقبال ضعیف
رضا‌کدخدایی در یک باشگاه بوکس در بولوار اقدسیه مربیگری می‌کند. او درباره این محله این‌طور می‌گوید: چند وقتی است که در این باشگاه مشغول مربیگری هستم. باید بگویم سالنی که شهرداری در اختیار ما قرار داده است، هر چند رینگ ندارد، وسائل و امکانات خوبی برای تمرین و آموزش دارد و وضعیت نظافتی سالن هم بسیار مناسب است.
مشت‌زن هم‌محله‌ای ما کمی از وضعیت استقبال مردم منطقه گلایه دارد و می‌گوید: متاسفانه استقبال مردم منطقه از این رشته ورزشی خیلی خوب نیست و گمان می‌کنم که باید فرهنگ‌سازی و تبلیغ برای این ورزش شود تا مردم بیشتر با این ورزش آشنا شوند و این ورزش در آینده فراموش نشود.
پهلوان، نه قهرمان
وقتی حرف ورزش می‌شود، خواه‌ناخواه خلق و خوی پهلوانی هم در نظر می‌آید. مربی بوکس محله که خودش خوی پهلوانی را محترم می‌دارد، درباره شخصیت ورزشی داشتن این‌طور می‌گوید: به نظر من شخصیت و منش پهلوانی در ورزش مهم‌تر از خود ورزش است؛ برای مثال در همین ورزش مشت‌زنی، محمدعلی کلی یک اسطوره است که در سال۲۰۰۰ طبق یک نظرسنجی عمومی به عنوان ورزشکار قرن انتخاب شد.
او حرفش را این‌طور ادامه می‌دهد: در زمان محمدعلی کلی و بعد از او، قهرمانان زیادی در رشته‌های مختلف ورزشی پدید آمدند، اما نام او به خاطر منش و برخورد و شخصیتش بر زبان‌ها جاری است. ما هم باید منش پهلوانی را در هر رشته ورزشی یاد بگیریم تا مانند پوریای ولی باشیم، یعنی پهلوان باشیم؛ نه قهرمانانی که ارزششان با پهلوانان از زمین تا آسمان فاصله دارد.
کمی گلایه
کدخدایی درباره وضعیت کلی رشته مشت‌زنی هم حرف‌هایی می‌زند که شنیدن آن‌ها خالی از لطف نیست؛ «پس از بازی‌های المپیک وضعیت مشت‌زنی مطلوب‌تر شده است؛ استقبال مردم هم از این ورزش بیشتر شده، اما این کافی نیست و مسئولان ورزش کشور باید توجه بیشتری به این ورزش داشته باشند و هزینه و وقت بیشتری برای تبلیغ و پیشبرد اهداف این رشته ورزشی بگذارند.»
او با دلخوری ادامه می‌دهد: یکی از مشکلات این رشته ورزشی این است که در مشهد باشگاه تخصصی بوکس نداریم و بیشتر باشگاه‌های ما رینگ ندارند. فقط یک باشگاه در شهرمان رینگ بوکس دارد که این برای شهری مانند مشهد کافی نیست. امیدوارم مشکل بی‌اهمیت دانستن این ورزش در مشهد و کشور به زودی برطرف شود.
حرف آخر
رضا کدخدایی، مشت‌زن محله الهیه در پایان می‌گوید: رشته ورزشی مشت‌زنی ظرفیت‌های زیادی برای پیشرفت دارد و من از علاقه‌مندان این رشته می‌خواهم که به طور جدی آن را دنبال کنند تا ما شاهد شکوفایی بیشتر این ورزش باشیم.
* این گزارش پنج شنبه، ۱۵ فروردین ۹۲ در شماره ۲۹ شهرآرامحله منطقه ۱۲ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
