تماشای پرندگان مهاجر در تالاب کشف‌رود 
امیریه ۳۷ شهر چهار‌هزارنفری 
قهرمان آسیایی «خندان» محله نامجو
محمد خندان‌مقدم مربی کیوکوشین‌کار، جوان بااستعداد محله نامجوست. او متولد سال ۱۳۶۵ و کارشناس تربیت‌بدنی است. خندان‌مقدم هم‌زمان با تحصیل به ورزش‌های مختلف رزمی پرداخته است، اما به‌گفته خودش هنگامی‌که با سبک کیوکوشین آشنا شده، فهمیده که می‌تواند در آن پیشرفت داشته باشد و به‌همین دلیل از سال ۱۳۸۰ به‌طور جدی به فراگیری کیوکوشین پرداخته است. او آن‌قدر در این سبک پیشرفت کرد که توانست مدرک مربیگری‌اش را بگیرد و آن را به دیگران نیز آموزش دهد.
این ورزشکار می‌گوید ورزش‌کردنش در این سال‌ها برای کسب مقام و عنوان قهرمانی نبوده، بلکه ورزش کرده تا سلامتی خود را حفظ کند و بتواند الگوی خوبی برای سایر جوانان باشد. با این مربی آینده‌دار محله‌مان هم‌کلام شدیم.
خندان‌مقدم، مربی و داور فدراسیون کاراته، مدرس دانشگاه خلبانی، نایب‌قهرمان آسیا با داشتن مدال نقره، در سه‌دوره قهرمان کشور، ۱۱ دوره قهرمان استان و سه‌دوره قهرمان نیرو‌های مسلح شده است. مدرس آموزش دفاع شخصی به گروه بادیگارد‌های اسپاد، عضو تشریفات آستان قدس، مدرس و مسئول ورزش‌های رزمی ارتش در شمال شرق کشور نیز هست.
نایب‌قهرمانی آسیا را کسب کردیم
در مسابقات کیوکوشین که با حضور ۴۷۰ ورزشکار از هفت‌کشور ترکیه، ترکمنستان، آذربایجان، ارمنستان، عراق، افغانستان و ایران در تهران برگزار شد، تیم کیوکوشین خراسان رضوی بین ۱۸ تیم شرکت‌کننده توانست مقام دوم را کسب کند.
در این دوره از مسابقات، تیم کیوکوشین خراسان رضوی را سبحان مه‌ولاتی، محمدرضا علی‌نژاد، مصطفی خاوری، امید صداقت، بهزاد مه‌ولاتی، سلمان سنگ‌کار به مربیگری استاد محمد خندانی‌مقدم تشکیل می‌دادند که توانستند یک طلا، یک نقره و سه‌برنز را از آن خود کنند. شهرآرامحله به بهانه نایب‌قهرمانی این تیم در آسیا به‌سراغ مربی تیم، محمد خندان‌مقدم، ساکن محله نامجو رفته است تا گفتگویی با او داشته باشد.
کیوکوشین را بر هر ورزشی ترجیح دادم
ازآنجاکه پدرم ورزشکار (کاراته‌کار) و آشنا با هنر‌های رزمی بود، اعضای خانواده ما هر یک به‌نوعی به سمت ورزش گرایش پیدا کردند. برادر بزرگم مدتی کیوکوشین کار می‌کرد؛ برادر دیگرم فوتبال و خواهرم والیبال، اما هیچ‌یک از آنها مثل من به‌صورت تخصصی، آن را دنبال نکردند.
من از سال۱۳۷۷ ورزش را با تکواندو آغاز کردم. پس‌از شش‌ماه به‌سراغ کاراته کنترلی رفتم، اما یک سال بعد، فعالیتم را درکونگ‌فوتوآ آغاز کردم. بعد‌از این زمان به‌دنبال کُشتی رفتم و پس‌از یک سال، آن را هم کنار گذاشتم و به‌سراغ بدن‌سازی و کیوکوشین رفتم و در حال حاضر نیز در رشته کیوکوشین دان ۴ را کسب کرده‌ام. علاوه‌براین رشته در ورزش‌های والیبال، بدن‌سازی و شنا فعالیت دارم.
برای برخی دوستانم عجیب است که چرا این‌قدر از این شاخه به آن شاخه رفتم، اما من به‌دنبال ورزشی بودم که به آن علاقه‌مند باشم و در هر ورزش از نگاه خودم خلأیی احساس می‌کردم؛ به‌طور مثال تکواندو، ورزشی سرعتی است که بیشتر از هر چیز در این ورزش امتیاز مطرح است. کاراته نیز ورزشی کنترلی و سرعتی و واکنش در آن، زیاد است ولی قدرت در این ورزش کم است.
این ورزش‌ها آن چیزی نبود که من می‌خواستم تا اینکه فعالیتم را در ورزش کیوکوشین آغاز کردم. کسی که در این ورزش فعالیت می‌کند، ازنظر قدرت، سرعت، استقامت، انعطاف‌پذیری و چابکی بدن ورزیده‌ای دارد؛ شما تمام فاکتور‌های آمادگی جسمانی را در این ورزش مشاهده می‌کنید.
با اولین شکست بی‌انگیزه نشدم
من سال ۱۳۸۰ کیوکوشین را آغاز کردم تا اینکه پس‌از شش‌سال توانستم در مسابقات شرکت کنم. بازی اولم را باختم، اما این باخت، دلسردم نکرد؛ بلکه انگیزه‌ام از قبل بیشتر شد. تمرین‌هایم را فشرده‌تر کردم، غیر از تمریناتی که در باشگاه داشتیم، به‌صورت فردی هم تمرین می‌کردم تا بتوانم آن شکست را جبران کنم. آن زمان مثل الان نبود که هر یک سال، یک کمربند به شما بدهند؛ من به‌راحتی کمربند مشکی را نگرفتم. استادم شش‌سال، من را در کمربند قهوه‌ای نگه داشت تا ریاضت بکشم و قدر آن را بدانم. زمانی باید کمربند جدید را به شاگرد بدهید که آن کمربند و لباس به ورزشکار افتخار کند. سال ۱۳۸۷ در شهرستان مشهد، سال۱۳۸۸ دو دوره در استان و یک دوره در مشهد اول شدم.
سال ۱۳۸۹ در مسابقات نیرو‌های مسلح اول شدم. همان سال در مسابقات کشوری دو دوره اول شدم. سال ۱۳۹۰ نیز در دو دوره در سبک‌های آزاد اول شدم و امسال هم نایب‌قهرمان مسابقات آسیایی شدیم.
آموزش احترام و تواضع در ورزش‌های رزمی
سال۱۳۸۴ وارد ارتش شدم. از وقتی نظامی شدم، تعصب به ورزش‌های رزمی در من بیشتر شد و مصمم‌تر از قبل تمرین می‌کردم. تصور می‌کنم کمک‌های استادم و علاقه خودم در این مسیر کمک بسیاری به من کرد. برخی تصور می‌کنند آنهایی که در ورزش‌های رزمی فعالیت می‌کنند، خشن هستند، اما در‌واقع اولین چیزی که در هنر‌های رزمی به‌ویژه کیوکوشین به شما می‌آموزند، احترام و تواضع است. به نظر من بیشتر افرادی که رزمی کار می‌کنند، به احتمال زیاد یک بار در درگیری، ضربه خورده‌اند و مشتاق می‌شوند برای دفاع از خودشان به‌دنبال ورزش‌های رزمی بروند تا دیگر با چنین مشکلی مواجه نشوند.
هنر رزمی با احترام آغاز می‌شود و پس‌از پایان مبارزه هم ورزشکاران به هم احترام می‌گذارند
کنترل قدرت؛ مهم‌تر از قدرت
در هنر رزمی، اصل احترام است. این ورزش ابتدا با احترام و تواضع آغاز می‌شود و پس‌از پایان مبارزه هم ورزشکاران به یکدیگر احترام می‌گذارند. کسی که در این سیستم رشد کند، یاد می‌گیرد به والدین و اطرافیانش احترام بگذارد. دیگر قدرت برای او مطرح نیست؛ بلکه کنترل این قدرت و استفاده درست از آن برایش مهم است. کتابی با نام «فلسفه کیوکوشین» نوشته شده است که به علاقه‌مندان این ورزش توصیه می‌کنم حتما آن را بخوانند.
تعادل جسمی در‌کنار تعادل روحی و روانی
از اهداف اصلی هر انسان، رسیدن به تعادل است. در‌واقع انسانی در اوج قله موفقیت قرار دارد که تعادل در جنبه‌های مختلف زندگی‌اش متجلی باشد. از‌این‌رو انسان‌ها در‌کنار رسیدن به تعادل روحی و روانی به‌دنبال تعادل جسمی نیز هستند.
ورزش نیز به‌همین دلیل مورد توجه افراد است؛ زیرا هم در تعادل جسمی و هم در تعادل روحی نقش دارد. یک ورزشکار چه در سطح مبتدی و چه در سطح حرفه‌ای، زمانی می‌تواند به اهداف متعدد خود برسد که همراه با آمادگی مناسب بدنی، از آمادگی ذهنی و روحی نیز برخوردار باشد. از نگاه من، دفاع شخصی یک هنر رزمی صرف نیست که مردم به‌دنبال آن بروند، بلکه لازمه زندگی است؛ درست مانند رانندگی که آموختنش بهتر از بلدنبودن آن است و هر فردی درنهایت در موارد اضطراری به رانندگی نیاز دارد.
بلد بودن ورزش رزمی هم نه‌به‌خاطر تهاجم به دیگران است؛ بلکه به‌خاطر دفاع از خود فرد است. در حال حاضر برخی از کشور‌های همسایه از جنگ موشکی خارج شده‌اند و دشمن وارد شهرهایشان شده است و جنگ چریکی و تن‌به‌تن در این کشور‌ها درجریان است. در این موارد، رزمی‌کار‌بودن و آمادگی‌داشتن برای دفاع از خود و میهن، امری بدیهی و گره‌گشاست.
هزینه رفتن به پزشک را برای ورزش خرج کنید
بسیاری از مردم وقتی بحث ورزش به میان می‌آید، گلایه‌مند هستند که وقت ندارند یا هزینه‌اش زیاد است. کمتر کسی به این موضوع فکر می‌کند که ورزش، سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند و موجب سلامت جسم و روح می‌شود. من در باشگاه به هنرجویانم می‌گویم ساعت‌هایی را که می‌خواهید در مطب پزشکان برای نوبت منتظر بمانید، برای آموختن ورزش بگذارید. عقل سالم در بدن سالم است. از‌طرفی ورزش‌های رزمی اعتماد‌به‌نفس فرد را بیشتر می‌کند و می‌تواند در این عصری که مشکلات روحی و روانی روز‌به‌روز درحال افزایش است، به شما آرامش بدهد.
آسیب‌دیدگی در ورزش‌های رزمی، کم است
همیشه این ذهنیت درباره ورزش‌های رزمی وجود دارد که آسیب‌دیدگی افراد در این ورزش‌ها زیاد است. با این تفکر بسیاری از خانواده‌ها اجازه نمی‌دهند فرزندانشان به‌سمت این ورزش‌ها بروند، اما خوب است بدانید از نظر علمی مشخص شده است که آسیب‌دیدگی ورزش‌های رزمی، کمتر از فوتبال یا والیبال است.
در ورزش‌های رزمی، نهایت مشکل، کبودی جسم است، اما در فوتبال، فرد دچار شکستگی، پارگی رباط یا تاندوم‌های پا می‌شود. بیشتر ورزش‌های رزمی را انجام داده‌ام و باید بگویم آسیب‌دیدگی در ورزش کیوکوشین کمتر از سایر رشته‌های رزمی است.
موفقیتم را ناشی از برنامه‌ریزی می‌دانم
موفقیتم را به‌دلیل برنامه‌ریزی می‌دانم و مطمئن هستم اگر برنامه‌ریزی نداشتم، به این مرحله نمی‌رسیدم. همیشه روی برگه‌ای می‌نویسم که الان کجا هستم و می‌خواهم آینده به کجا برسم. تمام موفقیت‌هایی را هم که تاکنون کسب کرده‌ام، می‌نویسم و به آنها جهت می‌دهم. در این چند‌سال که این برنامه را اجرا کرده‌ام، به هدفم نزدیک‌تر شده‌ام.
تعصب هم‌محله‌ای‌بودن دارم
از استادم یاد گرفته‌ام یکی از راه‌های بهترِ یادگیری، آموزش آن به دیگران است؛ یعنی هر کاری را طوری یاد بگیرید که بتوانید برای دیگران هم توضیح دهید. ازآنجاکه به هم‌محله‌ای‌هایم علاقه دارم، از همان ابتدا که هنر‌های رزمی را یاد گرفتم، آن را برای بچه‌محل‌هایم توضیح می‌دادم. هرچند که چند‌سالی است از آن محله رفته‌ام، هنوز هم تعصب هم‌محله‌ای‌بودن با بچه‌های آنجا را دارم و آنها را دوست دارم. می‌خواهم آنچه را که یاد گرفته‌ام، به آنها هم آموزش دهم. شاید این روش آموزشی استادم باعث شد که به سمت مربیگری بروم.
*این گزارش در شماره ۱۷۲ شهرآرا محله منطقه ۸ مورخ ۱۰ آذرماه ۱۳۹۴ منتشر شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
