حسین طیبی ملیپوش فوتسال محله طلاب مشهد که چند سالی است ساکن امامت است، افتخار بچههای محلهاش محسوب میشود و بیشتر وقت خود را هنگامی که در مشهد است با همین بچههای قدیمی محله سپری میکند.
محمد حسننیا مهمترین ویژگی تیمش را همدلی بچهها میداند و معتقد است، چون شاگردانش همه از یک محلهاند و چند سال است با هم مأنوس هستند، موجب شده با هم همدل و رفیق باشند.
علیاحمد محسنی میگوید: جمعهها دعای ندبه خانوادگی داریم. بعداز هر جلسه دعا، دهدوازدهنوجوان و جوان میرفتیم سمت زمین چمن قدس در خیابان المهدی بولوار طبرسی. دروازهبانی من از همان دوره شروع شد.
حمیدرضا معصومیان مربی دروازهبانان تیم ملی افغانستان میگوید: اعضای تیم افغانستان اغلب بچههایی هستند که در ایران به دنیا آمده و بزرگ شدهاند. کادر مربیان این تیم نیز همهشان ایرانی هستند.
ایمان گلمکانی مربی فوتبالی است که بچههای محله ادیب را دور هم جمع میکند و آنها را به انجام ورزش علاقهمند کرده است. او خودش مدتها در زمینهای خاکی توپ میزد و عاشق فوتبال است.
جواد آکار از حدود هشتسال پیش که برای اولینبار تیم فوتسال کوتاهقامتان مشهد شکل گرفت، تاکنون پابهپای آنها رفته است و بدون دریافت هیچ دستمزدی برایشان مربیگری میکند. او حالا دارد ثمره زحماتش را میبیند و پنجنفر از اعضای تیمش، به تیم ملی فوتسال کوتاهقامتان ایران راه یافتهاند.
نازنین عظیمیمهر از زمانی که فوتسال بانوان در ایران شکل گرفت، پا به این میدان گذاشت، او چهار سال عنوان «بهترین» را در مسابقات فوتسال استان از آن خود میکند، دو سال «خانم گل» شد و دو سال هم «بهترین بازیکن».