نازنین، «خانم گل» فوتسال خراسان است

خیرخواه| شاید نام «نازنین عظیمی‌مهر» برای خیلی از ما ناآشنا باشد، اما ورزشکاران، به ویژه فوتسالیست‌ها به خوبی با او آشنا هستند. بانویی که از ۱۶ سال پیش یعنی درست زمانی که فوتسال بانوان در ایران شکل گرفت، پا به این میدان می‌گذارد، بازی می‌کند، در مسابقات قهرمانی کشور و لیگ‌های مختلف مقام می‌آورد و در نهایت در ۲۲ سالگی مربی و داور فوتسال می‌شود.

او حتی برای چهار سال پیاپی عنوان «بهترین» را در مسابقات فوتسال استان از آن خود می‌کند، دو سال «خانم گل» یا همان «بهترین گل‌زن» می‌شود و دو سال هم موفق به کسب عنوان «بهترین بازیکن» می‌شود.

امسال نیز پس از سال‌ها تلاش، عنوانی دیگر را برای خود به ثبت می‌رساند: مربی و مدرس برتر فوتسال و فوتبال استان در مراسم تجلیل از مربیان برتر کشور که ۲۰ خرداد ماه در اراک برگزار شد.

در رزومه کاری این بانوی فوتسالیست، می‌توان به نخستین مربی لیگ برتر استان، مربی فوتسال مجموعه کوثر به مدت هشت سال، مربی دانشگاه آزاد و غیرانتفاعی و البته تدریس در دانشگاه فردوسی در سال ۷۶، سرپرست فنی مسابقات استانی فوتسال دانشگاه آزاد از هشت سال پیش تاکنون، سرپرست فنی مسابقات مناطق مختلف شهرداری، مربی‌گری مدرسه فوتبال سایپا در یک دوره و برگزارکننده مسابقات شهرداری اشاره کرد.

با این وجود، همه افتخار نازنین عظیمی‌مهر در این خلاصه می‌شود که از بازی کردن شروع کرده و پله‌ها را یکی یکی بالا آمده و امروز با نام مربی و مدرس برتر شناخته می‌شود و همه این‌ها در حالی است که او هنوز جوان است و ۳۳ سال دارد.

چرا فوتسال؟

اینکه یک دختر آن هم در سن ۱۵ سالگی از بین این همه رشته ورزشی سراغ فوتسال برود و با این جدیت راهش را ادامه بدهد، کمی سؤال برانگیز است، اما عظیمی‌مهر پاسخی برایش دارد: از همان ابتدا فوتسال برایم خاص بود، در حالی که همه سراغ رشته‌های دیگر می‌رفتند و این ورزش تازه وارد ایران شده بود و تا پیش از آن وجود نداشت، رفتم سراغ فوتسال.

او در ادامه توضیحاتش می‌گوید: همیشه آرزو داشتم که فوتبال و فوتسال بانوان هم در ایران فعال شود و من بتوانم وارد این رشته شوم و در مسابقات شرکت کنم، با این امید و با انگیزه‌ای دو برابر جذب فوتسال شدم. این می‌شود که نازنین عظیمی‌مهر از همان زمانی که فوتسال بانوان در ایران به صورت جدی شروع می‌شود، فعالیتش را آغاز می‌کند.

دو و میدانی و بدمینتون در کنار فوتسال

اما این همه ماجرا نیست، چرا که عظیمی‌مهر در کنار فوتسال، رشته‌های دو و میدانی و بدمینتون را نیز کار کرده است؛ ماجرا هم به سال ۸۲ باز می‌گردد که برای شرکت در اردوی تیم‌های فوتبال و فوتسال انتخاب شده بود.

در این باره می‌گوید: از آنجایی که بازیکنی سرعتی بودم، بعد از گرفتن تست دو گفتند که به درد رشته دومیدانی هم می‌خوری و استعداد داری و این مسئله که در اردوی تیم ملی فوتسال پیشنهاد فعالیت در این رشته را به من دادند خود انگیزه‌ای برای ادامه آن شد.  

او یادآور می‌شود: من فقط فوتسال را به صورت حرفه‌ای دنبال کردم و رشته‌های دو و میدانی و بدمینتون را در کنار این رشته دنبال کردم، اما نه به صورت حرفه‌ای.

خانواده و همسرم بهترین پشتیبان و حامی‌ام بوده‌اند

اینکه یک دختر بخواهد وارد چنین رشته‌ای شود که به باور خیلی‌ها پسرانه است، پیش از هر چیزی حمایت خانواده را می‌طلبد. او در توضیح واکنش خانواده‌اش برای حضورش در این رشته ورزشی، اینگونه پاسخ می‌دهد: دوستان زیادی داشتم که به ورزش، به ویژه فوتبال علاقه زیادی داشتند، اما به دلیل مخالفت خانواده نتوانستند آن را ادامه دهند، اما من از حمایت خانواده‌ام برخوردار بودم و اگر حمایت آن‌ها نبود قطعا من به موفقیت‌هایی که امروز دست پیدا کرده‌ام، نمی‌رسید.

او برای روشن شدن مسئله، کمی از وضعیت آن روزهایش می‌گوید: از ۱۵ سالگی دیگر خیلی کم پیش می‌آمد خانه پیدایم شود، چرا که سالی سه، چهار بار اردو‌های مختلف می‌رفتم، اما همیشه خانواده‌ام پیشتیبان و مشوقم بودند و زمینه را برای فعالیت و ادامه مسیر فراهم می‌کردند.

عظیمی‌مهر ۱۰ سالی می‌شود ازدواج کرده است و بخش بزرگی از حمایت و پشتیبانی را از طرف همسرش می‌داند و خاطرنشان می‌کند: همسرم نیز هر زمان که برنامه‌ای بوده با من همکاری کرده و هیچ وقت مانع رفتن و فعالیتم نشده است که اگر جز این بود من نیز مانند خیلی‌ها از فوتسال کنار کشیده بودم.

دوستان زیادی داشتم که به فوتبال علاقه زیادی داشتند، اما به دلیل مخالفت خانواده نتوانستند آن را ادامه دهند

این بانوی ورزشکار و موفق مادر هم هست و پسری هفت ساله به نام معراج دارد که او را همراه خودش به محیط‌های ورزشی می‌برد. او در خصوص رابطه فرزندش با ورزش می‌گوید: معراج مانند خودم فوتسال و فوتبال را بیشتر از رشته‌های ورزشی دیگر دوست دارد، به طوری که مدام از من درباره قوانین بازی می‌پرسد و مشتاق است که یاد بگیرد، حتی زمانی که در سالن همراه شاگردانم بازی می‌کنم، کنار زمین سوت به دست گارد داوری می‌گیرد.

مربی برتر، عنوانی پر افتخار

ماجرای کسب عنوان مربی برتر نیز که مدت زیادی از آن نگذشته و بیستم خرداد ماه سال جاری برگزار شد را از زبان خودش می‌شنویم: به عنوان مربی برتر فوتسال و فوتبال در استان‌های خراسان رضوی، شمالی و جنوبی در همایش سراسری مربیان برتر اراک انتخاب و تجلیل شدم.  

عظیمی‌مهر این را پاسخی شیرین به تلاش‌های ۱۶ ساله‌اش می‌داند. با این تفاسیر از او که ۱۲ سالی از عمر مربی‌گری و داوری‌اش در زمین فوتسال می‌گذرد، می‌خواهم تا کمی از تجربیات و دلیل موفقیتش خود برای‌مان بگویدکه این‌گونه توضیح می‌کند: در آموزش فوتسال خیلی مهم است که مربی به اصول پایه تسلط داشته باشد، زیرا فوتسال به هیچ وجه قابل مقایسه با رشته‌های دیگر نیست و یادگیری آن بسیار دشوار است. برای ورود به این رشته علاقه تنها کافی نیست، بلکه فرد باید استعدادی درونی نیز داشته باشد وگرنه کم می‌آورد.

انجام اصول پایه مهم‌تر از تیم‌داری است

او تاکید زیادی بر روی کار‌های پایه دارد و در توضیح آن می‌گوید: کار پایه خیلی مهم است و مربی نباید هیچ گاه آن را رها کند، زیرا تا زمانی که خود مربی حرکات را انجام ندهد و بلد نباشد، نمی‌تواند به درستی آن‌ها را به شاگردان منتقل کند، از طرفی شاگرد هم نمی‌تواند یاد بگیرد، چون می‌بیند استادش نیز توانایی انجام درست آن را ندارد.

او از صحبت‌هایش اینگونه نتیجه می‌گیرد که کار پایه خیلی مهم‌تر از تیم داری است و تصریح می‌کند: متاسفانه خیلی‌ها به دلیل سخت و سنگین بودن این کار، آن را رها کرده‌اند.

عظمیمی‌مهر با بیان اینکه اگر مربی، بازیکن هم باشد در امر آموزش و انتقال تجربیات و تکنیک‌ها به شاگردان موفق‌تر است، می‌گوید: مربی باید اصول پایه را انجام دهد، زیرا اگر تمریناتش را کنسل کند، انگیزه‌اش هم پایین می‌آید و اگر آموزش درست و اصولی وجود نداشته باشد ممکن است پرونده فوتسال در شهرمان بسته شود.

فرار بهترین‌های مشهد به شهر‌های دیگر

این بار دوست دارم تا او به عنوان فردی باسابقه، برآوردی از وضعیت فوتسال بانوان شهرمان داشته باشد که می‌گوید: از همان ۱۰ سال پیش بهترین بازیکنان مشهد مانند طناز آرمات، سپیده ذرین‌راد، فاطمه شریفی، سمانه چهکندی، فاطمه ارژنگی، بهناز خیاط و مهسا پورمحمدیان را به دلیل نبود تیم، امکانات و حمایت نتوانستیم برای خودمان نگاه داریم و اکنون برای تیم‌های دیگر بازی می‌کنند.

مربی برتر فوتسال بانوان استان تاکید می‌کند: این‌ها بهترین‌های کشور و ملی پوش هستند که از مشهد رفته‌اند و در تیم‌های کشور پخش شده‌اند، بنابراین مشهد استعداد‌های بسیار قوی و زیادی دارد که نیاز به اسپانسر و حامی دارند و این در حالی است که هیچ تیمی که بخواهد مسابقه بدهد از نظر مالی تقویت نمی‌شود.

از دست دادن امتیاز تیم لیگ برتری

این مربی حتی این نکته را یادآور می‌شود که مشهد تیمی در مسابقات لیگ برتر داشته که به دلیل مشکلات مالی و نداشتن اسپانسر و کم توجهی‌ها نتوانسته دوام بیاورد و سال گذشته منحل شده و امتیاز آن از دست رفته است.

آن‌گونه که عظیمی‌مهر توضیح می‌دهد، اگر بخواهیم دوباره تیم لیگ برتری داشته باشیم باید به ترتیب مراحل لیگ سه، دو و یک را طی کنیم تا بتوانیم امتیاز لیگ برتری را به دست بیاوریم که خود همین پروسه‌ای پنج ساله را می‌طلبد. با وجود این او اظهار می‌کند: در هر صورت به دلیل از دست دادن امتیاز لیگ برتری، انگیزه‌ها از بین رفته است و تا انگیزه‌ای نباشد کاری نمی‌توان انجام داد.

این مربی فوتسال خاطرنشان می‌کند: نمی‌دانم مقصر اصلی در این زمینه چه کسی است، اما نکته اصلی این است که شهرمان از نظر امکانات برای این رشته کم می‌گذارد و کم کاری می‌کند، به گونه‌ای که اکنون تیم خاصی برای اعزام به مسابقات نداریم.

مسابقات محلات شهرداری تنها دلخوشی فوتسال بانوان

زمانی که می‌پرسم پس در حال حاضر در حوزه فوتسال بانوان مشهد چه کاری انجام می‌شود، توضیح می‌دهد: اکنون بحث آموزش مداوم فوتسال در رده‌های سنی مختلف را داریم، البته این را هم بگویم که تنها امیدمان مسابقات محلات شهرداری است. به گفته او، در بازه‌هایی که مسابقات محلات را نداریم، بازیکنان‌مان به تیم‌های شهر‌های دیگر مانند اراک، ایلام و کردستان می‌روند، و این فقط به خاطر این است که در مشهد امکانات نداریم.

عظیمی‌مهر با همه این کمبود‌ها باز هم مسابقات شهرداری مهم ارزیابی می‌کند و ادامه می‌دهد: همین که مسابقات شهرداری هر ساله برگزار می‌شود، خیلی به پایدار ماندن فوتسال بانوان کمک می‌کند، چرا که نشان می‌دهد هنوز این حوزه زنده است و مسابقه می‌دهد که خودش دلخوشی بزرگی برای‌مان محسوب می‌شود.

آرزوی یک مربی

از او راجع به آروزیش در این حوزه می‌پرسیم که آنقدر به فوتسال علاقه دارد که با تاکید و اطمینان می‌گوید: تا جایی که من مربی بتوانم فعالیت کنم، هرگز برنامه‌هایم را کنسل نمی‌کنم و امیدوارم روزی را ببینم که تیم بسیار قدرتمندی در سطح کشور داریم که بهترین‌های شهرمان که امروز بهترین‌های کشور هستند، در آن فعال باشند و دیگر از اینجا فرار نکنند.

* این گزارش پنج شنبه، ۴ تیر ۹۴ در شماره ۱۵۱ شهرآرامحله منطقه ۱۱ چاپ شده است.