محمد حسن‌نیا مهم‌ترین ویژگی تیمش را همدلی بچه‌ها می‌داند و معتقد است، چون شاگردانش همه از یک محله‌اند و چند سال است با هم مأنوس هستند، موجب شده با هم همدل و رفیق باشند.
علی‌احمد محسنی می‌گوید: جمعه‌ها دعای ندبه خانوادگی داریم. بعداز هر جلسه دعا، ده‌دوازده‌نوجوان و جوان می‌رفتیم سمت زمین چمن قدس در خیابان المهدی بولوار طبرسی. دروازه‌بانی من از همان دوره شروع شد.
حمیدرضا معصومیان مربی دروازه‌بانان تیم ملی افغانستان می‌گوید: اعضای تیم افغانستان اغلب بچه‌هایی هستند که در ایران به دنیا آمده و بزرگ شده‌اند. کادر مربیان این تیم نیز همه‌شان ایرانی هستند.
ایمان گلمکانی مربی فوتبالی است که بچه‌های محله ادیب را دور هم جمع می‌کند و آنها را به انجام ورزش علاقه‌مند کرده است. او خودش مدت‌ها در زمین‌های خاکی توپ می‌زد و عاشق فوتبال است.
جواد آکار از حدود هشت‌سال پیش که برای اولین‌بار تیم فوتسال کوتاه‌قامتان مشهد شکل گرفت، تاکنون پا‌به‌پای آنها رفته است و بدون دریافت هیچ دستمزدی برایشان مربیگری می‌کند. او حالا دارد ثمره زحماتش را می‌بیند و پنج‌نفر از اعضای تیمش، به تیم ملی فوتسال کوتاه‌قامتان ایران راه یافته‌اند.
او را با نام حسن گل‌فروش می‌شناسند و کمترکسی حسن را با فامیل شناسنامه‌ای‌اش (تناور زرمهری) به یاد دارد. حسن‌آقا با دو نوع گل مرتبط است، یکی گل‌فروشی و دیگری پیدا کردن استعدادهای گلزنی.
حدیثه هوشیار، گلر تیم فوتسال مشهد می‌گوید: چون جثه‌هایمان ظریف بود گرمکن و شلوارهایی به ما دادند برای همه ما بزرگ بود! شب قبل مسابقه تا صبح، همگی سوزن و نخ به دست داشتیم.