دو برادر ورزشکار داستان امروز ما کاراته کار میکنند و اتفاقا در این ورزش موفق هم هستند و مقام استانی دارند، اما آرامش بیشتر را در فعالیت مسجدی دنبال میکنند. علی و مهدی علیدوست بهترتیب شانزده و نُهسال دارند. هرروز ظهر بعداز باشگاه سری به مسجد محله یعنی مسجدالنبی(ص) در خیابان محتشمی میزنند و هرکاری از دستشان برآید، انجام میدهند. با علی به نمایندگی از هردوشان صحبت کردیم.
- چه شد که سراغ کاراته رفتید؟
پدرم دوست داشت رشتهای انتخاب کنیم که تمام بدن و حتی ذهنمان در آن درگیر باشد؛ بههمیندلیل کاراته را انتخاب کردیم.
- در چه سبکی و چه سطحی تمرین میکنید؟
هر دو در سبک کیوکوشین کاراته کار میکنیم. من امسال دان یک کاراته را گرفتم و حالا به کوچکترها آموزش میدهم. البته در دورههای داوری این رشته هم شرکت کردهام. همه تلاشم را میکنم تا یکی از بهترین داوران این رشته شوم. مهدی هم از ششسالگی کاراته کار میکند و کمربند سبز دارد.
- باارزشترین جایزهای که در رقابتها کسب کردید، چه بوده است؟
مهدی مقام اول مسابقات استانی سومین سالگرد شهیدسردار حاجقاسم سلیمانی را به دست آورده است. همچنین در شانزدهمین دوره مسابقات استانی «جام پلیس و مردم» هردو موفق بودیم. مهدی مقام سوم نونهالان و من مقام دوم نوجوانان را به دست آوردم.
- کار در مسجد هم مثل کاراته فعالیت همیشگی شماست؟
از وقتی یادم است مثل پدر و مادرم به مسجد رفتوآمد داریم و بهنوعی مسجد خانه دوم ماست. حالا که نوجوان شدهام، بیشتر در فعالیتهایی مثل بستهبندی مواد غذایی برای اهدا به نیازمندان یا گشت شبانه بسیج مسجد برای امنیت محله مشارکت میکنم. اما مهدی بیشتر در پذیرایی از نمازگزاران یا توزیع کتاب قرآن فعال است. غیر از مدرسه و فعالیتهای درسی، باقیمانده زمان فراغتمان بین ورزش و مسجد میگذرد و هردو از این نظر خوشحالیم.
- بهجز ورزش فعالیت دیگری هم دارید؟
از کودکی به چوب علاقه زیادی داشتم و الان هم دانشآموز سال یازدهم رشته صنایع چوب هستم. مهدی هم علاوهبر ورزش در کلاسهای قرائت قرآن شرکت میکند.
- نظرتان درباره محله چیست؟
احمدآباد یکی از محلات قدیمی مشهد است و امکانات زیادی دارد. اینجا نوجوانان و جوانان فرصتهای زیادی برای رشد در زمینههای مختلف علمی، فرهنگی و هنری دارند. تنها کمبود ما زمین روباز ورزشی است. زمین روبروی مسجد بایر است و چندباری از شهرداری خواستیم تا اینجا را تبدیل به زمین یا سالن ورزشی کنند، اما اقدامی صورت نگرفته است.
- چه آرزویی دارید؟
آرزوی هر دو ما رسیدن به سکوهای قهرمانی این رشته در سطح بینالمللی است.
* این گزارش شنبه ۳۰ تیرماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۶۵ شهرآرامحله منطقه ۱ و ۲ چاپ شده است.