درد‌‌دل مقام دوم آسیایی از نداشتن حامی

از پنج‌سالگی به تشویق پدرش که دان ۳ تکواندو دارد، راهی سالن کشتی شد. اما این رشته به دلش ننشست. پدر که متوجه موضوع شد، او را به کلاس‌های کیوکوشین کاراته برد. علی پوررجب امسال کلاس هشتم را پشت سر گذاشته است.

نگاهی به کارنامه پر‌افتخارش نشان می‌دهد در این ۱۰ سال، بیش‌از چهارده‌مقام اول تا سوم استانی و کشوری کسب کرده است. کسب مقام اول کاتای استانی، رتبه سوم کشوری، رتبه دوم مبارزه در مسابقات بین‌المللی آسیایی، بخشی از این موفقیت‌هاست. این ورزشکار محله قائم (عج) که دان ۲ کیوکوشین‌کاراته را داراست، می‌خواهد در آینده، حامی مالی ورزشکاران باشد.

- چرا کشتی را ادامه ندادی؟
اولین روزی که برای تمرین به باشگاه رفتم، با آنکه پنج‌سال بیشتر نداشتم، این رشته جذبم نکرد؛ شاید به این دلیل که برایم هیجانی نداشت. اما اولین‌باری که تمرین کیوکوشین را دیدم، جذب این رشته شدم. البته استادی که مشغول تمرین بچه‌ها بود، برخورد خوبی با من داشت و شاید همین برایم جذاب بود.

- کدام مسابقه برایت خاطره‌ساز شده است؟
چند‌سال قبل برای مسابقات کشوری که در رامسر برگزار می‌شد، یک سال تمرین سنگین و سختی داشتم. با اعتماد به‌نفس در مسابقات شرکت کرده بودم و حتی خودم را روی سکوی قهرمانی می‌دیدم. اما وقتی اسمم را برای وارد‌شدن به مسابقه خواندند، استرس همه وجودم را فرا‌گرفت. همین موضوع، کار دستم داد و با چند ضربه خطا از مسابقه حذف شدم. خاطره تلخی است، اما هر شکست مقدمه پیروزی است.

- بهترین لحظات ورزشی‌ات در این ۱۰ سال چه زمانی بوده است؟
طی دو سال اخیر در مسیری قدم برمی‌دارم که بتوانم باشگاه ورزشی تأسیس و حتی برای مدرک مربیگری اقدام کنم. در حال حاضر می‌توانم به رده‌های سنی پایین‌تر آموزش بدهم. از‌سویی برای ۱۰ سال آینده‌ام برنامه‌ریزی کرده‌ام که به رتبه‌های بین‌المللی و آسیایی دست یابم و ورزشکار شناخته‌شده‌ای شوم.

- اگر مسئولیتی در ورزش داشتی، چه کاری برای ورزشکاران محله‌ات انجام می‌دادی؟
به رشته‌های مختلف ورزشی به یک اندازه اهمیت می‌دادم. در هر محله معمولا زمین روباز برای فوتبال، والیبال یا بسکتبال هست. انگار جز اینها رشته دیگری وجود ندارد. اما برای ورزش ما حتی امکانات ساده بدن‌سازی در همه سالن‌ها مهیا نیست.

همیشه آرزو می‌کنم که آن‌قدر توان مالی داشته باشم که بتوانم حامی مالی ورزشکاران رزمی شوم؛ زیرا بسیاری از دوستانم به‌خاطر هزینه‌های زیاد از ورزش دل‌زده می‌شوند و آن را کنار می‌گذارند. به همین‌دلیل دوست دارم درس بخوانم و دکترا بگیرم تا بتوانم با راه‌اندازی کارخانه تولیدی، از ورزش و ورزشکاران حمایت کنم.

- چه کسی در این راه مشوقت بوده است؟
پدرم بسیار حمایتم می‌کند. با هم به سالن ورزشی می‌رویم و در این ۱۰ سال پا‌به‌پای من به همه مسابقه‌ها آمده است. او الگوی ورزشی من است. استادان خوبی در این رشته ورزشی دارم که آنها هم برای ادامه این راه مشوقم هستند و به من انگیزه می‌دهند.

* این گزارش سه‌شنبه ۱۲ تیرماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۷۲ شهرآرامحله منطقه ۷ و ۸ چاپ شده است.