هزینه مسابقات سد راه رزمی‌کاران می‌شود

استعدادش در ورزش کیوکوشین را از پدرش به ارث برده است. هر‌جا که صحبت از فرد تأثیرگذار زندگی‌اش می‌شود، سید‌فؤاد حسینی از پدرش و مربی‌هایش، علی‌اصغر هاشمی و رضا عابدینی، یاد می‌کند و خودش را مدیون راهنمایی‌های آن‌ها می‌داند.

حسینی دانش‌آموز کلاس یازدهم و شانزده‌ساله است و در رشته تجربی درس می‌خواند. این ورزشکار محله قائم (عج) از هفت‌سالگی ورزش را شروع کرده است و بیش از پانزده‌مقام اول تا سوم استانی دارد. همچنین در مسابقات کشوری کیوکوشین سال‌۱۳۹۸ مقام اول و در سال‌۱۴۰۰ مقام دوم کاتای کشوری را کسب کرده است. او این روز‌ها تمرکزش را برای کنکور گذاشته است تا بتواند در رشته مورد‌علاقه‌اش در دانشگاه ادامه تحصیل بدهد.


- آیا ورزش پدرت روی انتخاب شما تأثیر داشته است؟
بدون تأثیر نبوده است. اما خودم هم به رشته‌های رزمی علاقه دارم. اگر پدرم کیوکوشین کار نمی‌کرد، باز هم یکی از شاخه‌های رشته رزمی را انتخاب می‌کردم.

- اولین‌بار در چه سنی به مسابقات رفتی؟
هشت ماه بعد از اینکه شروع به ورزش کردم، برای مسابقه‌های استانی اعزام شدم. آن زمان هفت‌سالم تمام شده بود و وارد هشت‌سالگی شده بودم.

- تجربه‌ات را از اولین مسابقه و جوی که آنجا حاکم بود، برایمان بگو.
قبل از اینکه در مسابقه‌های استانی شرکت کنم، با بچه‌های باشگاه خودمان و سایر باشگاه‌ها مسابقه داد‌ه بودم. اما آن لحظه‌ای که به همراه سایر دوستانم برای مسابقه استانی وارد سالن شدیم، استرس پیدا کردم. اوج استرسم زمانی بود که اسمم را برای مبارزه با حریف اعلام کردند.

پدرم و مربی‌ام که متوجه استرسم شده بودند، گفتند «این هم مانند همان مسابقه‌های داخل باشگاه خودمان است؛ اصلا خودت را درگیر اسم و عنوان مسابقه نکن و روی مبارزه‌ات تمرکز کن.» در آن مسابقه، مقام دوم استانی را به دست آوردم.

- تا‌به‌حال در مسابقه‌ای شکست خورده‌ای که توقعش را نداشته باشی؟
بله، برای مسابقه کاتای استانی سال‌۱۳۹۸ خیلی تمرین کرده بودم و اطمینان داشتم که مقام اول را به دست می‌آورم، اما نمی‌دانم آنجا چه اتفاقی افتاد که بخشی از کاتا را فراموش کردم و مقام دوم را به‌دست آوردم. به نظرم هر شکست، مقدمه‌ای برای پیروزی است و شکست‌ها درس‌های بزرگی به ما در زندگی‌مان می‌دهند.

- برای آینده ورزش و درس‌هایت چه برنامه‌ای داری؟
این روز‌ها بیشتر تمرکزم را برای کنکور گذاشته‌ام. به رشته داروسازی علاقه بسیار دارم و می‌خواهم در آینده، این رشته را برای ادامه تحصیلم انتخاب کنم. اما خودم را از ورزش دور نمی‌بینم. می‌خواهم برای گرفتن مدرک مربیگری اقدام کنم و باشگاهی برای بچه‌های بااستعداد محله خودمان تأسیس کنم.

- در محله‌تان امکانات ورزشی به‌اندازه کافی هست؟
متأسفانه به رشته‌های رزمی و ورزشکارانی که در این رشته فعالیت دارند، توجه لازم نمی‌شود. استعداد‌های خوبی در محله‌مان هست، اما به‌خاطر هزینه زیاد کلاس‌ها و هزینه مسابقه‌های کشوری و بین‌المللی از ادامه ورزش و شرکت در مسابقه‌ها منصرف می‌شوند. برخی از باشگاه‌ها حتی امکانات اولیه رشته رزمی را ندارند و بچه‌ها با کمترین امکانات، خود را برای مسابقه‌ها آماده می‌کنند.

* این گزارش سه‌شنبه ۲۲ خردادماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۷۰ شهرآرامحله منطقه ۷ و ۸ چاپ شده است.