دفاع در برابر بزن‌بهادرهای کوچه

از همان ابتدا ارتباط خوبی با ورزش کاراته و دیگرورزش‌های رزمی نداشت، چه برسد به اینکه بتواند روزی مدال‌آور این رشته ورزشی باشد. اما یک ماجرای ساده باعث جذب سیدیزدان سرباز به ورزش کاراته و ادامه این راه شد. شنیدن این ماجرا از زبان ورزشکار یازده‌ساله محله نوده شنیدنی است.

پسر قلدر همسایه

سه سال پیش، درست زمانی که اولین‌بار پایش به باشگاه مسجد محله باز شد، همه تصورات غلطی را که درباره این ورزش داشت، به فراموشی سپرد و به‌تدریج شیفته‌اش شد. سیدیزدان سرباز ساکن محله نوده و دانش‌آموز کلاس چهارم دبستان است.

او می‌گوید: «چون سن‌وسالی نداشتم، از این ورزش خوشم نمی‌آمد. راستش فکر می‌کردم کاراته خشن و پر از زد و خورد است. دلیلی هم که باعث شده بود این فکر به ذهنم برسد، پسر همسایه‌مان بود. او سه سال از من بزرگ‌تر بود و به باشگاه می‌رفت. هرزمان که وارد کوچه می‌شد، به جان بچه‌های کوچک‌تر از خودش می‌افتاد و فنون کاراته را روی آن‌ها اجرا می‌کرد.» آن‌طور که یزدان می‌گوید، آن پسر همسایه چندمرتبه هم با او درگیر شده بود.

سیدیزدان سرباز در هشت‌سالگی با همین درگیری کودکانه در محله، با کاراته آشنا شد و سپس این ورزش را به‌صورت حرفه‌ای ادامه داد. او می‌گوید: «با وجود مزاحمت‌های پسر همسایه و دید بدی که به این ورزش داشتم، با خودم فکر می‌کردم که اگر من هم کاراته بلد بودم، می‌توانستم از خودم دفاع کنم. پس از مادرم خواستم که من را هم در باشگاه ثبت‌نام کند.»

دوستی به جای دشمنی

سیدیزدان ورزش کاراته را به‌صورت حرفه‌ای با مربیگری استاد حسین غلامی شروع کرد و به‌سرعت توانست نظر مربی را به خودش جلب کند. یزدان می‌گوید: «اولین مسابقات دوستانه را چند هفته پس از شروع کاراته انجام دادم و به‌دلیل عملکرد خوبم، مربی تشویقم کرد و پس از مدتی جواز ورود به مسابقات استانی کاراته را کسب کردم. در اولین دوره مسابقات استانی مدال نقره و در دوره بعدی مدال طلا را به دست آوردم. این روز‌ها نیز خودم را برای حضور در مسابقات کشوری کاراته آماده می‌کنم.»

آن‌طور که یزدان می‌گوید، یکی از حریف‌های تمرینی‌اش همان پسر بزن‌بهادر همسایه است: «کاراته باعث دوستی بین ما شده است. من و او بار‌ها مقابل هم قرار گرفته‌ایم، اما این رویارویی نه با هدف دعوا، بلکه به‌دلیل تمرین و ارتقای توانایی‌هایمان بوده است. همیشه با خودم فکر می‌کردم روبه‌روشدن من با او مثل دو دشمن با خشونت و دعوا همراه خواهد بود، اما خوش‌حالم که این‌طور نشد و حالا من و او دو دوست نزدیک و صمیمی هستیم که نقطه مشترکمان ورزش کاراته است.»

سیدیزدان سرباز از هدفش در ورزش کاراته می‌گوید: «عضویت در تیم‌ملی کاراته و درخشش در مسابقات جهانی و المپیک آرزویی است که برای رسیدن به آن تلاش خواهم کرد و می‌دانم که به آرزویم خواهم رسید.»