معلم و دانش‌آموز هر دو توان‌یاب هستند و حال هم را خوب درک می‌کنند. در یک‌سال گذشته، زهرا عابدین‌زاده معلم فداکار بسیاری از روزهایش را صرف کمک به فاطمه سلطانی کرده است.

آقای برزگر، صاحب زمین، به ما گفت: «سنگ بردار و تا جایی که توان داری آن را پرت کن. تا هرجا که سنگ افتاد زمین مختص مسجد است و می‌توانی آن را بسازی».

سید‌امیر‌حسین قادریان، نوجوان محله عباس‌آباد می‌گوید: دوست داشتم در حوزه علمیه درس بخوانم، اما به هوا و فضا علاقه بسیار دارم؛ می‌خواهم در این رشته ادامه تحصیل دهم.

محسن مشمول‌ثابت، جانباز دفاع مقدس و مداح اهل‌بیت (ع) ساکن محله فاطمیه هنوز به یاد هم رزمان شهیدش روضه می‌خواند.

مهم‌ترین ویژگی این محدوده، کنار‌هم‌بودن همه مشاغل مربوط به خودرو در یک راسته است. اگر کسی بخواهد خودرواش را تعمیر کند، بدون هیچ مشکلی متخصصان مربوطه را پیدا می‌کند.

تولید زیورآلات، عروسک‌بافی، تولید رشته آش، تهیه ترشی‌جات و بسیاری مشاغل خانگی دیگر، از‌جمله اموری است که این روز‌ها در خانه‌های توس و توسط بانوان انجام می‌شود و جای هنر‌های اصیل را تا‌حدودی گرفته‌اند.

اینجا فروش کسبه بعدازظهر‌ها بهتر است، چون هوا خنک‌تر می‌شود و مشتری‌های بیشتری به بازار می‌آیند.

همه کاره هیئت «عزاداران حسین مظلوم (ع)» مادر خانواده طلوعیان است، از حمایت مالی تا تهیه مواد اولیه غذا و ترشی، سبزی، نان و شربت به عهده اوست.

خاطرات شبیه‌خوانی هیچ‌گاه برای بی‌بی‌عفت کم‌رنگ نشده و به‌خوبی آن روز‌ها را به یاد می‌آورد؛ اینکه چطور بزرگ‌تر‌ها با اسب وارد میدان می‌شده‌اند و اتفاقات کربلا را در لباس رزم برای دیگران با صدایی رسا و بلند می‌خوانده‌اند.

با دیدن معماری ساده اینجا به یاد گذشته می‌افتیم، زمانی‌که مادران و مادربزرگ‌ها پای تنور‌های گِلی انواع نان تازه درست می‌کردند. چاه چوبی در بخش ورودی و معماری اصیل ایرانی، مخاطب را برای دیدن موزه مشتاق‌تر می‌کند.